"Θα ήταν άφρων κανείς αν προτιμούσε να δικαστεί εδώ και όχι στο Μόναχο ή στην Καρλσρούη" .... Του Δημήτρη Καστριώτη
Για την ελληνική επικαιρότητα οι χειρισμοί της γερμανικής Δικαιοσύνης έναντι του κ. Χριστοφοράκου έχουν αυστηρά «εστιασμένο» ενδιαφέρον. Μας απασχολεί αν ο κατηγορούμενος εκδοθεί στην Ελλάδα και πότε, ποιες κατηγορίες θα δικαιούται να ερευνήσει η ελληνική ανάκριση και ποια συγκεκριμένα στοιχεία πολιτικών χορηγιών ή λαδωμάτων θα προκύψουν. Ολα αυτά με έντονο το καρύκευμα της ελληνικής κομματικής αξιοποίησης, του τρόπου δηλαδή με τον...
οποίον η ΝΔ επιχειρεί να εκμεταλλευθεί τα στοιχεία κατά του ΠαΣοΚ πνίγοντας την έρευνα της περιόδου που θα μπορούσε να ενοχοποιήσει την ίδια και των αντεπιθέσεων με τις οποίες αμύνεται η αξιωματική αντιπολίτευση.
Η έμφαση αυτή εξηγείται όχι μόνο από την προσήλωσή μας στην πολιτική (διάβαζε κομματική) διάσταση των πραγμάτων, αλλά και από την υφέρπουσα παραδοχή της κοινής γνώμης ότι οι νομικές διαδικασίες σε τέτοιες υποθέσεις είναι πάντοτε εμποτισμένες από πολιτική σκοπιμότητα, ώστε δεν αξίζει κανείς να ασχολείται με τη «δικαιοκρατική» διάσταση.
Θα ήταν άκρως διδακτικό αν πράτταμε το αντίθετο. Αν, αντί να εστιάζουμε την προσοχή μας στους ελιγμούς της κομματικής υποκρισίας, συγκρίναμε τη νομική- και δικαστική- αντιμετώπιση της υπόθεσης στη Γερμανία και εδώ. Στη Γερμανία, λοιπόν, απ΄ όπου εκπήγασε το μαύρο χρήμα- όχι μόνον προς την Ελλάδα- τα μέχρι στιγμής διαπιστωθέντα ανομήματα ήταν όλα πλημμεληματικού βαθμού, οι δε δικαστικές αρχές επιφύλαξαν ανάλογη αντιμετώπιση στον κ. Σίκατσεκ που ήλεγχε τον γενικό κρουνό (όσο και αν αυτοπροβλήθηκε ως αναμάρτητος) και στον κ. Χριστοφοράκο που κατηύθυνε ένα επιμέρους «αρδευτικό» κανάλι: και στους δύο επιβλήθηκαν χαμηλές ποινές με αναστολή. Καμία υπερβολή, άκαμπτη εφαρμογή της παραγραφής χωρίς ενδιαφέρον για τις πολιτικές διαστάσεις, ελαχίστη- κατά τις πληροφορίες- «συγκίνηση» από τις παραδοξολογίες του ελληνικού κατηγορητηρίου ότι ο Χριστοφοράκος εξαπάτησε δήθεν το ελληνικό Δημόσιο στη σύμβαση C4Ι, σαν να ήταν το Δημόσιο μωρά παρθένος. Επιστέγασμα, πιθανότατα προσωρινό αλλά όχι ασήμαντο, ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο ανέστειλε την έκδοση παρά τις ελληνικές τυμπανοκρουσίες.
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα βρέχει κακουργήματα και προφυλακίσεις, απολογούνται άνθρωποι χωρίς να έχουν πρόσβαση στο σύνολο της δικογραφίας, ακυρώνονται από τα δικαστικά συμβούλια οι διαδικασίες εναντίον κατηγορουμένων μόνο και μόνο για να συλληφθούν ξανά την ώρα που αποφυλακίζονται (!), στέλνονται στο δεσμωτήριο σύζυγοι και θυγατέρεςκαι γενικά αντιλαμβάνεται κανείς ότι εν Ελλάδι καλό είναι να μην μπλέξει.
Οπως το έχουμε ξαναπεί, οι κατηγορούμενοι στη συγκεκριμένη υπόθεση ούτε συμπαθείς είναι ούτε έχουν σχέση με τη ζωή του μέσου Ελληνα. Οποτε όμως αντιπαραβάλλει κανείς νόμους και δικαστήρια, η σύγκριση σε μία περίπτωση καθρεφτίζει συνήθως τη σύγκριση και στις υπόλοιπες. Και, δυστυχώς, με όσα βλέπουμε, αν βρισκόταν κανείς σε θέση κατηγορουμένου, θα ήταν άφρων αν προτιμούσε να δικαστεί εδώ και όχι στο Μόναχο ή στην Καρλσρούη...
Από ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου