Ανακούφιση...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΑΚΛΑΥΤΟΣ. Ή μάλλον ο Γιώργος Βουλγαράκης έθεσε εαυτόν εκτός ψηφοδελτίων μέσα σε γενικευμένη ανακούφιση.
ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΜΕΝΟΙ είναι όσοι θα πολιτευθούν με τη Ν.Δ. στην Α΄ Αθηνών. Μπορεί ο Βουλγαράκης να ήταν αδύναμος, η μακρά διαδρομή του όμως στην περιφέρεια αυτή σήμαινε πως δεν θα έμενε χωρίς σταυρούς. Και σε μια εκλογή που για τους γαλάζιους είναι «ο θάνατός σου η ζωή μου», ένα όνομα του κατεστημένου λιγότερο στο ψηφοδέλτιο δημιουργεί πολιτικό χώρο για όσους αγωνίζονται να επιβιώσουν. Ανακούφιση υπάρχει και στον άξονα Ρηγίλλης- Μαξίμου. Στην πολιτική, όπως και στα...
εργασιακά, η εθελουσία έξοδος είναι πολύ πιο εύκολη στη διαχείρισή της από την απόλυση. Ώς τώρα, παρά τα θρυλούμενα, ο Καραμανλής δεν ρίσκαρε κανενός την αποπομπή. Μένει να δούμε τι θα γίνει με τον Αριστοτέλη Παυλίδη.

ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ κάποια χειροκροτήματα ΟΝΝΕΔιτών στη Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος Βουλγαράκης περιβάλλεται από σιωπή. Η έξοδός του έρχεται να προστεθεί στη μακρά λίστα εκείνων που, τους τελευταίους μήνες, τερμάτισαν τη διαδρομή τους. Το προσκλητήριο απόντων- ανάμεσά τους ο επιστήθιος συνεργάτης του προέδρου Θόδωρος Ρουσόπουλος και ο πρωθυπουργικός συγγενής πρώτου βαθμού Μιχάλης Λιάπης- αποτελεί ένδειξη ότι η εποχή Κώστα Καραμανλή τελειώνει. Το εντυπωσιακό είναι ότι τελειώνει τόσο γρήγορα.

ΠΕΝΤΕΜΙΣΙ ΧΡΟΝΙΑ είναι η Ν.Δ. στην εξουσία. Ακριβώς τα μισά από την τελευταία διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που κράτησε από το 1993 ώς το 2004. Στο σύντομο αυτό διάστημα δεν επέρχεται μόνο ήττα στις εκλογές. Έχουμε και αποδεκατισμό στελεχών. Όχι όμως των εξηντάρηδων και βάλε που θα ήταν λογικό να αποστρατευθούν. Αλλά πενηντάρηδων που υποτίθεται πως είχαν μερίδιο στο μέλλον.

ΗΤΑΝ ΤΟΝ Σεπτέμβριο του 2005 που ο Γιώργος Βουλγαράκης έζησε το απόγειο της δόξας του στη ΔΕΘ και το όνομά του ακούστηκε ακόμη και ως δελφίνου. Τέσσερα χρόνια, τρία χαρτοφυλάκια και μερικές υποθέσεις αργότερα, δεν είναι πια ούτε υπουργός, μα ούτε και υποψήφιος της Ν.Δ. Είναι ομολογουμένως ρεκόρ. Ιδίως αν αναλογιστεί κανείς πως δεν πρόκειται για αλεξιπτωτιστή της δημόσιας ζωής, αλλά για επαγγελματία πολιτικό με εμπειρία που άρχιζε από την ΟΝΝΕΔ και δικτύωση που έφθανε ώς το Μαξίμου όπου είχε τον κουμπάρο Θόδωρο Ρουσόπουλο.

ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΑ των περιστάσεων ο Βουλγαράκης; Όχι. Θύμα του εαυτού του είναι- όπως και η Ν.Δ.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ