Άσπρη γάτα, μαύρη γάτα...

Ποια είναι η επιτυχία του Ντερμπεντέρη? Μας πετάει τα μυαλά στα κάγκελα από την τσαντίλα, και εν τούτοις τον διαβάζουμε. Παρά τον ακραίο συντηρητισμό του, το σημερινό του άρθρο έχει ενδιαφέρον:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ
Τι ψηφίζει ο πυροσβέστης;
Η πιο αστεία συζήτηση των τελευταίων εβδομάδων είναι αν η οικονομική πολιτική θα πρέπει να έχει «δεξιό πρόσημο» ή «αριστερό πρόσημο». Αστεία και προσχηματική. Διότι όταν το σπίτι σου πιάνει φωτιά, δεν ρωτάς τι ψηφίζει ο πυροσβέστης.
Παρακολουθούσα την περασμένη εβδομάδα τις ...
(πολύ καλές, κατά τα άλλα...) ομιλίες του Γ. Παπανδρέου και του Αντ. Σαμαρά στη Βουλή για τον προϋπολογισμό. Είμαι βέβαιος πως αν κάποιος ήταν περαστικός από την Ελλάδα και τους άκουγε, αποκλείεται να καταλάβαινε από τα λεγόμενά τους ποιος είναι «δεξιός» και ποιος «αριστερός» - ίσως να τον υποψίαζαν μόνο οι εθνικοπατριωτικές κορόνες του Σαμαρά διότι, όπως φαίνεται, πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του.

Και να σας πω κάτι; Ευλόγως δεν θα τους ξεχώριζε. Αν το δείτε συνολικά, ούτε είπαν ούτε πρότειναν τίποτα το δραματικά διαφορετικό. Και ούτε είναι οι μόνοι που δεν το κάνουν. Ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αδυνατώ να αντιληφθώ τις θεμελιώδεις διαφορές της οικονομικής πολιτικής του Μπράουν και του Θαπατέρο από αυτές του Σαρκοζί και της Μέρκελ. Κακά τα ψέματα, η διακυβέρνηση μιας χώρας μεσούσης της οικονομικής κρίσης είναι άσκηση υπευθυνότητας και αποτελεσματικότητας, όχι εκθέσεις ιδεών για τη Βουλή των Εφήβων.

Κι όμως! Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα όπου οι βουλευτές της συμπολίτευσης ψήφισαν τον προϋπολογισμό με όρους και προϋποθέσεις, αυτούς που έθεσε εξ ονόματός τους και από του βήματος της Βουλής ο Παπουτσής.

Υπέθετα πως αυτού του τύπου τα διλήμματα έχουν λυθεί εδώ και μερικές δεκαετίες. Η σωστή πολιτική είναι πάντα αυτή που σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αντιμετωπίζει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Ακόμη κι ο Τενγκ Χσιάο Πινγκ, ερωτηθείς κάποτε αν τα στελέχη της οικονομίας οφείλουν να είναι πρώτα καλοί κομμουνιστές ή πρώτα ικανά στελέχη, απάντησε με το περίφημο «άσπρη γάτα ή μαύρη γάτα, η καλή γάτα είναι αυτή που πιάνει τα ποντίκια». Πολύ φοβούμαι ότι στην κυβερνητική παράταξη ορισμένοι εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για το χρώμα της γάτας.

Να πω και το χειρότερο; Αν το έκαναν από ιδεολογική επιλογή, θα έβλαπτε εξίσου αλλά θα ενοχλούσε λιγότερο. Το κάνουν από καθαρή πολιτική σκοπιμότητα. Από ένα σχέδιο νομής και από μια φιλοδοξία εκπροσώπησης των πιο καθυστερημένων τμημάτων της κοινωνικής και κομματικής βάσης του ΠαΣοΚ. Τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας είναι περίπου ορατά. Οι συνέπειες, όμως;
BHMA