Τρύπες...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΛΕΝΕ ΠΩΣ όταν ο καγκελάριος Μπίσμαρκ έθεσε σε ισχύ το Ασφαλιστικό της Γερμανίας ζήτησε να μάθει ποιος ήταν ο μέσος όρος ζωής ενός εργαζομένου της εποχής. Εξήντα επτά χρόνια, του είπαν. Βάλτε λοιπόν το όριο συνταξιοδότησης στα εξήντα πέντε, τους απάντησε.
ΦΥΣΙΚΑ, Η αντίληψη της ελληνικής κοινωνίας για το πότε βγαίνει κανείς στη σύνταξη είναι εντελώς διαφορετική. Συνταξιοδοτείται κανείς όσο γίνεται νωρίτερα, ακόμη και στα σαράντα ή τα πενήντα. Όχι με πενταροδεκάρες, αλλά με...
καλές απολαβές. Υπάρχουν και τα τυχερά. Ας πούμε, πριν μπουν ΔΕΗ και ΟΤΕ στο Χρηματιστήριο, το κράτος ανέλαβε το βάρος των ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων. Αντίστοιχα, το περίφημο «Ασφαλιστικό των τραπεζών» ήταν στην πραγματικότητα ξεφόρτωμα στο ΙΚΑ.

ΜΠΙΣΜΑΡΚ ΔΕΝ έχουμε για να κόψει τον γόρδιο δεσμό του Ασφαλιστικού με έναν απλό συλλογισμό για τα όρια ηλικίας. Υπουργός Εργασίας είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος, που πριν πολιτευθεί με λαμπρά αποτελέσματα στη Β΄ Αθηνών, ήταν συνταγματολόγος στο πανεπιστήμιο. Οι- απαξιωτικές- αντιλήψεις του Μπίσμαρκ για τις δυνατότητες των καθηγητών στη πολιτική είναι γνωστές. Αλλά εν προκειμένω δεν έχουν αξία.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ του Ασφαλιστικού, οξυμμένο από την υπογεννητικότητα, είναι γνωστό τουλάχιστον εδώ και δέκα χρόνια. Σοβαρές προσπάθειες να λυθεί δεν έχουν γίνει, με εξαίρεση το εγχείρημα Γιαννίτση το 2001, αλλά η κυβέρνηση Σημίτη σάλπισε τελικά υποχώρηση. Επί Καραμανλή η επέμβαση στο Ασφαλιστικό χαρακτηρίζεται από κορυφαίο μέλος τής τότε κυβέρνησης ως «μπαλαμούτι». Η ενοποίηση των Ταμείων λειτούργησε ως προπέτασμα καπνού. Στην πραγματικότητα αυξήθηκαν αυτοί που δεν πληρώνουν εισφορές.

ΤΩΡΑ ΤΟ Ασφαλιστικό είναι μια μαύρη τρύπα που καλείται να καλύψει το κράτος. Ωστόσο τα δημόσια οικονομικά είναι μια ακόμη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα. Άρα; Άρα τα ψέματα τελείωσαν. Με διψήφιο έλλειμμα, τριψήφιο χρέος, δανεισμό εξήντα δισ. και βάλε φέτος κι ένας Θεός ξέρει πόσο του χρόνου, η κυβέρνηση Παπανδρέου ή θα κάνει προσπάθεια να κλείσει την τρύπα ή θα πέσει μέσα.

Ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τα οικονομικά του Ασφαλιστικού. Αυτά είναι δουλειά του Παπακωνσταντίνου. Πρέπει όμως να χειριστεί τα συνδικάτα και, κυρίως, να διαχειριστεί το «μεγάλο αχ» της ελληνικής κοινωνίας. Δημοφιλής είναι, φωτογενής είναι, λέγειν έχει, είναι μια καλή ευκαιρία να τα αξιοποιήσει.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ