Μια ζωή ΑΕΚ...

Του Λ. Παπαδόπουλου
Είμαι ΑΕΚτζής από κούνια, λόγω καταγωγής. Ο πατέρας μου, που με πήγαινε στο γήπεδο, γεννήθηκε στο Μιχαλίτσι της Προύσας και μεγάλωσε στην Πόλη, στο Ορφανοτροφείο της Πριγκίπου. Το πρώτο ματς της ΑΕΚ το παρακολούθησα σε ηλικία 6 ετών, το 1941. Ήταν Κατοχή. Γερμανοί, εκτελέσεις, πείνα, δυστυχία, τρόμος. Η μόνη ψυχαγωγία των παιδιών ήταν το ποδόσφαιρο. Στις αλάνες του Πολυγώνου, των Σεπολίων και της Αχαρνών και στα γήπεδα του Πανελληνίου, του Απόλλωνα (Ρουφ), του Παναθηναϊκού και του Ποδηλατοδρομίου («Καραϊσκάκη»).

Από το 1941 έχουν περάσει 68 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια πρέπει να...

...έχω δει παραπάνω από 500 παιχνίδια της ΑΕΚ. Φιλικά, Πρωταθλήματος, Κυπέλλου, με ξένες ομάδες. Παίκτες που αγωνίζονταν με τη φανέλα του Δικεφάλου- ενώ όπως έγραφε ο «Αθλητισμός», «ηκούετο ρυθμικόν και επιβλητικόν από τας κερκίδας το “Έ-έ-ένωσις”»- χειροκρότησα πολλούς. Ονόματα: Δελαβίνιας, Γάσπαρης, Τζανετής, Μάγειρας, Ξένος, Μαρόπουλος, Μουρατίδης, Πουλής, Παπαθεοδώρου, Νεστορίδης, Μαύρος, Παπαϊωάννου, Κανάκης, Νικολάου, Μπάγιεβιτς, Νικολούδης, Μανωλάς. Και έχουμε και την καινούργια φουρνιά των μεγάλων επιτυχιών: Ατματσίδης, Κασάπης, Σαβέφσκι, Σαμπανάζοβιτς, Τσιάρτας, Δημητριάδης, Ζαγοράκης Καψής, Νικολαΐδης, Κατσουράνης κ.λπ.

Έχοντας ζήσει λοιπόν μια ΑΕΚ με τέτοιους άσους με ένα σωρό Πρωταθλήματα και Κύπελλα Ελλάδος, με προέδρους όπως ο Μπάρλος, ο Ν. Γκούμας και ο Μελισσανίδης, με προπονητές όπως ο Φάντροκ, ο Τσάκναντι, ο Πούσκας, ο Τσαϊκόφσκι και ο παλιός Μπάγιεβιτς, δεν είναι δυνατόν να μη θλίβομαι και να μην αγανακτώ με την κατάντια της σημερινής ομάδας. Μια ομάδα που χειρότερή της δεν υπήρξε ποτέ.

Στη διοίκηση της ΑΕΚ κάποτε ήταν υπουργοί του Ελευθερίου Βενιζέλου, τραπεζίτες της Πόλης, δημοσιογράφοι κολοσσοί όπως ο μέγιστος των γελοιογράφων Φώκος Δημητριάδης. Ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι που τώρα παίζουν την ΑΕΚ σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ, κάνουν δηλώσεις επί δηλώσεων, παριστάνουν τους βαθύπλουτους υποψήφιους αγοραστές και γυροφέρνουν καθημερινώς τα ονόματά τους στις στήλες των εφημερίδων;

Μου κάνει εντύπωση και κάτι άλλο: ο Κόκκαλης πήρε τον Ολυμπιακό· ο Πατέρας, ο Βγενόπουλος, ο Γιαννακόπουλος, τον Παναθηναϊκό. Για την ΑΕΚ, που είναι οπωσδήποτε το ένα πόδι του τραπεζιού, δεν ενδιαφέρεται κανένας πλούσιος; Δεν υπάρχει κανένας ΑΕΚτζής εκατομμυριούχος να επενδύσει σε αυτήν; Τόσο πολύ την έχουν απαξιώσει οι διάφοροι ηγήτορές της τα τελευταία χρόνια;

Κάτι ακόμη: ιστορικοί σύλλογοι όπως ο Πανιώνιος, ο ΠΑΟΚ και ο Άρης, ύστερα από οικονομικές ταλαιπωρίες βρίσκουν σιγά σιγά τον βηματισμό τους, αποκτούν αξιόλογους παίκτες, τους πληρώνουν κανονικά, έχουν τα γήπεδά τους και κρατάνε ψηλά τις σημαίες τους. Η μεγάλη ΑΕΚ, όμως, ούτε γήπεδο έχει ούτε προπονητήριο. Και τα γραφεία της είναι νοικιασμένα. Πώς συμβαίνει αυτό; Πώς συμβαίνει το έμψυχο υλικό της, οι παίκτες, να είναι ένα σωρό «δευτεράντζες» από κάθε γωνιά του πλανήτη;

Ποιοι τους πήραν αυτούς τους παίκτες;

Με ποιων εισηγήσεις; Με ποιων συνεννοήσεις; Έχουν δίκιο οι φίλαθλοι, που διαμαρτύρονται συνεχώς και φτάνουν πολλές φορές στα άκρα. Να μου το θυμηθείτε: Η υπόθεση της ΑΕΚ θα έχει σοβαρότατες εξελίξεις.
ΜΑΤΙΕΣ από τα ΝΕΑ