Κλωτσοπατινάδα...

"Πολιτικά Ξεφτιλισμένους", χαρακτήρισε ο Ντερμπεντέρης όσους πιέζουν τον Καραμανλή...
Η σοβαροφάνεια του Βήματος επιτρέπει σε αρθρογράφους σαν τον Ντερμπεντέρη να είναι τόσο χυδαίοι? Διαβάστε:
Δημόσιες υποδείξεις
I. Κ. Πρετεντέρης
Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι: πού στοχεύουν όλοι εκείνοι που υποδεικνύουν δημοσίως στον Καραμανλή να μην κάνει εκλογές; Είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός που σέβεται τον εαυτό του να διαμορφώσει γνώμη υπό τέτοιου τύπου πίεση; Τότε δεν χρειάζονται εκλογές. Μπορεί να φύγει από την πρωθυπουργία και μόνος του!
Σε ανύποπτο χρόνο ο Καραμανλής έχει εξομολογηθεί σε συνομιλητή του πόσο τον ενοχλεί μια κατάσταση όπου οι μισοί βουλευτές του κόμματός του επιχειρούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να «εκβιάσουν» πράγματα και καταστάσεις για...
ό,τι τους συμφέρει. Ενίοτε και μόνο για να προβληθούν. Επί της ουσίας έχει δίκιο. Ποτέ άλλοτε κυβέρνηση δεν έχει υποστεί τόση ζημιά όχι από τους άλλους αλλά από τους δικούς της. Από τον Τατούλη ως τον Μανώλη, από τον Βουλγαράκη ως τον Ρουσόπουλο και από τον Παυλίδη ως τον Δούκα, η ηγεμονική θέση της ΝΔ δεν κλονίστηκε από τα χτυπήματα της αντιπολίτευσης αλλά από τις τρικλοποδιές της συμπολίτευσης. Και, ασφαλώς, από την αδυναμία του Καραμανλή και των επιτελών του να χειριστούν την κλωτσοπατινάδα.

Ορθώς, λοιπόν, παραπονείται γι΄ αυτές τις συμπεριφορές. Δεν κολακεύει κανέναν η παρέλαση υπουργών και βουλευτών που κάθε τρεις και λίγο, μετά τις ευρωεκλογές ή πριν από τη ΔΕΘ, μπαινοβγαίνουν στις τηλεοράσεις υποδεικνύοντας δημοσίως στον Πρωθυπουργό τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει. Και αναρωτιέμαι ειλικρινά με ποια μούτρα θα προσέλθουν στο επόμενο Υπουργικό Συμβούλιο ή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα όσοι δουν τον Καραμανλή να αποδοκιμάζει δημοσίως τις δημόσιες εισηγήσεις τους- όποιες κι αν είναι αυτές... Δεν θα αισθανθούν πολιτικά ξεφτιλισμένοι;

Ποιος, όμως, υπέθαλψε τέτοιες συμπεριφορές;

Σοβαρό ρόλο παίζει προφανώς η οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αυτή κόστισε στον Καραμανλή πολύ περισσότερο απ΄ όσο είχε φανταστεί τον Σεπτέμβριο του 2007- όταν γράφαμε τότε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κυβερνηθεί επί μακρόν με οριακές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, προσκρούαμε στην απίστευτη κυβερνητική θεωρία ότι «όσο πιο οριακή είναι μια πλειοψηφίατόσο πιο συμπαγής αποδεικνύεται διότι κανείς δεν τολμάει να κουνηθεί»! Τελικώς... παρακουνήθηκαν!

Παίζει ρόλο, όμως, και μια αδυναμία διαχείρισης του πολιτικού προσωπικού. Το οποίο είναι, ούτως ή άλλως, από τα χειρότερα που έχει γνωρίσει ο τόπος. Δεν είναι δυνατόν να λέει ο καθένας ό,τι του κατέβει χωρίς καμία αίσθηση σοβαρότητας, υπευθυνότητας και συλλογικότητας. Εχουν αλλάξει, θα μου πείτε, τα ήθη στην πολιτική. Ασφαλώς. Πολύ φοβούμαι, όμως, ότι κυρίως έχουν αλλάξει οι άνθρωποι.
BHMA