Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο αμερικανός ηθοποιός μιλάει για τις παλιές αμαρτίες, τις επιλογές και τις φοβίες του ...
Είναι ένας από τους γοητευτικότερους και διασημότερους ηθοποιούς του κόσμου, ένας σταρ με την αυθεντική έννοια του όρου, και μάλιστα με μια παλαιού τύπου λάμψη. Οπως ο φίλος του Τζορτζ Κλούνεϊ, έτσι και ο Μπραντ Πιτ εκπέμπει κάτι από τους σταρ της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ- ηθοποιούς όπως ο Κλαρκ Γκέιμπλ, ο Ερολ Φλιν και ο Κάρι Γκραντ. Στο πλευρό του Πιτ βρίσκεται το θηλυκό αντίστοιχό του, η Αντζελίνα Τζολί, με την οποία «δένει» αξιοζήλευτα- γι΄ αυτό και, ως ζευγάρι, προκαλούν θαυμασμό. Παράλληλα όμως ο Μπραντ Πιτ είναι ένας απολύτως «κανονικός» άνθρωπος, με τις φοβίες, τις παλιές «αμαρτίες», τις αδυναμίες και...
τις ανασφάλειές του. Το φανερώνει άλλωστε και η συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό «Ρarade», αποσπάσματα της οποίας αναδημοσιεύθηκαν στην ιστοσελίδα του CΝΝ.
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε σε ένα από τα σπίτια του ηθοποιού, ο οποίος μάλιστα ξενάγησε τον δημοσιογράφο Ντότσον Ρέιντερ σε απόκρυφες γωνιές του, αποκαλώντας τες «καταπληκτικά μέρη για σεξ». Αποκαλυπτικός και ειλικρινής, ο Πιτ μίλησε για τα πάντα εκτός από την ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Αδοξοι μπάσταρδοι», που τον έφερε ξανά στην επικαιρότητα. Αναφέρθηκε στην περίοδο της μαριχουάνας, μοιράστηκε την άποψή του για τον γάμο των ομοφυλοφίλων και φυσικά εξύμνησε τα πρόσωπα που κυριαρχούν στη ζωή του: την Αντζι (όπως αποκαλεί την Τζολί) και τα έξι παιδιά τους, εκ των οποίων τα δύο δίδυμα, η Βιβιέν και ο Νοξ, είναι τα βιολογικά τους.
Για τις αποφάσεις του
«Οταν αποφασίζω να ακολουθήσω ένα μονοπάτι, φθάνω ως το τέλος. Μετά παίρνω άλλο. Εδώ και καιρό έχω πάρει το μονοπάτι της οικογένειας. Σήμερα τα παιδιά κυριαρχούν στη ζωή μου, ενώ παλαιότερα όχι». Για τη μαριχουάνα
«Παλαιότερα, όταν ήμουν πολύ νεότερος από ό,τι σήμερα, μου άρεσε πού και πού να καπνίζω λίγο “χόρτο”. Ενιωθα ότι ήμουν προστατευμένος. Μετά όμως άρχισα να βαριέμαι. Νομίζω ότι στην πραγματικότητα είχα αρχίσει να μετατρέπομαι σε καταραμένο ντόνατ. Γι΄ αυτό και απομακρύνθηκα από αυτό όσο μακρύτερα μπορούσα. Είχε τελειώσει για μένα. Στο Μισούρι, από όπου κατάγομαι, δεν μιλάμε γι΄ αυτά που κάνουμε. Απλώς τα κάνουμε. Αν μιλήσουμε, θα είναι σαν να καυχιόμαστε».
Για την «καθοδήγηση»
«Ακουσα στην τηλεόραση έναν Ευαγγελικό να λέει ότι η Αντζι κι εγώ αποτελούμε κακό παράδειγμα γιατί δεν έχουμε παντρευτεί. Γέλασα. Ποιο δικαίωμα έχει ο οποιοσδήποτε να σου πει πώς θα ζήσεις, από τη στιγμή που δεν ενοχλείς κανέναν;».
Για την ομοφυλοφιλία
«Με ρωτούν αν θα με πείραζε αν κάποιο από τα παιδιά μου γινόταν ομοφυλόφιλος. Ούτε στο ελάχιστο. Θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν τη ζωή που έχουν επιλέξει. Να είναι αυτό που στ΄ αλήθεια είναι».
Για τις φοβίες του
«Η μητέρα της Αντζι πέθανε από καρκίνο πριν από δύο χρόνια. Ποτέ μου δεν αντιμετώπισα σε μεγάλο βαθμό τον θάνατο και στ΄ αλήθεια δεν ξέρω πώς να τον χειριστώ. Ο μεγαλύτερος φόβος μου σε αυτή τη φάση της ζωής μου έχει να κάνει με την ασφάλεια και την υγεία της Αντζι και των παιδιών. Ο τρόμος μήπως τους χάσω με κρατά ξύπνιο τα βράδια». Για τον γάμο
«Πρόσφατα κάποιος με ρώτησε για ποιον λόγο η Αντζι κι εγώ δεν παντρευόμαστε. Του απάντησα: “Ισως παντρευτούμε όταν ο γάμος γίνει νόμιμος για όλον τον κόσμο”. Υποστηρίζω ειλικρινά αυτό το πράγμα, αν και φαίνεται να την έχω πατήσει που το είπα, γιατί έχω δεχθεί δεκάδες e-mail μίσους από πολλές θρησκευτικές οργανώσεις. Ολοι πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα».
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου