Καυστική συνέντευξη με βολές κατά πάντων του Γρηγόρη Ψαριανού στην Κυριακάτικη "Ε" ... «Ο πρωθυπουργός δεν πρόκειται να κάνει καμία μεταρρύθμιση, έχει άλλες δουλειές να κάνει: κάνα ψαράκι στη Ραφήνα, κάνα DVD», λέει ο Γρ. Ψαριανός, προσθέτοντας ότι, «σε μια μη σοβαρή χώρα, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα γίνουν εκλογές».
*Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει «γελοιότητα» τον πόλεμο για τις καρέκλες και τονίζει πως αν κάποιοι βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως χώρο για ψάρεμα μελών έχουν λάθος.
*Σημειώνει ότι η Ελλάδα θέλει μια μεγάλη αριστερά, «και μεταρρυθμιστική, και επαναστατική, και διαχειριστική, και κυβερνητική», η οποία δεν γίνεται με...
άθροισμα γκρουπούσκουλων.
* Ο πρωθυπουργός επιμένει στις «μεταρρυθμίσεις», η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε προεκλογικού τύπου εξαγγελίες. Βλέπετε πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο;
- Ο πρωθυπουργός δεν έχει και ούτε πρόκειται να κάνει καμία μεταρρύθμιση. Δεν είναι αυτή η δουλειά του. Εχει άλλες δουλειές να κάνει -κάνα ψαράκι στη Ραφήνα, καμιά καντάδα με τον Λουδοβίκο, κάνα μπιρόνι, κάνα DVD. Για να κάνεις μεταρρυθμίσεις πρέπει να έχεις όραμα και σοβαρό πολιτικό φορέα. Ως γνωστόν, τα κόμματα που ασκούν διακυβέρνηση στην Ελλάδα δεν είναι σοβαροί πολιτικοί οργανισμοί. Και οι πρωθυπουργοί υπάλληλοι είναι. Οσο για τις εκλογές, σε μια μη σοβαρή χώρα ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να γίνουν αύριο, μπορεί και σε δύο χρόνια. Και όποτε και να γίνουν το ίδιο είναι. Δεν πρόκειται να λύσουν κανένα πρόβλημα, γιατί ή ο Κωστίκας θα βγει ή ο Γιωρίκας. Το έχουμε δει το έργο.
* Πώς μπορούν να συμβιβαστούν οι δύο γραμμές στον ΣΥΝ: η μία για «δεύτερη αριστερή στροφή» και εμβάθυνση της συνεργασίας στον ΣΥΡΙΖΑ και η άλλη για συνεργασία με τους Πράσινους και τον «σοσιαλιστικό χώρο»;
- Σ' ένα σύγχρονο αριστερό κόμμα μπορούν να υπάρχουν όχι δυο, σαράντα δυο τάσεις, που επίσης οφείλουν να αναζητούν κοινό τόπο και δρόμο για να συνεργάζονται, τουλάχιστον στην κατεύθυνση των σοβαρών αλλαγών που χρειάζεται να γίνουν στη χώρα. Μιλάμε για συνάθροιση ανθρώπων που έχουν κοινούς στόχους και μπορούν να συνεργάζονται για την επίτευξή τους. Αν δεν έχουν ή δεν μπορούν, ας μείνουν στα μαγαζάκια τους. Η αριστερή στροφή πρώτον δεν γίνεται στα λόγια και δεύτερον, πρέπει να ξέρουμε τι εννοεί ο καθένας με αυτό. Για να το κάνουμε πενηνταράκια, η συνεργασία με κάποιο από τα γνωστά ΠΑΣΟΚ δεν είναι αριστερή πολιτική κι απ' την άλλη η συγκρότηση του περίφημου τρίτου πόλου με το γνωστό ΚΚΕ κινείται στον χώρο της μεταφυσικής.
* Στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας έχουν κάνει λόγο ακόμη και για αποχώρηση από τον ΣΥΝ. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος διάσπασης;
- Πέντε έξι άτομα-έξι διασπάσεις. Το 'χουμε. Το 'χουμε «κατακτήσει» με... αγώνες. Τίποτα καλύτερο, τίποτα καινούριο, μπορούμε να κάνουμε; Η ανανεωτική πτέρυγα, όπως και το ρεύμα, είναι τάσεις και οφείλουν να βρίσκουν κοινό τόπο και με τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, της αριστεράς, σε αυτή την μίνιμουμ βάση αλλαγών που είπαμε και πριν και αφορούν μια προοδευτικότερη διακυβέρνηση της χώρας. Η συνεργασία για την αριστερά πρέπει να είναι αυτονόητη δραστηριότητα. Αν κάθε ομάδα ή κάθε ένας θεωρεί τον εαυτό του κάτοχο της μόνης αλήθειας ή πηγή ιδεολογικής καθαρότητας, να κάτσει στο μαγαζάκι του και να περιμένει πελάτες μήπως και πουλήσει λίγη πραμάτεια. Αν κάποιοι βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως μαζικό χώρο για ψάρεμα - στρατολόγηση μελών, έχουν λάθος. Επίσης, ίσως κάποιοι να φοβήθηκαν με τα μεγάλα νούμερα των περυσινών δημοσκοπήσεων, μάλλον γιατί θέλουν «μικρό» τον χώρο για να τον ελέγχουν, να ακούγονται οι φωνούλες τους, όπως κάποιοι σύνδεσμοι φιλάθλων σε μικρά γήπεδα. Αλλά η Ελλάδα θέλει μια μεγάλη αριστερά, και μεταρρυθμιστική, και επαναστατική, και διαχειριστική, και κυβερνητική. Και η Ευρώπη επίσης. Και η μεγάλη αριστερά δεν γίνεται με άθροισμα γκρουπούσκουλων, ούτε με συμφωνίες «ηγετικών ομάδων». Καταλαβαινόμαστε νομίζω.
* Ποια λύση μπορεί να δοθεί στη διελκυστίνδα Αλαβάνου-Τσίπρα για την προεδρία της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ;
- Ο πόλεμος για τις καρέκλες είναι μια γελοιότητα, που δυστυχώς διαπερνά όλη την ιστορία της αριστεράς και έχει αποτελέσει παθογένεια. Ομως εδώ η απάντηση είναι εύκολη -θέλω να ελπίζω- γιατί η προεδρία της Κ.Ο. ανήκει στον Αλαβάνο, έτσι κι αλλιώς. Ο Τσίπρας δεν είναι βουλευτής, είναι πρόεδρος του Συνασπισμού, της κύριας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πρόεδρο, γιατί απλούστατα δεν είναι κόμμα και, ως εκλογική -και όχι μόνο- συμμαχία, διευθύνεται από τη συντονιστική του γραμματεία, στην οποία μετέχουν ή πρέπει να μετέχουν όλες οι συνιστώσες και οι τάσεις. Το θέμα όμως δεν είναι ποιοι είμαστε, αλλά πού πάμε. Φοβάμαι πως, έτσι, δεν πάμε πουθενά! Ο κόσμος της αριστεράς καθόλου δεν ενδιαφέρεται για τις ενδοκομματικές λοιμώξεις και ο ιδρυματισμός και οι διενέξεις μέσα στα γραφεία δεν τον αφορούν. Και, για να το ξαναπούμε, δεν έχει σημασία ποιος είμαι και πώς με λένε αλλά τι προτάσεις έχω. Περίπου όπως έλεγε ο Σαββόπουλος: «Δεν είμαι πασόκα, δεν είμαι ούτε κουκουέ, είμαι ό,τι είμαι κι ό,τι τραγουδώ για σε».
Τη συνέντευξη πήρε ο ΤΑΣΟΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου