Ταμπού...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ κανείς δύο φορές στο ίδιο ποτάμι. Η επιστροφή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στην Κατεχάκη το ξαναθυμίζει.

ΩΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ Δημόσιας Τάξης το 1999- 2003, ο Χρυσοχοΐδης συνδέθηκε με την εξάρθρωση 17Ν και ΕΛΑ. Επετεύχθη έπειτα από είκοσι επτά χρόνια αδυναμίας της Πολιτείας να τα βάλει με την τρομοκρατία. Ο στιγματισμός της Αστυνομίας από την περίοδο της δικτατορίας δεν ήταν άμοιρος της υστέρησης αυτής. Οι διωκτικές αρχές ήταν αναποτελεσματικές, ενώ το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπιζε με ενοχικό σύνδρομο τα θέματα ασφαλείας. Αν δεν ήταν στη...
μέση οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ίσως να μην είχε γίνει τόσο βαθιά και συστηματική προσπάθεια να πιαστούν οι τρομοκράτες. ΜΕΤΑ ΗΡΘΕ η Ν.Δ. Το επιχειρησιακό κεκτημένο στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας χάθηκε. Η Αστυνομία μπήκε στον αστερισμό της σιδηρογροθιάς, της ζαρντινιέρας και του γαλάζιου κομματισμού. Υποθέσεις όπως οι ανακρίσεις των Πακιστανών και οι υποκλοπές επανέφεραν ένα άρωμα παρακράτους. Και μετά ήρθε η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα λεγόμενα «Δεκεμβριανά».

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ξαναβρέθηκε ο Μιχάλης στην Κατεχάκη. Μόνο που αυτή τη φορά είναι αλλιώς. Η πολιτική είναι προληπτική. Δεν έχει- ευτυχώς!- σπασμένα κεφάλια, δακρυγόνα και πετροπόλεμο. Έχει προσαγωγές και συλλήψεις. Αυτό που δεν έχει είναι ενοχικό σύνδρομο. Οι λόγοι είναι δύο. Πρώτον, η περσινή πυρπόληση των πόλεων έχει τρομάξει την κοινωνία που ζητά ασφάλεια. Και δεύτερον, η Κατεχάκη θεωρεί πως υπάρχει κίνδυνος να τεθεί εκτός ελέγχου ο αντιεξουσιαστικός χώρος, καθώς έχει επέλθει ώσμωση με τους ποινικούς. Το τυφλό χτύπημα στο Αστυνομικό Τμήμα Αγίας Παρασκευής επιβεβαιώνει ότι έχουμε περάσει σε άλλη φάση.

Ο ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ έχει κάλυψη Παπανδρέου. Υπάρχει επίσης συναντίληψη με την Άννα Διαμαντοπούλου στο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Αξιοσημείωτη πολιτικά είναι και η τοποθέτηση Σαμαρά στο θέμα αυτό. Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι ο Χρυσοχοΐδης δεν είχε αναστολές να συγκρουστεί ανοιχτά με τον Αλέξη Τσίπρα, βγάζοντας ανακοίνωση που του χρεώνει πως άλλα του λέει στο τηλέφωνο κι άλλα δηλώνει δημοσίως. Πρόκειται για πρωτοφανή πολιτική κίνηση που συνιστά ανοιχτή ρήξη και σπάει ταμπού και κώδικες της Μεταπολίτευσης στη σχέση ΠΑΣΟΚ και Αριστεράς.

ΤΟ 2002 οι συλλήψεις Γιωτόπουλου, Κουφοντίνα και λοιπών συνάρπασαν ως εξωτικό «στόρι» τη σιωπηλή πλειοψηφία. Το 2009, η σιωπηλή πλειοψηφία παρακολουθεί αποσβολωμένη ληστείες, απαγωγές, επεισόδια και σπασίματα, νιώθοντας πως όλα αυτά συμβαίνουν «ανάμεσά μας». Το κλίμα της κοινωνίας στη βάση είναι το κλειδί για να κατανοήσει κανείς γιατί έχουν αλλάξει οι πολιτικές συμπεριφορές στην κορυφή.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ