Η (ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕΝΗ) ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ...

Του Κοσμά Βίδου
...ΚΑΙ Η (ΑΠΟ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΣ) ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ...
Μια εικόνα μπορεί να αποκαλύπτει, μπορεί όμως και να εκθέτει. Η εικόνα π.χ. από το βιντεάκι του Κώστα Γαβρά που προβαλλόταν στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, στην οποία φανατικοί παλαιοχριστιανοί «κακοποιούν» τον Παρθενώνα, αποκάλυψε (σε όσους δεν το γνώριζαν ήδη) ότι στη μακραίωνη ιστορία της Ελλάδας οι βάρβαροι εισβολείς δεν ήταν οι μόνοι που λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα μνημεία της. Την ίδια στιγμή η εικόνα ενός εξαιρετικά αμήχανου Δημήτρη Παντερμαλή (προέδρου του Μουσείου) να προσπαθεί μέσα από τη συχνότητα του Μega να...

δικαιολογήσει το αδικαιολόγητο κόψιμο της επίμαχης σκηνής εξέθετε και τον ίδιο (που ανέλαβε την πλήρη ευθύνη) και όσους καλύπτει. Γιατί, κακά τα ψέματα, δεν μπορεί να σηκώθηκε ένα πρωί και να αποφάσισε ολομόναχος ότι το φιλμάκι του κ. Γαβρά χρειαζόταν άμεσα «ρετούς», χωρίς προηγουμένως να συζητήσει τις όποιες ενστάσεις του με τον δημιουργό του. Η όλη υπόθεση το φωνάζει: υπήρξε παρέμβαση άνωθεν. Γεγονός που επιβεβαιώσαμε από τα «περίεργα» που έλεγε ο κ. Παντερμαλής επιχειρώντας να διασκεδάσει τις αρνητικότατες αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν με το που αποκαλύφθηκε η υπόθεση της λογοκρισίας (περί αυτού δεν πρόκειται;)· αλλά και με την ευκολία που τον κόλλησε στον τοίχο ο κ. Γαβράς.

Ο πρόεδρος του Μουσείου ισχυρίστηκε ότι υπήρξαν διαμαρτυρίες για το βίντεο όχι μόνο από ιερωμένους αλλά και από έγκριτους βυζαντινολόγους. Από ποιους; Αρνήθηκε να αποκαλύψει τα ονόματά τους. Φοβούμενος τι;

Δεν πρέπει να γνωρίζουμε και εμείς τους επιστήμονες που αποφασίζουν ποια είναι και πώς πρέπει να διδασκόμαστε την ιστορία μας; Δεν πρέπει να τους μάθει ο δημιουργός του βίντεο, ειδικά όταν πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες των ημερών μας;

«Ηταν Σαββατοκύριακο και δεν είχα το τηλέφωνο του κ. Γαβρά»απάντησε ο κ. Παντερμαλής. Και δεν μας έπαιρνε να του το δώσουμε; Ούτε αυτό το σκέφτηκε. Τόσο συγχυσμένος είχε ξυπνήσει εκείνο το πρωί.

Αρκετές ημέρες μετά η σύγχυσή του συνεχιζόταν, όπως φάνηκε από την εμφάνισή του στο Μega. Εμφάνιση σύντομη αλλά διαφωτιστική για τον τηλεθεατή, ο οποίος, ακόμη και αν δεν είχε συλλάβει το «παρανοϊκό» της υπόθεσης, το διαπίστωνε με αυτά που άκουγε. Ηταν η τηλεόραση στα καλύτερά της: Ενημέρωνε, αποκάλυπτε, χωρίς να προσπαθεί να καλλιεργήσει θετικό ή αρνητικό κλίμα υπέρ κάποιου. Εδινε βήμα στις δύο πλευρές να καταθέσουν τις απόψεις τους και άφηνε τους τηλεθεατές να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Συμπεράσματα απογοητευτικά, για την Ελλάδα του 2009. Μια χώρα που φοβάται την ιστορική αλήθεια. Που επιμένει να κουκουλώνει όσα δεν τη συμφέρουν. Και να στηρίζει, ενίοτε, το γόητρό της σε κατασκευασμένες ιστορίες δόξας, τις οποίες, σε τελική ανάλυση, δεν έχει ανάγκη. Αυτό δεν το αποκάλυψαν οι επίμαχες εικόνες του Γαβρά, αλλά η εικόνα που παρουσίασε η διοίκηση του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Του πολυσυζητημένου«κοσμήματος της Αθήνας»που αν πριν από λίγο πυροδοτούσε το εθνικό παραλήρημα μπροστά στην ιστορική υπεροχή μας (!), ξαφνικά έδωσε πράσινο φως για τον διασυρμό μας στον διεθνή Τύπο. Οπως και αν έχει, αυτή τη φορά τα κανάλια με τα ρεπορτάζ τους, γιατί δεν ήταν μόνο το Μega που ανέδειξε το σκάνδαλο, έκαναν τη διαφορά: Προβάλλοντας με επιμονή το θέμα και φιλοξενώντας (και) τις απόψεις εκείνων που θεωρούν ότι η Εκκλησία δεν έχει κάνει μόνο καλό σε αυτόν τον τόπο, αποδείχτηκαν πιο αποφασισμένα να αναζητήσουν την ιστορική αλήθεια (και να τη συζητήσουν) από ό,τι η κυβέρνηση και το ιερατείο της χώρας που μάλλον προτιμούν να την κουκουλώσουν.
Από τη στήλη on air, ΤΟ ΒΗΜΑ