Δάκρυα...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΔΕΚΑΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ μετά είμαστε- περίπου- στο ίδιο σημείο. Σύμφωνα με μία ενδιαφέρουσα ανάγνωση, το 1993 και το 2009 είναι δίδυμες χρονιές. ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, είχαμε εκλογές και θρίαμβο ΠΑΣΟΚ με ηγεσία Παπανδρέου. Στην οικονομία, είχαμε μαύρη μαυρίλα. Δηλαδή έλλειμμα στο 12-13%. Για να μη μας πάνε σηκωτούς στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έγινε στόχος η ΟΝΕ και υπεβλήθη σοβαρό πρόγραμμα σύγκλισης. Ωστόσο, χρειάστηκαν έξι χρόνια για να πάει το...
έλλειμμα 3%- δηλαδή έπεφτε 1,5% ετησίως σε ποσοστό του ΑΕΠ. Το 2000- κατά τρόπο απίστευτο- η Ελλάδα ήταν μέλος της ευρωζώνης.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΤΟ 2009 η προοπτική δεν είναι εξίσου ρόδινη. Είμαστε μεν στο ευρώ- αλλά αυτό μάς στερεί το όπλο της νομισματικής πολιτικής. Τα επιτόκια είναι, βεβαίως, πολύ χαμηλά αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, η εκτίμηση είναι πως σε ένα-ενάμιση χρόνο θα υπάρξει διεθνής πληθωριστική έξαρση. Άρα θα ανέβουν- πράγμα που θα επιβαρύνει την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους που είναι κάπου στα 300 δισ. Ακόμη χειρότερα: δεν υπάρχει εθνικός στόχος με ευρεία αποδοχή όπως η ΟΝΕ ώστε να δικαιολογήσει θυσίες. Και μας προτείνουν μάζεμα του ελλείμματος κατά 5% σε δύο χρόνια, με ανάπτυξη κοντά στο μηδέν!

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ και όχι η οικονομία είναι το μεγάλο πρόβλημα του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Δεν υπάρχει αμφιβολία- το ξέρει η Κομισιόν των Βρυξελλών, όπως το ξέρουν και οι απλοί Έλληνες πολίτες- ότι η κυβέρνηση Καραμανλή αλλοίωσε τα στοιχεία κι έριξε τη χώρα έξω. «Το παιχνίδι τέλειωσε», είπε ο Γιουνκέρ. Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Κάποιος θα πρέπει να πληρώσει: Οι φοροφυγάδες ή οι φορολογούμενοι; Οι τραπεζίτες ή οι επιχειρήσεις; Τα κλειστά επαγγέλματα ή το Ασφαλιστικό;

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για εύκολες αποφάσεις- και σίγουρα δεν πρόκειται για αποφάσεις που η κυβέρνηση αυτή μπορεί να πάρει εύκολα. Ο Πρωθυπουργός έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την οικονομία, αλλά εμμένει στη δέσμευση του προεκλογικού πακέτου παροχών. Στα stage υπήρξαν δύο γραμμές, ενώ οι μισοί υπουργοί επιμένουν σε κοινωνικές εξαγγελίες- λες και είμαστε η Γερμανία των πλεονασμάτων. Ο Παπακωνσταντίνου ξέρει οικονομικά και επικοινωνεί καλά. Προς το παρόν όμως επικοινωνεί κυρίως τον εαυτό του. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ έναν προϋπολογισμό «αίματος και δακρύων»- για να μνημονεύσει κανείς τον πολεμικό λόγο του Τσώρτσιλ- η κυβέρνηση Παπανδρέου χρειάζεται να πάρει καθαρή θέση για τα οικονομικά απέναντι στην ελληνική κοινωνία.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ απότα ΝΕΑ