Γόνιμη αμφισβήτηση...

Της Λώρης Κέζα
O κ. Χρήστος Παπουτσής θα μπορούσε να αγοράσει ένα σαμοβάρι και να το βάλει στη μέση της αίθουσας 227 όπου συνεδρίασε προχθές ο Κοινοβουλευτικός Τομέας Εργασίας του ΠαΣοΚ. Θα μπορούσε να χαμογελάσει και να πει: «Κορίτσια, ετοίμασα το τσάι». Προτίμησε να εργαστεί. Γι΄ αυτό πληρώνεται, γι΄ αυτό ψηφίστηκε: για να ασκεί κοινοβουλευτικά καθήκοντα. Μεταξύ τούτων είναι ο έλεγχος και η κριτική των νομοσχεδίων, επί της ουσίας και επί της διαδικασίας. Γιατί λοιπόν η επισήμανση λαθών εκλαμβάνεται ως προσωπική επίθεση εναντίον του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου; Δεν τολμά να ανοίξει κανείς το στόμα του για να...

...διατυπώσει μια ένσταση, για να συμπληρώσει με μια ιδέα, για να αμφισβητήσει ένα σφάλμα, και αμέσως αρχίζει η παραφιλολογία. Πίσω από κάθε λέξη βρίσκεται μια άφατη πρόθεση, πίσω από κάθε κίνηση ανακαλύπτεται ένα απωθημένο.

Για την κινητικότητα του κ. Παπουτσή υπάρχει μονόπλευρη ερμηνεία: επειδή κόπηκε από υπουργός, αναζητεί ρόλο. Αντί να γινόμαστε ονειροκρίτες, μπορούμε να σταθούμε στο περιεχόμενο των παρεμβάσεων του βουλευτή. Είναι σωστό στα νομοσχέδια να μπαίνουν εμβόλιμες άσχετες τροπολογίες; Η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί ότι ως πρακτική αυτό θα κοπεί. Είναι μια ύπουλη μεθόδευση που θολώνει τα νερά. Το νομοθετικό έργο δεν μπορεί να εκτελείται εν κρυπτώ. Η συνήθης διαδικασία ήταν η εξής: σε νομοσχέδιο, ας πούμε, για τους καμπινέδες στα σχολεία κότσαραν στο τέλος ένα λιλιπούτειο συμπλήρωμα, λίγες αραδούλες, για φοροελαφρύνσεις στους εισαγωγείς πλαστικών λουλουδιών. Το νομοσχέδιο ψηφιζόταν εν μέσω χασμουρητών, στην άκρη της νύχτας, και κανένας δεν χαμπάριαζε. Ερχεται λοιπόν ο κ. Παπουτσής και λέει: Οταν μιλάμε για τα δάση, θα μιλάμε για τα δάση, όχι για τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια. Δίκιο έχει.

O κ. Παπουτσής είχε δίκιο και στην προηγούμενη παρέμβασή του, εκείνη του Νοεμβρίου. Λέγοντας ότι με μεικτές αποδοχές 2.000 ευρώ οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι ζάπλουτοι, ξεπάγωσε τους μισθούς. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι βοήθησε τους πολίτες, όχι ότι καθυστέρησε τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στην εφαρμογή των μέτρων λιτότητας. Γι΄ αυτό πληρώνεται, γι΄ αυτό ψηφίστηκε. Για το κοινό όφελος, όχι για να βαράει παλαμάκια όποτε εμφανίζεται υπουργός. Ας μην παραβλέψουμε και το τυπικό που ακολούθησε: οι δύο παρεμβάσεις του έγιναν εκεί που έπρεπε, δημόσια και θεσμικά. Είπε μάλιστα: «Πρέπει να επιδιώκουμε τη συζήτηση εντός του Κοινοβουλίου, γιατί εμείς υπηρετούμε τους κανόνες της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας και όχι τη δημοκρατία των πρωτοσέλιδων και βραδινών δελτίων ειδήσεων». Αυτή η κουβέντα ερμηνεύτηκε ως μπηχτή για διαρροές προς τον Τύπο από το υπουργείο Οικονομικών. Μια απλή κουβέντα αντιμετωπίζεται ως συμπύκνωμα εννοιών. Είπε κάτι γιατί, επειδή, αφού. Ας μην υπερβάλλουμε: ομιλεί ο Παπουτσής, δεν στιχουργεί ο Πούσκιν. Αν απομονώναμε τα άνωθεν γραφέντα, θα δημιουργούσαμε την εντύπωση ότι αναφερόμαστε στον όσιο Παπουτσή.

Κανένας δεν κυκλοφορεί με φωτοστέφανο. Ο βουλευτής του ΠαΣοΚ συνυπολογίζει το προσωπικό κόστος και το προσωπικό κέρδος.

Εχει σχέσεις αγάπης και σχέσεις αντιζηλίας μέσα στο κόμμα. Κάποιους πολίτες τους βοηθά από πολιτική συνείδηση, άλλους τους κανακεύει λόγω κοινής καταγωγής. Μην κοιτάτε που εκλέγεται στην Α΄ Αθήνας, ο άνθρωπος είναι Λαρισαίος.

Ετσι εξηγείται ο καημός που τον έπιασε προχθές για την εκτροπή του Αχελώου. Παθιάστηκε μέσα στη Βουλή και έτσι όπως έχει πάρει φόρα υποστήριξε το καταστρεπτικό έργο. Το επιχείρημά του είναι ότι η εκτροπή εξαγγέλθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον κ. Κ. Σημίτη. Και αν έσφαλαν; Και αν άλλαξαν τα δεδομένα, και αν υπάρχουν καλύτερες λύσεις; Αν άκουγε προσεκτικά τη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ κυρία Ηρώ Διώτη, ο κ. Παπουτσής θα μάθαινε ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις, που κοστίζουν το ένα τρίτο της εκτροπής. Μικρά φράγματα και δεξαμενές στον Πηνειό.

Εν ολίγοις: ο κ. Χρήστος Παπουτσής είδε λάθη των άλλων και τα επισήμανε για κοινό όφελος. Τα δικά του λάθη τα αναγνωρίζει; Δίνει στον εαυτό του περιθώρια βελτίωσης;
ΒΗΜΑ