Τετέλεσται...

Του ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Δεκάδες πύρινα μέτωπα με... σχέδιο πυρόσβεσης α λα Ηλεία..
Το γκριζοκίτρινο σύννεφο, που απλωνόταν σιγά σιγά, σαν νεκροσέντονο, πάνω από ολόκληρο τον νομό Αττικής, από το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, έφραζε τα μάτια και τους πνεύμονες των ανθρώπων. Ακόμα μία καταστροφή, λες και αυτός ο τόπος έχει περισσευούμενα ζωτικά όργανα, που του παρέχουν την πολυτέλεια να τα κόβει ένα ένα. Εξήντα χιλιόμετρα πύρινα τείχη φίμωσαν την Αττική και...
άρχισαν να πνίγουν στραγγαλίζοντας το βορειοανατολικό κομμάτι της. Πεντέλη, Διόνυσος, Σταμάτα, Ροδόπολη, Αγιος Στέφανος, Γραμματικό, Μαραθώνας, Ανθούσα, Πικέρμι, Ανω και Κάτω Σούλι, Βαρνάβας, Καλέτζι, Πάντειος Πολιτεία, Παλλήνη, Γέρακας. Τελειωμό δεν έχει ο χάρτης της απόγνωσης.

Δάση πλούσια, γεμάτα ζωή αλλά και σκουπίδια. Δεκάδες μικρές χωματερές, κρυμμένες και σπαρμένες σαν κοιμισμένες βόμβες, περίμεναν τον εκρηκτικό συνδυασμό των καιρικών συνθηκών, της σωρευμένης αδιαφορίας και μιας σχεδόν ανύπαρκτης πρόληψης. Γιατί αυτές οι φωτιές δεν πτοούνται από οποιοδήποτε επίπεδο συντονισμού την ώρα που εξελίσσονται ούτε και από το φιλότιμο και την αλληλεγγύη των κατοίκων. Δάση χιλιάδων στρεμμάτων, σπίτια, περιουσίες. Ολα κατεστραμμένα. Πανικός, τρόμος, αγωνία. Κανείς μέχρι χθες το βράδυ δεν ήταν σε θέση να αποτολμήσει μια πρώτη αποτίμηση.

Οι αναζωπυρώσεις μέχρι αργά χθες δοκίμαζαν την ανθρώπινη αντοχή. Η φύση εξαφανιζόταν άλλοτε ταχύτατα κι άλλοτε αργά αργά, ανάλογα με τις διαθέσεις των ανέμων. Οι ταχύτητές τους άγγιξαν ακόμα και τα εννιά Μποφόρ. Τα εναέρια μέσα έκαναν ό,τι μπορούσαν εντός των πεπερασμένων δυνατοτήτων τους. Οι επίγειες δυνάμεις, πυροσβέστες, εθελοντές, τοπική αυτοδιοίκηση, όλοι κινήθηκαν στα όρια της αυτοθυσίας. Παιδιά, νέοι άνθρωποι που έφτασαν στην Αττική από διάφορες περιοχές της Ελλάδας για να βοηθήσουν. Και συνέχισαν να το κάνουν καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας, της τρίτης κατά σειράν νύχτας του ολέθρου. Με κάθε μέσον που ήταν πρόσφορο. Και όλοι μιλούσαν για την αρχική υποτίμηση της φωτιάς, που ξεκίνησε, το βράδυ της Παρασκευής από μια χαράδρα στο Γραμματικό. «Μια μικρή φωτιά, που θα μπορούσε να είχε ελεγχθεί τάχιστα αλλά εξελίχθηκε σε τεράστια καταστροφή», έλεγαν όλοι χωρίς κανείς να παίρνει απάντηση.

Καίγονταν ακόμα και αναδασωμένες περιοχές που καταστράφηκαν σε προηγούμενες πυρκαγιές. Η Πεντέλη και ο Μαραθώνας ξαναφούντωσαν αργά χθες το βράδυ και οι συνέπειες φάνταζαν απρόβλεπτες. Για μία ακόμα φορά η Ελλάδα πρωταγωνίστησε στα ξένα Μέσα. Και αυτή τη φορά η εικόνα της χώρας ήταν κατάστικτη από τον ολοφυρμό των κατοίκων, που έβλεπαν τις περιουσίες τους να εξαφανίζονται από τις φλόγες.

Και μέσα από αυτές, πριν καν κατορθωθεί να ελεγχθούν, ξεπροβάλλουν θλιβερά μονότονα τα γνωστά ερωτήματα. Για την αποτελεσματικότητα του συστήματος της πολιτικής προστασίας. Για την ικανότητα ανθρώπων που εντέλλονται από την Πολιτεία να προλαμβάνουν τις πύρινες καταστροφές. Για τα μέτρα που έπρεπε να είχαν παρθεί αλλά δεν πάρθηκαν. Για τις αντιδικίες μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης και δασικών Αρχών. Για τους δρόμους πρόσβασης που θέλησε η πρώτη να ανοίξει και τις μηνύσεις που δέχθηκε από τις δεύτερες, επειδή έκοψε θάμνους και δέντρα. Για τον συντονισμό που έμοιαζε να άγεται και να φέρεται από τις εικόνες που μετέδιδαν τα τηλεοπτικά Μέσα. Από τις κραυγές των κατοίκων. Από την ευκαιριακή πληροφόρηση.

Κάποιοι μιλούν για το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου στη βόρεια πλευρά του Πεντελικού Ορους και στην κοιλάδα του Μαραθώνα. Μιλούν για τις περιοχές «φιλέτα», που όταν καίγονται αποκαλύπτονται μεζονέτες με πισίνες στη μέση του δασικού πουθενά. Και για καμένες εκτάσεις, που με χίλιους δυο τρόπους μετατρέπονται σε πανάκριβα οικόπεδα. Και η μέγιστη αγωνία: Πού θα πήγαιναν τη φωτιά οι άνεμοι τη νύχτα της Κυριακής προς Δευτέρα;

Η φωτιά κατέτρωγε ό,τι έβρισκε από το Κάτω Σούλι μέχρι την Αγία Μαρίνα. Βουνό και θάλασσα έμοιαζαν να ενώνονται με μια πύρινη γραμμή και τίποτα δεν έδειχνε ότι οι άνθρωποι των περιοχών αυτών θα γλίτωναν τις περιουσίες τους. Για κάποια κυβερνητικά στελέχη ο ...στρατηγός άνεμος φταίει για μία ακόμα φορά. Σ' αυτόν εναπόθεταν όλες τους τις ελπίδες. Η νύχτα της Κυριακής θα ήταν μεγάλη... *
Enet.gr