Ας είναι ευτυχές το 2010...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ
Ετος μεταβατικό και κρίσιμο το 2010, ενσωματώνει κινδύνους, φόβους, αγωνίες, μα και προσδοκίες μεγάλες. Ολα μπορούν να συμβούν και όλα μπορούν να αλλάξουν στη νέα χρονιά. Ισως να αποδειχθεί μοιραία, ίσως απλώς μίζερη και καταθλιπτική, ίσως και απολύτως αναγεννητική, αν οι συνθήκες και οι επιλογές των αρχόντων το επιτρέψουν.
Τα δεδομένα πάντως δεν είναι τα καλύτερα.
Η χώρα μας παλεύει με την υπερχρέωση και την κακή της φήμη.
Στο εξωτερικό...
αντιμετωπίζεται ως χώρα απατεώνων, η ηγεσία της αμφισβητείται και οι όποιες επιλογές μας περνάνε από δέκα κόσκινα.

Εως τώρα, δεν πείθουν, ούτε συγκινούν, αντιθέτως επιτείνουν την καχυποψία και προκαλούν επαναλαμβανόμενα κύματα δυσπιστίας από τις αγορές, οι οποίες απαιτούν εδώ και τώρα αίμα και δάκρυα για να συγκατανεύσουν και να ευνοήσουν τον δανεισμό μας. Τις τελευταίες ημέρες έπειτα από συνεννοήσεις και διαπραγματεύσεις με τα αρμόδια οικονομικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπάρχουν σημάδια συντονισμού και κοινής αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος.

Στις 6 Ιανουαρίου θα βρίσκονται στην Αθήνα κλιμάκια εμπειρογνωμόνων της Κομισιόν, της Ευρωτράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προκειμένου να παρακολουθήσουν από κοντά την κατάρτιση του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης, ώστε να εξασφαλισθεί ένα είδος προέγκρισης του ελληνικού σχεδίου αντιμετώπισης της πολυσύνθετης δημοσιονομικής και παραγωγικής κρίσης και να ελαχιστοποιηθούν οι αμφισβητήσεις των διεθνών αγορών.

Αν τα πράγματα πάνε κατ΄ ευχήν και το πρόγραμμα σταθερότητας φέρει τη «βούλα» των ευρωπαϊκών αρχών και του ΔΝΤ πολλά θα κερδηθούν. Και κυρίως χρόνος και ανοχή. Από εκεί και πέρα όλα θα εξαρτηθούν από τη συνέπεια της εφαρμογής και την ένταση της ελληνικής προσπάθειας. Στην περίπτωση αυτή θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι το 2010 μπορεί να είναι έτος αναγεννητικό. Σε άλλη περίπτωση, αν η προσπάθεια δεν χαρακτηρίζεται από συνέπεια και συνέχεια, οι αμφισβητήσεις θα επανέλθουν δριμύτερες και η χώρα θα χάσει ευκαιρία μοναδική.

Αν τέλος αποτύχει η επερχόμενη διαβούλευση, τότε όντως το 2010 θα αποδειχθεί μοιραίο και θα κυριαρχηθεί από αναστατώσεις και εντάσεις πρωτοφανείς, την εξέλιξη των οποίων κανείς δεν δύναται σήμερα να προγνώσει. Αν όμως τα σενάρια είναι αυτά, κοινή είναι η πεποίθηση ότι το προηγούμενο διάστημα, έστω υπό καθεστώς πιέσεων και αντεγκλήσεων, η ελληνική κρίση αποκωδικοποιήθηκε και συνειδητοποιήθηκε η ανάγκη μιας ολοκληρωμένης επέμβασης. Και αυτή η συνειδητοποίηση είναι ίσως που γεννά τις περισσότερες προσδοκίες και δίδει πραγματική διάσταση στην αισιοδοξία, η οποία έτσι κι αλλιώς προσφέρεται από τον χαρακτήρα των εορταστικών ημερών.
BHMA