Λάθος, πρώιμο, ή εικονικό το opengov.gr;...

Από greekstory.wordpress
Είναι λάθος, διότι όταν αναλαμβάνεις την κυβέρνηση δεν στελεχώνεις θέσεις ΓΓ υπουργείων με ανοικτή διαδικασία recruiting, είναι πρώιμο διότι είναι νωρίς για τέτοια στην Ελλάδα του ρουσφετιού, ή απλώς λειτούργησε ως νομιμοποιητική ψηφιακή διαδικασία διαχωρισμού της ήρας από το σιτάρι εντός του πράσινου κομματικού στρατού;

Έγραφα στα μέσα Οκτωβρίου ότι το Γραφείο Πρωθυπουργού χρησιμοποιεί το διαδίκτυο για την προσέλκυση βιογραφικών για την στελέχωση 88 θέσεων Γραμματέων και Ειδικών Γραμματέων στα Υπουργεία και άλλων 2.000 σε διοικητικές θέσεις κ.λπ. και ότι αν αυτή η κίνηση είναι...


αληθινή, τότε θα πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες διαρθρωτικές αλλαγές στο Κράτος τα τελευταία 20 χρόνια (δείτε εδώ).

Όμως είναι έτσι τα πράγματα; Τελικώς, ακόμη και οι λίγοι από εκείνους που στην αρχή θεώρησαν πραγματικά υπερβατική την προσπάθεια το ΓΑΠ, μάλλον άρχισαν να απογοητεύονται από τις διαρροές στα Μέσα ότι προτάθηκαν θέσεις εκτός διαδικασίας, αλλά και από την ατάκα Καστανίδη: «Καλά, περιμένατε πως θα έπαιρνα γενικό γραμματέα στο υπουργείο μου άνθρωπο που δεν θα γνώριζα;». Λογικό; Μπορεί, ιδιαίτερα για πολιτικά εποπτευόμενες θέσεις ευθύνης. Αλλά αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τις διατυπώσεις του Γ. Παπανδρέου, αλλά και την αρχική φιλοσοφία του ψηφιακού ‘ανοίγματος’ του Πρωθυπουργικού Γραφείου στην αγορά εργασίας;

Τα προβλήματα που δημιουργούνται από τη ‘λανθασμένη’ ανάγνωση της διαδικασίας στελέχωσης γενικών γραμματειών υπουργείων θα μπορούσαν να λυθούν αυτομάτως αν αυτές οι 88 καρέκλες αντιστοιχούσαν σε θέσεις τεχνοκρατικής απασχόλησης αορίστου χρόνου, τις οποίες θα στελέχωναν ανώτατοι managers με θεματική γνώση του εκάστοτε χώρου του υπουργείου και τις ανάλογες εργασιακές και μισθολογικές προδιαγραφές. Αυτά όμως μπορεί να γίνονται σε χώρες όπως η Δανία, αλλά στη χώρα μας, με τους κομματικούς στρατούς πότε πληγωμένους, πότε παρελαύνοντες, ίσως απέχουμε πολύ από αυτό που η διεθνής βιβλιογραφία αποκαλεί eGovernance, ή Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση στον δημόσιο τομέα.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, ό,τι και να συμβαίνει, η έννοια της διαφάνειας, ως αποτέλεσμα, ως κορυφαίος στόχος της εφαρμογής ψηφιακών εφαρμογών στον Δημόσιο Τομέα, αλλά και ως ασφαλιστική δικλείδα στον τρόπο διακυβέρνησης επλήγη ανεπανόρθωτα. Ακόμη πιο ενοχλητικό είναι ότι αυτό συνέβη πολύ νωρίς, σχεδόν με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον πρώτο ιντερνετικά ικανό πρωθυπουργό της Ελλάδος…