Ποτήρια...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΗΡΙ μισογεμάτο ή μισοάδειο οι συνομιλίες για το Κυπριακό; Όπως πάντα, η απάντηση εξαρτάται από το πώς το κοιτάει κανείς. Από το αν είναι δηλαδή αισιόδοξος ή απαισιόδοξος. Αν όμως οι οπτικές γωνίες εναλλάσσονται, ένα πράγμα μένει σταθερό: το ποτήρι δεν γεμίζει. Δηλαδή, λύση δεν βρίσκεται.

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ υπάρχουν και στις συνομιλίες του Δημήτρη Χριστόφια με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Έστω κι αν οι απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, χωρίς...
διεθνή διαμεσολάβηση ή διαιτησία, είναι ένα νέο σχήμα που έχει αποδώσει κάποιους καρπούς. Το πρόβλημα είναι πως δεν περισσεύει πια ο χρόνος.

Η ΠΙΕΣΗ είναι διπλή. Πρώτα είναι ο Δεκέμβριος και μετά ο Απρίλιος. Τον Δεκέμβριο κρίνεται το ευρωπαϊκό μέλλον της Τουρκίας. Οι διαπραγματεύσεις είναι στην ουσία παγωμένες. Ακόμη χειρότερα: η Τουρκία ούτε λιμάνια ή αεροδρόμια έχει ανοίξει στην Κύπρο- κι ας έχει ενωθεί τελωνειακά με την Ευρώπη- ούτε κάποια θεαματική θετική κίνηση έχει κάνει στο Κυπριακό. Ελλείψει προόδου, θα είναι δύσκολο για Αθήνα ή Λευκωσία να μη ζητήσουν κυρώσεις. Όσο για τον Απρίλιο, τότε έχουμε εκλογή «Προέδρου» στο ψευδοκράτος. Ο Ταλάτ δεν φαίνεται να ξαναβγαίνει. Με τους σκληρούς τύπου Έρογλου, προοπτική συνεννόησης δεν υπάρχει.

ΕΙΝΑΙ ΣΕ αυτή τη δύσκολη συγκυρία που ο Δημήτρης Χριστόφιας υποδέχθηκε ως Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στο Ελσίνκι. Ως υπουργός Εξωτερικών, ο Παπανδρέου ήταν τότε μπροστάρης στην ελληνοτουρκική προσέγγιση. Τη δεκαετία που πέρασε, η Κύπρος κέρδισε: έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, το ευρύτερο πλαίσιο που δημιούργησε το Ελσίνκι έχει παρακμάσει και αλλοιωθεί. Η Τουρκία δείχνει πιο μακριά από την Ευρώπη, όπου δεν τη θέλει ούτε ο Σαρκοζί ούτε η Μέρκελ. Και η κλεψύδρα του Κυπριακού δείχνει να αδειάζει.

Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ είναι ταγμένος στη λύση του Κυπριακού. Υπάρχει όμως ο φόβος πως θα είναι ο σωστός ηγέτης στη λάθος στιγμή. Ήδη οι εταίροι του ΑΚΕΛ στην κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση έχουν αρχίσει έναν σιωπηρό πόλεμο φθοράς του Προέδρου. Στο περιβάλλον αυτό, η έλευση του Παπανδρέου- στην εξουσία και στην Κύπρο- είναι παρήγορο γεγονός. Από μηχανής θεός δεν μπορεί να είναι. Σε αντίθεση όμως με τον ακίνητο και αμέτοχο Καραμανλή, ο Παπανδρέου είναι ένας πολιτικός της τόλμης και της υπέρβασης. Στο δύσκολο εξάμηνο που έρχεται, ο Χριστόφιας θα έχει στο πρόσωπο του Παπανδρέου έναν σύμμαχο.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ