Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΣΙΜΠΑΡΔΗ*Στην πολιτική -όπως και στην κοινωνική ζωή γενικότερα- όταν κάποια μεγάλα γεγονότα επαναλαμβάνονται, είναι δυνατόν να δημιουργήσουν νέους θεσμούς.
Μάλιστα, αν στη διαμόρφωση τέτοιων γεγονότων συμβάλλουν επώνυμα πρόσωπα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, τότε η θεσμοθέτηση νέων κανόνων πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Η διαδικασία η οποία ακολουθήθηκε από το ΠΑΣΟΚ το 2007 για την εκλογή προέδρου -καθώς τηρήθηκε απαράλλαχτα και από τη Ν.Δ. για τον ίδιο σκοπό το 2009- είναι από τα γεγονότα εκείνα τα οποία πιθανότατα να...
...δημιουργήσουν θεσμό, και όχι μόνο για τα δύο μεγάλα αυτά κόμματα. Το ίδιο, όμως, ενδέχεται να συμβεί και από συμπεριφορές υποψηφίων στη φάση των μεταξύ τους αναμετρήσεων για την κατάκτηση της κομματικής εξουσίας. Εξηγούμαι:
Α. Το 1996 αντιπαρατέθηκαν στο ΠΑΣΟΚ, για την κατάκτηση της πρωτοκαθεδρίας, ο κομματικά πανίσχυρος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής, και «πρώτος τη τάξει», υπουργός Ακης Τσοχατζόπουλος, και ο Κώστας Σημίτης που τότε βρισκόταν εκτός Εκτελεστικού Γραφείου. Ο Ακης, όπως είναι γνωστό, ήταν θερμός υποστηρικτής του Ανδρέα Παπανδρέου (που την περίοδο αυτή αντιμετώπιζε πληθώρα προσωπικών προβλημάτων) και, επίσης, θερμός υποστηρικτής κάθε πρωτοβουλίας της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Κώστας Σημίτης ασκούσε εσωτερική αντιπολίτευση στο κόμμα και στην κυβέρνηση. Μάλιστα, όχι μόνο δεν στήριζε τον Ανδρέα, αλλά ούτε που έκρυβε την αντίθεσή του προς αυτόν και τη διαφορετικότητα από τον Ακη. Εξέφραζε, δηλαδή, μια συνολική πολιτική αντίθεση η οποία έγινε εμφανής σε όλους όταν σε μια από τις τελευταίες συνεδριάσεις της Κ.Ε. το 1995 διατύπωσε τη φράση «είμαι συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και δεν είμαι υπάλληλος κανενός». Παρ' όλα αυτά, στην αναμέτρηση για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο δεύτερος κατανίκησε τον πρώτο, και μάλιστα δύο φορές.
Β. Δεκατρία χρόνια αργότερα (2009) αντιπαρατέθηκαν στη Ν.Δ. η κομματικά πανίσχυρη Ντόρα Μπακογιάννη και ο Αντώνης Σαμαράς, που ουσιαστικά ήταν παροπλισμένος κομματικά. Η πρώτη υπήρξε θερμή υποστηρίκτρια τόσο της κυβέρνησης Μητσοτάκη (1990-1993) όσο και των κυβερνήσεων Καραμανλή (2004-2009). Ο δεύτερος, αντίθετα, είχε ασκήσει σκληρή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της Ν.Δ. επί Μητσοτάκη, ως υπουργός Εξωτερικών, ενώ δεν είχε δείξει εμφανείς διαθέσεις στήριξης των κυριότερων πρωτοβουλιών των κυβερνήσεων Καραμανλή, και ιδιαίτερα εκείνων που είχαν μεγάλο πολιτικό κόστος. Αποτέλεσμα: ο Αντώνης Σαμαράς κατανίκησε την Ντόρα Μπακογιάννη και κατέκτησε αυτός την ηγεσία στη Ν.Δ.
Γ. Επιμύθιο: ίσως ο Πλούταρχος -αν τα γνώριζε όλα αυτά ή, ορθότερα, αν προέβλεπε τις παραπάνω πολιτικές εξελίξεις της εποχής μας, να είχε περιλάβει στο έργο του «Βίοι Παράλληλοι», και όχι στα «Ηθικά», ακόμη δύο τόμους με τίτλους «Σημίτης - Σαμαράς» και «Ακης - Ντόρα».
* Πρώην υφυπουργός Εσωτερικών και μέλος της Ε.Γ. του ΠΑΣΟΚ
Στήλη "Παρέμβαση" - Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου