![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDeP8Qwry5CGL_HcZ0p89hpBL0R7AuHHDK4TMiGHQ2bYoDCUAPHtfyDTVOouQ64TqbrnJlLeLoQkF8MXbZPGmZRfK89_L0ZJ1iMWLIF-h4WRcFn0dgNiEu0EI06IsXF1tsF0fy-eI6jH8/s320-rw/ContentSegment_13219308$W197_H_R0_P0_S1_V1$Jpg.jpg)
Η Raihan είναι κάτοικος του χωριού Sarab ή όπως το έχουν ονομάσει οι δημοσιογράφοι του χωριού του οπίου. Στα αφιλόξενα βουνά του Αφγανιστάν υπάρχουν οικισμοί που όλοι, από τα νήπια μέχρι τους γέρους, είναι τοξικομανείς. Εθισμένοι στο όπιο. Η Raihan κάπνιζε όταν ήταν έγκυος, ο γιος της Shamsuddin, ενός έτους τώρα, είναι εξαρτημένος από τη γέννησή του. Ο παππούς του και πατέρας της είχε δηλώσει σε αμερικανικό δίκτυο πως «όταν ήταν μωρό έκλαιγε ασταμάτητα. Αν η μάνα του ...
τού φυσούσε καπνό στο πρόσωπο, κοιμόταν». Είπε κιόλας πως ντρέπεται και ότι κάποτε είχε 1.200 πρόβατα. Τα πούλησε όμως όλα για να αγοράσει όπιο. Μετά ακολούθησε η γη του κι ύστερα το σπίτι του. Γιατί; «Το όπιο είναι ο γιατρός μας.
Όταν το στομάχι σου πονά, ρουφάς λίγο». Όταν ο εγγονός του έκοψε το δάχτυλό του σε ένα τζάμι, του φύσηξε λίγο μέσα στο στόμα. Γιατί; «Αν δεν έχεις φάρμακα, δεν έχεις άλλη επιλογή».
Κλικ από τα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου