Αυτή την φορά θα γδυθούν κανονικά...

Όλο το κείμενο της αγωγής...
Τριανταφυλλόπουλος Μουλίνος Λάλας και Ζαγοριανίτης την έχουν άσχημα.
Ο Μπένι την έχει δέσει καλά την αγωγή. Ολόκληρο τον Αστικό κώδικα έχει κατεβάσει.
Τους κατηγορεί ότι "ενσυνειδήτως και ειδικώς" προσέβαλαν την τιμή και την υπόληψή του και...
ζητάει να καταβάλουν "αλληλεγγύως και σε ολόκληρο ο καθένας το ποσό των 2 εκατομμυρίων ευρώ".
Ολόκληρο το κείμενο της αγωγής έχει ως εξής:
ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Διαδικασία άρθρου 681Δ ΚΠολΔ



Α Γ Ω Γ Η
Του Ευάγγελου Βενιζέλου του Βασιλείου, δικηγόρου, Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, βουλευτή Θεσσαλονίκης και Υπουργού Εθνικής Άμυνας, κατοίκου λόγω της ιδιότητός μου Αθηνών, οδός Βουκουρεστίου αριθμός 34.


Κ Α Τ Α
1. Της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «VETO ΜΕΣΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ» που εδρεύει στο 17ο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού Αθηνών – Λαμίας (συμβολή των οδών Πηγών και Ερυμάνθου, Νέα Κηφισιά), όπως εκπροσωπείται νόμιμα, ιδιοκτήτριας και εκδότριας της εφημερίδας VETO ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 2. Των: (α) Χρήστου Μουλίνου, (β) Παντελή Ζαγοριανίτη, (γ) Ευθυμίου (Μάκη) Τριανταφυλλόπουλου και (δ) Αθανασίου Λάλα, μελών της συντακτικής ομάδας διεύθυνσης της ως άνω εφημερίδας, κατοίκων Νέας Κηφισιάς Αττικής, 17ο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού Αθηνών – Λαμίας (συμβολή των οδών Πηγών και Ερυμάνθου).

Η πρώτη αντίδικος είναι ιδιοκτήτρια και εκδότης της πρόσφατα εκδοθείσας εβδομαδιαίας εφημερίδας με την επωνυμία «VETO ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», η οποία εκδίδεται στην Αθήνα και κυκλοφορεί κάθε Κυριακή σε ολόκληρη την Ελλάδα και το εξωτερικό, και οι υπό στοιχείο 2 αντίδικοι είναι από κοινού οι διευθυντές σύνταξής της.

Με το δεύτερο μόλις φύλλο της εφημερίδας αυτής, που κυκλοφόρησε στις 08.11.2009, πραγματοποιήθηκε χωρίς καμία αφορμή οργανωμένη αήθης επίθεση σε βάρος μου, με αποτέλεσμα να επέλθει βάναυση προσβολή της τιμής και της υπολήψεώς μου ως ανθρώπου και ως πολιτικού. Μάλιστα, οι εναγόμενοι, τελώντας σε πλήρη επίγνωση της παρανομίας και της ανηθικότητας του εγχειρήματός τους, χρησιμοποίησαν για να με πλήξουν διάφορους ισχυρισμούς, που αφορούν τον πατέρα μου, με σκοπό να επιχειρήσουν εκ των υστέρων να αποσείσουν τις ευθύνες τους, επικαλούμενοι ότι τάχα δεν αναφέρθηκαν στο πρόσωπό μου. Θεμελιώδες, όμως, στοιχείο και κοινός παρονομαστής της συκοφαντικής αυτής επίθεσης είναι η χρήση των φωτογραφιών και του επιθέτου μου, το οποίο για κάθε αναγνώστη, τηλεθεατή ή ακροατή παραπέμπει φυσικά σε εμένα ως δημόσιο πρόσωπο και όχι σε κάποιο συγγενή μου. Ειδικότερα:

Στην πρώτη σελίδα του προαναφερθέντος φύλλου και στο κέντρο αυτής δημοσιεύεται φωτογραφία μου με τον τίτλο «ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΜΕ ΤΑ 7 ΟΙΚΟΠΕΔΑ» και τον υπέρτιτλο «ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΑΛΑ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΕΣ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ». Εντός πλαισίου και με διαφορετικό χρώμα και κεφαλαία γράμματα, ώστε να μη διαφεύγει της προσοχής και του πλέον βιαστικού αναγνώστη, παρατίθεται υπό μορφή αποφθέγματος, η φράση «ΤΟ ΝΟΜΙΜΟΦΑΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟ». Κάτω από τους προαναφερθέντες τίτλο και υπότιτλο, έχει καταχωρηθεί, με πεζά γράμματα, το εξής κακοηθέστατο και απολύτως αναληθές κατά περιεχόμενο κείμενο: «Πώς ο πατέρας του υπουργού Άμυνας «κέρδισε» από το Δημόσιο, με ψευδομάρτυρες, εκτάσεις κομιτατζήδων και έχτισε πολυκατοικία σε παιδική χαρά».

Στις σελίδες 6 και 7 του ίδιου φύλλου, υπό τον υπέρτιτλο «ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΙΚΟ» δημοσιεύεται κείμενο υπογραφόμενο από τον δημοσιογράφο Γιώργο Μανουσακάκη, ως συντάκτη, με τον τίτλο «Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΕΧΤΙΖΕ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΜΕ ΣΥΝΤΑΓΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ» και τον υπότιτλο (με μικρότερα γράμματα) «Ο πατέρας του υπουργού Άμυνας κέρδισε από το Δημόσιο εκτάσεις κομιτατζήδων». Ο αναγνώστης, όμως, που εστιάζει την προσοχή του στον τίτλο ταυτοποιεί το όνομα Βενιζέλος με εμένα καθώς ένα μη δημόσιο πρόσωπο δεν θα παρουσιαζόταν με μόνο το επίθετό του.

Χαρακτηριστικά είναι τα εξής αποσπάσματα του συγκεκριμένου άρθρου: «Άρωμα Μονής Βατοπαιδίου αναδύει η υπόθεση με τα οικόπεδα στην Ξάνθη που έχει στην κυριότητά του ο κ. Βασίλης Βενιζέλος, πατέρας του σημερινού υπουργού Εθνικής Άμυνας… Το VETO με αφορμή την υπόθεση της ανταλλαγής δύο οικοπέδων του κ. Βενιζέλου με την Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου στην Ξάνθη φέρνει στο προσκήνιο όλη τη διαδικασία απόκτησης των εκτάσεων αυτών που συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των 31 τίτλων ακίνητης περιουσίας… Ο κ. Βασίλης Βενιζέλος παρουσιάστηκε με αποφάσεις δικαστηρίων ως συνιδιοκτήτης επτά τέτοιων οικοπέδων (σημείωση: εννοεί οικόπεδα που συγκαταλέγονταν στις λεγόμενες «εχθρικές περιουσίες» και ανήκαν, κατά το δημοσίευμα, στο Ελληνικό Δημόσιο) της Ξάνθης με το Ελληνικό Δημόσιο… Από τη στιγμή που η ΚΕΔ είχε απέναντί της συνιδιοκτήτη με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, ήρθε σε συμβιβασμό μαζί του, προκειμένου να ξεκαθαρίσει το περιουσιακό κομμάτι της υπόθεσης, ώστε να μπορεί ο καθένας να αξιοποιήσει την περιουσία του. Αποτέλεσμα ήταν ο κ. Βασίλης Βενιζέλος να βρεθεί με δύο μεγάλα δικά του οικόπεδα στην πόλη της Ξάνθης, στα οποία σήμερα έχουν χτιστεί δύο πολυκατοικίες. Μάλιστα, στο οικόπεδο της οδού Έλλης, που βρίσκεται η πενταόροφη πολυκατοικία, πριν από περίπου πέντε χρόνια λειτουργούσε παιδική χαρά… Αξιοπερίεργο βέβαια είναι το γεγονός ότι την υπόθεση της κυριότητας των οικοπέδων ο πατέρας Βενιζέλος την κέρδισε στο δεύτερο βαθμό. Δηλαδή το πρωτοδικείο Ξάνθης αποφάσισε, με λίγα λόγια, ότι δεν γίνεται να έχει αγοράσει αυτός οικόπεδα που ήταν ιδιοκτησίες Βουλγάρων κατακτητών, γιατί οι κατακτητές δεν τα είχαν ποτέ δικά τους, ούτε από την εποχή των κομιτατζήδων ούτε και την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μάλιστα στην απόφασή του το πρωτοδικείο Ξάνθης, αφού τονίζει ότι δεν ισχύει ούτε το επιχείρημα της χρησικτησίας που επικαλέστηκαν σε κάποιες περιπτώσεις οι διεκδικητές των «εχθρικών» οικοπέδων, χρησιμοποιεί και σκληρές εκφράσεις εναντίον τους, όπως «αναληθείς» απόψεις. Επιπροσθέτως ο δικαστής χρησιμοποιώντας «κομψή» γλώσσα κάνει λόγο για ψευδομάρτυρες από την πλευρά του κ. Βενιζέλου, αφού οι υποτιθέμενοι καλοί φίλοι των δωρητών δεν γνώριζαν τα συγγενικά τους πρόσωπα. Το Πρωτοδικείο της Ξάνθης, λοιπόν, το έτος 1999, με τον υιό Βενιζέλο βουλευτή, δικαίωσε το ελληνικό Δημόσιο και δεν επιτρέπει στον πατέρα να χριστεί ιδιοκτήτης των επτά οικοπέδων. Ωστόσο, όταν η υπόθεση δικάζεται το 2001 στο περίφημο Εφετείο Κομοτηνής, γνωστό για τη δράση του στο σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου, δικαιώνει τον κ. Βασίλη Βενιζέλο και του αποδίδει με αμετάκλητη απόφαση στην κυριότητά του τις επίμαχες εκτάσεις. Όλως τυχαία τότε ο υιός Βενιζέλος ήταν υπουργός Πολιτισμού, ενώ πριν είχε χρηματίσει και υπουργός Δικαιοσύνης. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή ξεκίνησε να δικάζεται στις ίδιες αίθουσες και η υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου. Πάντως ο κ. Βασίλης Βενιζέλος σε επιστολή του σε τοπική εφημερίδα της Ξάνθης πέρυσι το Δεκέμβριο ουσιαστικά καυχιέται, αφού, όπως αναφέρει, έπειτα από ένδεκα χρόνια δικαστικής μάχης κέρδισε την υπόθεση των οικοπέδων…». Τελειώνοντας το ίδιο άρθρο αναφέρει τα εξής σχετικά με την ανταλλαγή των οικοπέδων: «…Επιπλέον, το κτίριο που βρισκόταν στο κτίριο που απέκτησε ο πατήρ Βενιζέλος κατεδαφίστηκε άρον άρον, ίσως και με ληξιπρόθεσμη άδεια κατεδάφισης, ενώ έλαβε και 45.000 ευρώ μετρητά ως διαφορά αξίας καθώς οι εκτιμητές της ΚΕΔ και του κ. Βενιζέλου συνομολόγησαν ότι το οικόπεδο 310 τετραγωνικών μέτρων (που έδωσε ο πατήρ Βενιζέλος στην υποβαθμισμένη και γεμάτη σκουπίδια περιοχή των καπναποθηκών της Ξάνθης, στο οποίο έχει ήδη δημιουργηθεί πάρκο) έχει μεγαλύτερη αξία από το άλλο οικόπεδο 410 τετραγωνικών μέτρων επί της οδού Τσαλδάρη το κέντρο της πόλης».

Όλα τα ανωτέρω παρατίθενται κάτω από το εξής εισαγωγικό σχόλιο που στρέφεται ευθέως εναντίον μου με βαρύτατους και παντελώς ατεκμηρίωτους και άδικους χαρακτηρισμούς που επιχειρούν να με απαξιώσουν ηθικά όχι μόνο ως βουλευτή και Υπουργό, αλλά κυρίως ως πρόσωπο με μακρά διαδρομή στον δημόσιο βίο, ως δικηγόρο και ως δάσκαλο του συνταγματικού δικαίου: «ΣΟΒΑΡΟ θέμα ηθικής τάξεως γεννάται για δύο κορυφαία στελέχη της Κυβέρνησης. Δικοί τους άνθρωποι, η σύζυγος στην περίπτωση το προέδρου της Βουλής Φίλιππου Πετσάλνικου και ο πατέρας για την υπόθεση του υπουργού Άμυνας Ευάγγελου Βενιζέλου, φαίνεται πως έχουν παρουσιάσει μία τελείως διαφορετική συμπεριφορά, που δεν συνάδει με το πολιτικό ήθος που φιλοδοξεί να επιδείξει το ΠΑΣΟΚ του κ. Γιώργου Παπανδρέου… ενώ η περίπτωση το πατέρα του κ. Βενιζέλου με τις ανταλλαγές οικοπέδων που προέρχονται και από κομιτατζήδες παραπέμπει συνειρμικά στο σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου. Επιπλέον είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι και οι δύο επιφανείς πολιτικοί άνδρες έχουν διατελέσει Υπουργοί Δικαιοσύνης. Μάλιστα δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι αν οι δύο παραπάνω δεν ήταν συγγενείς των κορυφαίων πολιτικών είναι σίγουρο ότι θα είχαν διαφορετική αντιμετώπιση, κρίνοντας βέβαια από τις δεδικασμένες παρόμοιες υποθέσεις απλών πολιτών. Αν και μετά το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών οι πολιτικοί δεν έχουν κατανοήσει τη σχέση της ηθικής με τη νομιμότητα και τη νομιμοφάνεια και αρκούνται στο να στρουθοκαμηλίζουν πίσω από το μόττο «δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη» τότε θα επανέλθουμε σύντομα σε σκηνικά του πρόσφατου παρελθόντος».
Όλα τα προαναφερόμενα δημοσιεύματα συνιστούν πολλαπλή διαστρέβλωση της αλήθειας και κατευθύνονται ενσυνειδήτως και ειδικώς στην προσβολή της τιμής και της υπόληψής μου. Το νόημα αυτών συνίσταται στα εξής εντελώς συκοφαντικά:
Πρώτον, ότι δήθεν λόγω της ιδιότητάς μου ως Υπουργού Δικαιοσύνης το 1996 και Πολιτισμού κατά το έτος 2001, το Εφετείο Κομοτηνής αναγνώρισε τον πατέρα μου συγκύριο μαζί με το Δημόσιο διαφόρων ακινήτων, ανατρέποντας την (ορθή κατά το δημοσίευμα) πρωτόδικη απόφαση του Πρωτοδικείου Ξάνθης, το οποίο είχε απορρίψει την αγωγή του πατέρα μου κατά του Ελληνικού Δημοσίου, ως αβάσιμη και στηριζόμενη σε «ψευδομάρτυρες». Οι ισχυρισμοί αυτοί διατυπώθηκαν από την εφημερίδα εν γνώσει της αναληθείας τους, αφού ο μεν ισχυρισμός περί επιρροής μου στην έκβαση της δίκης είναι αποκύημα νοσηρής φαντασίας (το αληθές είναι ότι το Εφετείο έκρινε κατά συνείδηση και ανεπηρέαστο από εμένα ή οποιοδήποτε τρίτο), ο δε ισχυρισμός περί «ψευδομαρτύρων» του πατέρα μου – που αποτέλεσε και τμήμα του τίτλου που καταχωρήθηκε στο πρωτοσέλιδο – διαψεύδεται από το περιεχόμενο των δικαστικών αποφάσεων που ήταν στα χέρια των εναγομένων και κυρίως από την αμετάκλητη 448/2001 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θράκης, που δικαίωσε τις απόψεις του πατέρα μου και έκρινε τους ισχυρισμούς του ως αποδεδειγμένους και ουσιαστικά βάσιμους. Σημειωτέον ότι η χρησιμοποιούμενη στο επιλήψιμο δημοσίευμα φράση «όλως τυχαία τότε ο υιός Βενιζέλος ήταν Υπουργός Πολιτισμού, ενώ πριν είχε χρηματίσει και υπουργός Δικαιοσύνης», εννοεί σαφώς ότι η δικαστική νίκη του πατέρα μου υπήρξε αποτέλεσμα της ιδιότητάς μου ως υπουργού και υπαινίσσεται, εμμέσως πλην σαφώς, δική μου παρέμβαση στην έκβαση της δίκης. Τούτο, άλλωστε, δεν αναφέρεται μόνο στο συγκεκριμένο σημείο του δημοσιεύματος, αλλά και στο υπερκείμενο εισαγωγικό σχόλιο που παρατέθηκε ανωτέρω και περιέχει, μεταξύ άλλων, και τον συκοφαντικό ισχυρισμό ότι η «αντιμετώπιση» του πατέρα μου από το Δικαστήριο θα ήταν «διαφορετική», αν δεν είχα διατελέσει υπουργός Δικαιοσύνης.

Δεύτερον, ότι δήθεν ο πατέρας μου διεκδίκησε δικαστικά και πέτυχε να του επιδικαστούν ακίνητα που ανήκαν σε «κομιτατζήδες», δηλαδή σε πρόσωπα που το 1939 ανεχώρησαν οριστικά από την Ελλάδα και στη συνέχεια απέβαλαν την ελληνική ιθαγένεια, με αποτέλεσμα η περιουσία τους να καταληφθεί ως «εχθρική» από το Ελληνικό Δημόσιο. Το αληθές, όμως, που προκύπτει από την παραπάνω αμετάκλητη εφετειακή απόφαση και τελούσε εν γνώσει των εναγομένων είναι το τελείως αντίστροφο: Από τα επτά αδέλφια μίας οικογένειας τα πέντε ανεχώρησαν από την Ελλάδα και απέβαλαν την ελληνική ιθαγένεια, οι δύο όμως άλλες αδελφές παρέμειναν στην Ελλάδα έχοντας ελληνική ιθαγένεια και ελληνική συνείδηση και εν τέλει δεκαετίες αργότερα ως δικαιοπάροχος του πατέρα μου η επιζήσασα από τις δύο αυτές Ελληνίδες αδελφές διεκδίκησε ως κληρονόμος και του μεριδίου της αδελφής της τα 2/7 της οικογενειακής περιουσίας, ενώ τα υπόλοιπα 5/7 περιήλθαν και εξακολουθούν να ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο. Το τελείως δηλαδή αντίστροφο από το συκοφαντικό και χυδαίο χαρακτηρισμό του δημοσιεύματος που διατυπώθηκε με αδικοπρακτική πρόθεση από τους εναγομένους εν γνώσει της απολύτου αναληθείας.

Τρίτον, ότι οι πράξεις ανταλλαγής (ουσιαστικά αυτούσιας διανομής) που ακολούθησαν την έκδοση της αμετάκλητης εφετειακής αποφάσεως κατέληξαν δήθεν στο να λάβει ο πατέρας μου από το Δημόσιο αφενός μεν ένα οικόπεδο στο οποίο υπήρχε παιδική χαρά και άρα υπονοείται ότι ήταν αντικοινωνική η πράξη αυτή, αφετέρου δε ένα οικόπεδο μεγαλύτερης αξίας από εκείνο που παραχώρησε και επιπλέον και το ποσό των 45.000 ευρώ, και ότι οι ανταλλαγές αυτές συνιστούν αποτέλεσμα αθέμιτης συναλλαγής. Οι εναγόμενοι όμως έχοντας στη διάθεσή τους όλα τα στοιχεία του σχετικού φακέλου γνώριζαν πολύ καλά ότι ως αποτέλεσμα της διανομής που έγινε προκειμένου να συγκεντρωθούν σε διακεκριμένα ακίνητα τα ποσοστά κυριότητας του Δημοσίου αφενός και αφετέρου του πατέρα μου και της ομοδίκου συναδέλφου του, στον πατέρα μου περιήλθαν (κατά το ½) δύο ακίνητα στην περιοχή του Δήμου Ξάνθης: Ένα που ενώ ανήκε στο Δημόσιο το χρησιμοποιούσε προσωρινά ο Δήμος Ξάνθης, ο οποίος αποδέχθηκε την κυριότητα του Δημοσίου και το δικαίωμά του να το μεταβιβάσει, ως δική του επιλογή και όχι ως επιλογή του πατέρα μου. Και ένα ακίνητο που στη συνέχεια ζήτησε επιμόνως η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ξάνθης, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως περιβάλλοντα χώρο του Μουσείου Καπνού. Το δεύτερο αυτό ακίνητο προκειμένου να εξυπηρετηθεί η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ξάνθης αντικαταστάθηκε από το Δημόσιο με άλλο ακίνητό του, αυτό της οδού Παναγή Τσαλδάρη 109. Αυτό το ακίνητο που τελικά περιήλθε στον πατέρα μου κατά το ½ οι εναγόμενοι γνώριζαν πολύ καλά (από τα στοιχεία του φακέλου αλλά και από όσα ανέφερε τόσο ο πατέρας μου όσο και εγώ προσωπικά σε τηλεοπτική εκπομπή του εναγομένου Ευθυμίου Τριανταφυλλόπουλου που μεταδόθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό ALTER στις 19-1-2009) ότι σε σύγκριση με το ακίνητο συνιδιοκτησίας του πατέρα μου που περιήλθε τελικώς στην κυριότητα του Δημοσίου δια της Κ.Ε.Δ. ήταν: 1. Μικρότερης αξίας σύμφωνα: (α) Με τις αντικειμενικές αξίες της περιοχής, (β) Με την εκτίμηση του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών και (γ) Την τελική εκτίμηση των ίδιων των υπηρεσιών του Δημοσίου (Κ.Ε.Δ.). 2. Μικρότερης έκτασης, 3. Μικρότερου συντελεστή δόμησης. Για τον λόγο αυτό καταβλήθηκε στον πατέρα μου από την Κ.Ε.Δ. και το πρόσθετο ποσό των 45.000,00 ευρώ. Η κακόπιστη και συκοφαντική πρόθεση των εναγομένων προκύπτει και από το γεγονός ότι η παραπάνω τηλεοπτική εκπομπή του εξ αυτών Ευθυμίου Τριανταφυλλόπουλου είχε βασιστεί στον ψευδή ισχυρισμό ότι στο ακίνητο αυτό της οδού Παναγή Τσαλδάρη 109 υπήρχε ολόκληρη πενταόροφη οικοδομή, που εκτίνασσε στα ύψη την αξία του ακινήτου αυτού, που είχε δήθεν υπολογιστεί από το Σ.Ο.Ε. και την Κ.Ε.Δ. ως γήπεδο και όχι ως πολυώροφη οικοδομή. Τονίσθηκε τότε στην εκπομπή αυτή και με συνέντευξη του πατέρα μου, αλλά και με δική μου παρέμβαση, αυτό που αποδεικνύεται από έγγραφα που είχαν σε γνώση τους οι εναγόμενοι: Ότι το κτίσμα αυτό ήταν αυθαίρετο, ημιτελές, στατικά επικίνδυνο, παράνομο και κατεδαφιστέο, η δε δαπάνη κατεδάφισης έπρεπε μάλιστα να βαρύνει την Κ.Ε.Δ. Πράγματι, το κτίσμα αυτό κατεδαφίστηκε, όπως βεβαιώνει η αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία (βλ. το 1201/16-9-2009 έγγραφο της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών – Τμήμα Πολεοδομίας και Πολεοδομικών Εφαρμογών του Δήμου Ξάνθης). Η κατεδάφιση του κτίσματος συνιστά και κατεδάφιση των ισχυρισμών της εκπομπής αυτής της 19ης.1.2009. Ο παραπάνω, όμως, εναγόμενος, με την πρώτη εναγομένη και τους συναδέλφους του της συντακτικής και διευθυντικής ομάδας επανήλθε αποσιωπώντας τεχνηέντως το ζήτημα αυτό (μείζον για την εκπομπή του) διατηρώντας όμως όλα τα άλλα στοιχεία της συκοφαντικής επίθεσης, ενώ όλοι οι εναγόμενοι είχαν βαθειά και συστηματική γνώση της αναλήθειας και του συκοφαντικού χαρακτήρα των ισχυρισμών τους. Όλη δε αυτή η μεθόδευση αποδεικνύει την ένταση, τον επαγγελματικό χαρακτήρα και την επίταση του δόλου των εναγομένων.

Τέταρτον, ο κεντρικός τίτλος της πρώτης σελίδας του ανωτέρω φύλλου («Το κόλπο Βενιζέλου με τα 7 οικόπεδα – Οι δικαστικές αποφάσεις αλά Βατοπαίδι για τις ανταλλαγές στην Ξάνθη»), ο αντίστοιχος τίτλος της σελίδας 6 του ίδιου φύλλου («Ο Βενιζέλος έχτιζε πολυκατοικίες στην Ξάνθη με συνταγή Βατοπαιδίου») καθώς και η δημοσίευση της φωτογραφίας μου στην πρώτη σελίδα, λαμβανόμενες τόσο αυτοτελώς, όσο και σε συνδυασμό με το περιεχόμενο του εσωτερικού δημοσιεύματος, το οποίο παρατέθηκε και αναλύθηκε ανωτέρω, αποσκοπούν να με εμφανίσουν ως ενεχόμενο σε ένα ανύπαρκτο και κατασκευασμένο από την ίδια την ανωτέρω εφημερίδα «σκάνδαλο», συγκρίσιμο με την υπόθεση Βατοπαιδίου, και να προσβάλουν έτσι την τιμή και να μειώσουν την υπόληψή μου και την πολιτική μου αξιοπρέπεια. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η αρχική τηλεοπτική επίθεση του εκ των εναγομένων Ευθυμίου Τριανταφυλλόπουλου έγινε στις 19-1-2009, την ημέρα δηλαδή που ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έδινα στη Βουλή τη μάχη για τη συγκρότηση Εξεταστικής των Πραγμάτων Επιτροπής για την υπόθεση Βατοπαιδίου. Τόνισα τότε στην εκπομπή του, και άρα αυτό είναι σε γνώση των εναγομένων, επαγγελματιών του χώρου των μέσων ενημέρωσης, ότι η υπόθεση του πατέρα μου δείχνει το πώς πρέπει να ενεργεί το Δημόσιο για την υπεράσπιση των συμφερόντων του, καθώς στην υπόθεση του πατέρα μου τα πράγματα έγιναν κατά ακριβώς αντίθετο τρόπο από ό,τι στην περιβόητη υπόθεση του Βατοπαιδίου: Αν το Δημόσιο είχε ενεργήσει στην υπόθεση Βατοπαιδίου με τον τρόπο και τον ρυθμό, με τον οποίο ενήργησε στην υπόθεση του πατέρα μου, θα είχαν προστατευθεί τα συμφέροντα του Δημοσίου. Είναι λοιπόν βαθύτατα προσβλητικός και συκοφαντικός ο παραλληλισμός με την υπόθεση Βατοπαιδίου, που γίνεται σκοπίμως ήδη από τις 19-1-2009, για άγνωστους σε εμένα λόγους που έχουν οι εναγόμενοι.

Είναι προφανές ότι το δημοσιογραφικό καθήκον για ενημέρωση του κοινού σε ζητήματα που ενδιαφέρον τη δημόσια σφαίρα και το δικαίωμα άσκησης κριτικής προς τα δημόσια πρόσωπα δεν περιλαμβάνει το «δικαίωμα» προσβολής της τιμής και της υπόληψης ενός πολιτικού προσώπου με αφορμή περιστατικά που αφορούν το συγγενικό του περιβάλλον και πολύ περισσότερο όταν τα σχετικά γεγονότα παρουσιάζονται με απολύτως ανακριβή και διαστρεβλωμένο τρόπο, όπως συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση. Όλα αυτά μαρτυρούν ότι πρόθεση των εναγομένων δεν ήταν η πληροφόρηση του κοινού σχετικά με ζήτημα δημοσίου ενδιαφέροντος, αλλά αποκλειστικά η δυσφήμιση και καταφρόνησή μου.

Ο δόλος των εναγομένων και ο σκοπός εξυβρίσεώς μου προκύπτει και από την επιλογή της φρασεολογίας των τίτλων και του επιλήψιμου δημοσιεύματος και ιδίως από τις επανειλημμένες αναφορές στην υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου («δικαστικές αποφάσεις αλά Βατοπαίδι», «με συνταγή Βατοπαιδίου», «άρωμα Μονής Βατοπαιδίου»), μίας υπόθεσης δηλαδή που στα μάτια της κοινής γνώμης έχει καταστεί συνώνυμο της διαφθοράς στον δημόσιο βίο, καθώς και της χρήσης της ονειδιστικής φράσης «κόλπο Βενιζέλου», οι οποίες δεν ήταν – προφανώς - αναγκαίες για τη διατύπωση των όποιων διανοημάτων της εφημερίδας, αλλά αποκαλύπτουν πρόθεση αναίτιας συκοφαντικής προσωπικής επιθέσεως.

Με τα παραπάνω σε βάρος μου δημοσιεύματα έβλαψαν οι εναγόμενοι την τιμή και την υπόληψή μου, ενώ παράλληλα προσέβαλαν βάναυσα την προσωπικότητά μου ως ανθρώπου και ως πολιτικού και είναι υπόχρεοι να μου καταβάλουν χρηματική ικανοποίηση για την προκληθείσα ηθική μου βλάβη. Ειδικότερα, οι υπό το στοιχείο 2 εναγόμενοι, που από κοινού ασκούν τα έργα του διευθυντή και του διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας, αποφάσισαν τη σύνταξη και καταχώριση των συκοφαντικών δημοσιευμάτων, από κοινού διαμόρφωσαν το περιεχόμενο της πρώτης σελίδας αυτής καθώς και τους τίτλους των επί μέρους εσωτερικών δημοσιευμάτων της, ενώ τελούσαν σε γνώση της αναληθείας των ανωτέρω και επεδίωξαν με πρόθεση, παράνομα και ενάντια στα χρηστά ήθη να μειώσουν την τιμή και την υπόληψή μου και άρα είναι αλληλεγγύως και εις ολόκληρο υπόχρεοι κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 299, 914, 919, 920, 926 και 932 ΑΚ. Επιπλέον, η πρώτη εναγομένη, με την ιδιότητά της ως ιδιοκτήτριας και εκδότριας της ανωτέρω εφημερίδας αλλά και ως προστήσασα της ομάδας που ασκεί συλλογικά καθήκοντα διευθυντή και διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας και του φερομένου ως συντάκτη του επιλήψιμου δημοσιεύματος είναι επίσης εις ολόκληρο υπόχρεη κατά τις διατάξεις του άρθρου μόνου του ν. 1178/1981, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, σε συνδυασμό με το άρθρο 926 ΑΚ.

Για την χρηματική ικανοποίηση της ηθικής μου βλάβης πρέπει οι εναγόμενοι να καταδικασθούν να μου καταβάλουν, αλληλεγγύως και εις ολόκληρο ο καθένας, το ποσό των δύο εκατομμυρίων (2.000.000,00) ευρώ. Το ποσό αυτό είναι εύλογο, εν όψει του συνόλου των συνθηκών της συγκεκριμένης υποθέσεως και ιδίως: (α) Του είδους της υπαιτιότητας των εναγομένων που αναφέρθηκε ανωτέρω. (β) Της έντασης της προσγενόμενης προσβολής. (γ) Του εύρους της κυκλοφορίας του προαναφερθέντος φύλλου, που ανήλθε σε περισσότερα από 121.000 αντίτυπα, της αναγνωσιμότητάς του (τέσσερα άτομα ανά φύλλο, σύμφωνα με τις σχετικές εθνικές στατιστικές), της αναμετάδοσης του πρωτοσέλιδου δημοσιεύματος σε μεγάλο αριθμό τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών που έχουν ως περιεχόμενο την ενημέρωση τηλεθεατών και ακροατών για τα βασικά θέματα των εφημερίδων και έχουν μεγάλη απήχηση κατά την κοινή πείρα, της αναπαραγωγής και ανάρτησης του συκοφαντικού δημοσιεύματος σε μεγάλο αριθμό ιστοσελίδων και ιστολογίων του διαδικτύου, που έχουν μεγάλη προσβασιμότητα και αναγνωσιμότητα, κατά την κοινή πείρα. (δ) Του γεγονότος ότι η συκοφαντική σε βάρος μου πρωτοσέλιδη επίθεση συνετέλεσε στην προσέλκυση αναγνωστών και στην επαύξηση των εισπράξεων της πρώτης εναγομένης από την κυκλοφορία του φύλλου σε σύγκριση με τις αναμενόμενες, εάν το φύλλο αυτό δεν περιλάμβανε τέτοιου είδους δημοσίευμα. Και (ε) της ιδιαίτερα καλής περιουσιακής κατάστασης των υπό το στοιχείο 2 εναγομένων και της έκτασης της επιχειρηματικής δράσης της πρώτης εναγομένης, που είναι ιδιοκτήτρια και εκδότρια κυριακάτικης εφημερίδας, μεγάλης πανελλήνιας κυκλοφορίας.

Περαιτέρω πρέπει, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου μόνου του ν. 1178/1981, να διαταχθεί η δημοσίευση στην εφημερίδα «VETO ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» περίληψη της εκδοθησομένης αποφάσεως και μάλιστα στην πρώτη σελίδα αυτής, σε έκταση ίσης προβολής με το συκοφαντικό πρωτοσέλιδο.

Τέλος, επειδή η αξίωσή μου προέρχεται από αδικοπραξία των εναγομένων σε βάρος μου και συντρέχει εξαιρετικός λόγος, συνιστάμενος στην ανάγκη επίκαιρης αποκαταστάσεως της προσβληθείσας προσωπικότητάς μου, πρέπει η εκδοθησομένη απόφαση να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή.

Για τους λόγους αυτούς

Ζ Η Τ Ω
Να γίνει δεκτή η παρούσα μου αγωγή.
Να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να μου καταβάλουν, αλληλεγγύως και σε ολόκληρο ο καθένας, το ποσό των δύο εκατομμυρίων (2.000.000,00) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση της παρούσας έως την εξόφληση.
Να δημοσιευθεί στην εφημερίδα «VETO ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» περίληψη της αποφάσεως που θα εκδοθεί επί της παρούσας.
Να κηρυχθεί η εκδοθησομένη απόφαση προσωρινά εκτελεστή και
Να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στη δικαστική μου δαπάνη.

Αθήνα, 20 Νοεμβρίου 2009,