Γούστο μου και καπέλο μου...

Αναρτήθηκε από tsaousa
-Ο Θεός είναι gay.
-Αποκλείεται. Ο Θεός είναι τέλειος, δες πόσο ωραία έφτιαξε τη φύση, τα δέντρα, τα πουλιά, τον ουρανό, τον κόσμο ολόκληρο.
-Αυτό λέω. Είναι διακοσμητής.
Από τη νέα ταινία του Woody Allen με τίτλο “Whatever works”.
Εγώ ξέρω ανθρώπους που είναι καλύτεροι απ΄Τον Θεό.
Γνωρίζω ζευγάρι που έχει διακοσμήσει το σπίτι του κομμάτι-κομμάτι.
Το αγόρασε, και έκανε δυο χρόνια να...



μπει μέσα.
Μέχρι τότε έμενε στο νοίκι.


Καταρχάς, η είσοδος.
Τι έβαλαν στην είσοδο του σπιτιού;
Ένα χαμηλό, μακρόστενο έπιπλο, με 3 πόδια.
Στο σημείο που έπρεπε να υπάρχει το τέταρτο πόδι, βρίσκεται ένα χρυσαφί τούβλο.
Η επίπεδη επιφάνεια του επίπλου, καλύπτεται με μαύρο αγυάλιστο μάρμαρο, ενώ οι προσόψεις των συρταριών, είναι από ακατέργαστο ξύλο.
Μέσα στην αγκίθα και τη φουσκάλα τα χέρια του ζευγαριού.


-Ωραίο το γιαπί.
-Το λατρέψαμε από την πρώτη στιγμή που το είδαμε!
-Άμα μπει η κουζίνα και το μπάνιο θα το νοικιάσετε;


Δεκάξι μήνες έψαχναν γι αυτό το πράμα.
Με τα λεφτά που πέταξαν στα περιοδικά διακόσμησης, και τις βενζίνες μέχρι να το βρουν, παίρνανε γκαρσονιέρα με το κλειδί στο χέρι.


Θα μου πεις, με τα ίδια περιοδικά και τις βενζίνες, βρήκαν και το καθιστικό τους.
Έναν τεράστιο γωνιακό καναπέ, από δέρμα κόκορα.

-Πόσο τον πήρατε τον καναπέ;
-10.000 Ευρώ.
-Δια εκατό κόκορες που έχει σίγουρα επάνω, σας ήρθε 100 Ευρώ ο κόκορας.
Δια δυο κιλά που πάει ο καθένας, 50 Ευρώ το κιλό.
Τουλάχιστον σας δώσανε το κρέας τους;


Δεν τους το δώσανε.

Άλλωστε, αυτοί για να φάνε κόκορα, πρέπει να είναι εκτροφής από το πασίγνωστο αγρόκτημα «Royal Chicken’s College» μεγαλωμένος με λευκή τρούφα, και κρόκο Κοζάνης.

Διακόσια Ευρώ ο κόκορας, και δεν μπορείς να κάτσεις και πάνω του.



Το ίδιο αγρόκτημα προτιμάει και η φίλη μου η Μιράντα, που τον μαγειρεύει σε κατσαρόλα Phillipe Stark, με κουτάλα Dior Maison, φορώντας ποδιά Channel.

Τον φτιάχνει ωραίο όμως.
Κοκκινιστό με ντοματάκια Σαντορίνης, και χυλοπίτες που φτιάχνει η αγελάδα αυτοπροσώπως από το ίδιο της το γάλα.
Μόνο τρεις τέτοιες αγελάδες υπάρχουν στον κόσμο, και κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς φυλάσσονται.


Η Μιράντα που είναι γκουρμεδοσέφ και κρατάει ανάλογη στήλη σε ένθετο Κυριακάτικης εφημερίδας, τις προμηθεύεται από σπουδαίο κονέ: έναν παλιό της γκόμενο που είναι Μασόνος.
Καλός, λίγο χλωμός, αλλά δεν μπαίνει στη Στοά ο ήλιος.

Ήταν να παντρευτεί με αυτόν, αλλά έψαχνε τρία χρόνια για δαντέλα νυφικού στη Μπριζ του Βελγίου, και όταν γύρισε, ο γκόμενος είχε παντρευτεί άλλη.
Δεν πειράζει όμως, κάθε εμπόδιο για καλό, τώρα τραβιέται με έναν κριτικό ταινιών, που ζει σε ένα loft στο Κολωνάκι.
Καλός, λίγο χλωμός, αλλά δεν μπαίνει στο Ideal ο ήλιος.



Μια φορά που βγήκα μαζί τους, η Μιράντα ξετρελάθηκε με τη μπλούζα που φορούσα.
Όταν της είπα πως την πήρα από τη Λαϊκή, νόμιζε πως τους δούλευα.

Της έδειξα την ετικέτα που έγραφε «Matoula fashion» και γέλασε με τις εκκεντρικότητες μου.
Ο κριτικός, από αυτή μου την εκκεντρικότητα με συμπάθησε πολύ.
Του θύμιζα την αυτοκαταστροφική ηρωίδα μια ταινίας του Μπουνιουέλ.


Σύντομα με γνώρισε σε έναν φίλο του που διατηρεί εργοστάσιο επίπλων.
Το γιαπί που έλεγα, αυτός το κατασκευάζει.

Έκανα σχέση μαζί του, αλλά κράτησε μόνο δυο εβδομάδες.
Μπούχτισα στον κόκορα εκτροφής, κι εγώ θέλω «Μιμίκος».

Μόλις του το είπα, ξενέρωσε μαζί μου αμέσως.
Που να ‘ξερε ότι τα στρινγκ που φόραγα, τα πήρα σε ένα πανηγύρι.



-Ο Θεός δεν έχει γούστο.
-Αποκλείεται. Ο Θεός είναι τέλειος, δες πόσο ωραία έφτιαξε τη φύση, τα δέντρα, τα πουλιά, τον ουρανό, τον κόσμο ολόκληρο.
-Ναι, αλλά τι μάρκα είναι;