Πλακώνονται Βότσης και Στάθης...Χθες ο Γιώργος Βότσης χαρακτήρισε το σκιτσογράφο Στάθη Σταυρόπουλο "αμετροεπή".
Σήμερα 0 αμετροεπής αντεπιτίθεται:
δολοφονημένες ημέρες...
Πριν από χρόνια, όταν ακόμα η αφεντιά μου σκιτσάριζε κι έγραφε στα «ΝΕΑ» απορούσε ο αγαπητός μου Γιώργος Βότσης κι αναρωτιόταν, τότε, από 'δώ, από την «Ελευθεροτυπία»: «Πώς με αφήνουν» (σ.σ.: στο φοβερό και τρομερό «Συγκρότημα») «να γράφω ελεύθερα!»...
Φαίνεται, πως αρκετά χρόνια αργότερα, ο...
αγαπητότατός μου Γιώργος, παρατηρώντας (και κατ' επανάληψιν δημοσίως επαινώντας) ότι το ίδιο ελεύθερα συνέχισα να σκιτσαρογράφω και στην «Ελευθεροτυπία», έλυσε επιτέλους τον παρατεταμένο αυτόν γρίφο: «αμετροέπεια» («Ε» 24. VIII.2009). Η ελευθερία μου δεν ήταν παρά μονον η αμετροέπειά μου.
................................
Ξέρω από πρώτο χέρι ότι ο σύντροφος Γιώργος Βότσης γράφει «δύσκολα», «κοιλοπονάει» για κάθε του λέξη. Συνεπώς το «αμετροεπής Στάθης», ούτε «μπαρούφα» είναι, ούτε «κουβέντα του καφενέ», ούτε, πολύ περισσότερον, «αμετροέπεια».
Μπαρούφες μάλλον ήταν οι έπαινοι κι αφελής εγώ που τους εξελάμβανα ως «δύσκολα εύγε»...
Στη γειτονιά μου και τη μισήν Αττική μυρίζει ακόμα καμένο και θα μυρίζει για μέρες...
Την ξέρω από πολλές πυρκαγιές αυτήν τη μυρωδιά...
Κολλάει στα ρουθούνια και νοθεύει με την όξινη και γλυκερή της γεύση ό,τι άλλο αναπνέεις
είναι η μυρωδιά στα καμένα
όπως η μυρωδιά στις κηδείες - μια αχλή απ' την οσμή των πεθαμένων λουλουδιών...
***
Η περίφημη Αττική γη
παινεμένη απ' τα αρχαία χρόνια για τις ομορφιές της, τόπος υγείας και αναψυχής, γεμάτος δάση και ξέφωτα, ρουμάνια και καλλιέργειες, αρχοντικά, βίλες και υποστατικά, ελιές, μποστάνια, ποτάμια και νεροσυρμές, η γη που έθρεψε το κλεινόν Αστυ, λουσμένη στο αττικό φως - δεν ξέρω αλλού το φως να 'χει πάρει προσωνύμιο, φέρ' ειπείν θηβαϊκό, σπαρτιάτικο ή νεοϋορκέζικο - αυτός ο ευλογημένος τόπος που έθρεψε θεούς, ανθρώπους, ζώα, σκέψεις, θρύλους, ιστορία, δεν υπάρχει πια. Λόγω χρησικτησίας.
Σιγά σιγά και συστηματικά του βγάλαμε τα μάτια. Το κλεινόν Αστυ έγινε ένα τέρας. Η γη γύρω του, μεσόγεια και παραθαλάσσια, ξέφραγο αμπέλι στην αρχή και μετά οικόπεδο και αντιπαροχή, έγινε μια ξένη, μια καταπατημένη
ξένη για τους ανθρώπους που την κατοικούν κι άξενη
γη του ιδιοκτήτη·
η σχέση μας μαζί της περνάει μόνον μέσα απ' την επικράτεια του διαχειριστή, της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του ενοικίου, των τραπεζικών δόσεων -μια ξένη,
αφιλόξενη η ίδια με μας, άμουσοι εμείς με αυτήν. Ακόμα και η θάλασσα γύρω απ' αυτήν τη ρημαγμένη γη, άξενος πόντος έχει γίνει κι αυτή, κατακτημένη στις παραλίες της από ξαπλώστρες, κατηλειμμένη από ιδιωτικές πλαζ, χωρισμένη απ' τον αστικό ιστό με μια μάντρα πολυκατοικίες...
...ένα ιπποδάμειο (τρομάρα μας) τυφλό, που γυρίζει απελπισμένο γύρω απ' τον εαυτόν του, τα αδιέξοδά του, την τύφλα του-μας.
Ισως πολλοί από μας, ζώντας στην Αττική γη να μην εκτίμησαν, να μην εκτιμούν την ομορφιά της. Αλλοι πάλι, ίσως να μην εκτιμούν την ομορφιά γενικώς.
Οπως και να 'χει, οι Ελληνες είτε γηγενείς, ερεχθιείς και γκάγκαροι, είτε φερτοί και επαρχιώτες έχουμε φερθεί στη γη αυτήν και το φως (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς) που τη λούζει, σαν ξένοι κατακτητές,
σαν μια αχόρταγη ορδή βαρβάρων, που βουτάει, καίει, καταπατά, χωρίς ιερά και όσια (κι αυτά τα ξεπατώσαμε). Δεν κατοικεί πλέον εδώ λάλον ύδωρ
αλλά το «Σχέδιο Ξενοκράτης»- το Κράτος του Ξένου- αυτό το Σχέδιο που προβλέπει να μη φταίει κανείς που δεν εφαρμόζεται! Τι να εφαρμοσθεί δηλαδή; το Σχέδιο Ξενοκράτης προβλέπει κυρίως και απλώς να μην υπάρχει.
Το Σχέδιο Ξενοκράτης είναι ο σχοινοτενής μονόλογος του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, όταν εξηγεί εκ των υστέρων ότι δεν φταίει η κυβέρνηση που δεν φταίει για τίποτα!
Το Σχέδιο Ξενοκράτης είναι ένας Επιμηθέας που προσπάθησε να το παίξει Προμηθέας, αλλά δεν μπόρεσε. Ενας «συγκαμένος» (καθώς λέει και ο Κώστας Καββαθάς) που πήρε τη φωτιά απ' τους θεούς και μας έκαψε...
Ομως η κάθε γη έχει την ομορφάδα της. Ετσι, η καμένη γη της Αττικής «αφιερώνει εξαιρετικά» στην καμένη γη της Εύβοιας κι αυτή με τη σειρά της στην καμένη γη της Σάμου και πάει λέγοντας, όπου γης και πρώην πατρίς...
ΣΤΑΘΗΣ Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου