Και η πανδημία που δεν ήρθε ποτέ...Ενα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού πρόκειται να μολυνθεί, με τη νέα γρίπη, αλλά το 60% δεν θα το αισθανθεί καθόλου, λόγω ανθεκτικού οργανισμού. Ενα άλλο 40% θα παρουσιάσει γρίπη με ελάχιστα συμπτώματα και λιγότερο από το 5% αυτών θα παραμείνει στο σπίτι. Στατιστικά και βάσει του χειρότερου σεναρίου υπολογίζεται ότι λιγότερο από το 0,2% θα χρειαστεί νοσηλεία και φάρμακα. Η νοσηρότητα δεν είναι μικρή αν χρειαστούν αγωγή 20.000 Ελληνες στη διάρκεια των 2 επόμενων ετών. Ο ΠΟΥ μέχρι τις 3 Αυγούστου έδινε 160.802 περιπτώσεις και 1.225 θανάτους. Στην ...
Αγγλία παρατηρήθηκαν 11.912 περιστατικά με 30 θανάτους. Ο ΠΟΥ συνιστά εμβολιασμούς σε χρόνια πάσχοντες, εγκυμονούσες, παιδιά με άσθμα και παχύσαρκους άνω των 125 κιλών.
Τα εμβόλια δεν αντιμετωπίζονται ως φάρμακα, που χορηγούνται σε βεβαιωμένους πάσχοντες, δηλαδή άτομα που χρήζουν απαρέγκλιτα ειδικής βοήθειας πολλαπλώς επιβεβαιωμένης και ευεργετικής, όπως αντιφυματικά σε φυματικό. Ο μαζικός εμβολιασμός προσφέρει μια ουσία, με πιθανές παρενέργειες, σε έναν σχετικά υγιή οργανισμό, ο οποίος ενδεχομένως θα αντιμετώπιζε τον ιό με τις φυσικές του δυνάμεις πιο αποτελεσματικά. Εδώ το εμβόλιο είναι άχρηστο. Ενώ ο εμβολιασμός γυναικών σε εγκυμοσύνη και παιδιών ευαίσθητων στις πρωτεΐνες του αβγού είναι περιπέτεια.
Οι επιδημίες έχουν τρία σημαντικά -όχι κατ' ανάγκη αλληλοεξαρτώμενα- χαρακτηριστικά: Τη μολυσματικότητα (πόσο γρήγορα περνά από άνθρωπο σε άνθρωπο), τη νοσηρότητα (πόσοι από τους μολυσμένους ενδέχεται να αρρωστήσουν) και τη θνητότητα (πόσοι θα χάσουν άμεσα ή έμμεσα τη ζωή τους). Ο ιός της νέας γρίπης Α/Η1Ν1 είναι εξαιρετικά καλοήθης με τους Ελληνες. Μολύνει πάρα πολλούς, ταλαιπωρεί ελάχιστους. Ουδεμία οικογένεια Ελληνα ασθενούς που είχε μολυνθεί με τον Α/Η1Ν1 παρουσιάστηκε σύσσωμη στο Νοσοκομείο Αναφοράς Γρίπης, γιατί όλοι οι συγκάτοικοι αρρώστησαν. Στην πραγματικότητα όλοι τους μολύνθηκαν, αλλά ουδείς νόσησε. Οι άμεσοι συγγενείς περιποιήθηκαν τον ασθενή στο σπίτι και ουδείς άλλος χρειάστηκε βοήθεια. Το αντίθετο του ιού Η5Ν1 (γρίπη των πτηνών), που στόχευε συγγενείς παρόμοιας γονιδιακής ευαισθησίας. Ολοι οι τύποι της γρίπης προκαλούν τα ίδια συμπτώματα. Αντιγονικά διαφέρουν. Αυτό απαιτεί διαφορετικού τύπου εμβόλια.
Το Ελληνικό Εθνικό Συνταγολόγιο (Εκδοση ΕΟΦ, 2007, σ. 639) γράφει: «Το ειδικό παιδικό εμβόλιο κατά της γρίπης ενδείκνυται μόνο στα παιδιά που ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου να νοσήσουν σοβαρά από γρίπη». Δηλαδή όταν ο σίγουρος κίνδυνος ενός ευπαθούς παιδιού από τη γρίπη είναι πολλαπλάσιος των πιθανών κινδύνων του εμβολίου. Τα εγκεκριμένα εμβόλια που μέχρι σήμερα κυκλοφορούν απέκτησαν άδεια παρουσιάζοντας μία παρενέργεια σε κάθε 1.000.000 δόσεις.
Ο λόγος είναι ότι η ανοσία που αποκτά το υγιές παιδί όταν κολλήσει τον ιό, που ενδέχεται να μην τον νιώσει καθόλου, είναι σε κάθε περίπτωση ισχυρότερη και μεγαλύτερης διάρκειας εκείνης του εμβολίου που διαρκεί μόνο για ένα έτος. Απόδειξη ότι όλοι όσοι γεννήθηκαν πριν από το 1957, όταν ο Α/Η1Ν1 (Ασιατική) έκανε την τελευταία παγκόσμια επίσκεψή του, παρουσιάζουν αναμνηστική ανοσία κατά 98%. Μόνο το 2% των ατόμων άνω των 65 νοσούν σήμερα στις ΗΠΑ και στην Αγγλία.> εγονός αντίστροφο με τη νοσηρότητα του παλαιού ιού της γρίπης, που αναζητούσε θύματα κυρίως μεταξύ των υπερηλίκων και των καταβεβλημένων σωματικά.
Ως προς τον μαζικό εμβολιασμό, δεν μπορεί να αγνοηθούν τα παιδιά που παρουσιάζουν υπερευαισθησία σε πρωτεΐνες αβγού, δεδομένου ότι στα παραδοσιακά εμβόλια ο ιός λαμβάνεται από καλλιέργειες αβγών. Τα νέα εμβόλια, για λόγους ποσότητας παραγωγής, δημιουργούνται με νέες μεθόδους αρκετά αδοκίμαστες, λόγω έλλειψης χρόνου. Επίσης περιέχουν ?αδοκίμαστα- «χημικά προσαρμοστικά» (adjuvants), που δυναμώνουν και τροποποιούν το δυνητικό όφελος του εμβολίου. Αλλα ενισχύονται με τεχνικές διασταυρούμενης προστασίας (cross protection) χρησιμοποιώντας παράγωγα του αδοκίμαστου εμβολίου Η5Ν1 (των πτηνών). Ολα αυτά τα «πρωτοποριακά» φαίνονται ευεργετικά· δεν είναι, όμως, δοκιμασμένα. Στην Ιατρική, ο μαζικός εμβολιασμός «πειραματόζωων» είναι δύσκολα αποδεκτή τακτική.
Χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία το φόβητρο της ισπανικής γρίπης, ενώ η πιθανότητα νέας μετάλλαξης είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Ο ιός συνηθίζει να κάνει μεταλλάξεις, ουσιαστικές, κάθε 20-30 έτη, τον τελευταίο αιώνα.
Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της ισπανικής και της νέας επιδημίας, όπως εξελίσσεται ως τώρα η τελευταία. Η ισπανική ήταν των πτηνών. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει «βιολογικός παραλληλισμός» των υποψηφίων θυμάτων. Ο σημερινός άνθρωπος, ιδιαίτερα οι ενεργοί ενήλικες, όπου παρατηρούνται οι περισσότερες περιπτώσεις, είναι υγιέστεροι των πεινασμένων μέσα στα χαρακώματα Ισπανών στρατιωτών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτοί ήταν εξουθενωμένοι από «χρόνια μεταδοτικά νοσήματα φθοράς», όπως φυματίωση, σύφιλη, ελονοσία, μικροβιακές διάρροιες και αβιταμίνωση. Οι ενήλικες σήμερα είναι συγκριτικά θωρακισμένοι από καλή υγεία. Ετσι, η νέα γρίπη αδυνατεί να προκαλέσει θανάτους. Στις χίλιες και άνω καταγεγραμμένες περιπτώσεις στην πατρίδα μας και στις χιλιάδες άλλες που σίγουρα υπήρξαν αλλά δεν καταγράφηκαν, μόνον ένας νοσηλεύεται σε νοσοκομείο, του οποίου κάποια προϋπάρχουσα πάθηση του ανοσοποιητικού μπορεί να είχε μειώσει τη φυσιολογική άμυνα. Η γρίπη δεν σκοτώνει. Αν υποχρεωθεί, είναι επειδή βρίσκει «έλλειμμα υγείας» στον οργανισμό.
Ο ιός του 1918, που ταλαιπώρησε την Ευρώπη για δύο χρόνια, σίγουρα πέρασε και από την Ελλάδα. Οι μη εμβολιασμένοι Ελληνες της εποχής δεν αρρώστησαν μαζικά. Ιατρικά είναι γνωστό ότι κάθε φορά ο ίδιος ο ιός δημιουργεί διαφορετικές καταστάσεις σε διαφορετικής κοινωνικοοικονομικής στάθμης κοινωνίες. Οι Μεξικανοί, π.χ. αρρωσταίνουν βαρύτερα από τους Αμερικανούς, που νοσούν εξίσου γρήγορα. Ενώ οι Αγγλοι είναι ευπαθέστεροι των Γάλλων. Οι καιρικές συνθήκες, η ποιότητα διατροφής, η ξεκούραση, τα φάρμακα και η κοινωνική οργάνωση διαμορφώνουν το τελικό σκηνικό. Αν, π.χ., στην πατρίδα μας ο χειμώνας έρθει τον Οκτώβριο, τα σχολεία θα κλείσουν. Αν το καλοκαιράκι παραταθεί, το κλείσιμο θα αποδειχθεί λανθασμένη κίνηση. Η παλαιά γρίπη συνηθίζει να κορυφώνεται στην πατρίδα μας πριν από τα Χριστούγεννα και να αποχωρεί στο μέσον του Φεβρουαρίου. Ολα εξαρτώνται από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και όχι τόσο από το νέο εμβόλιο. Αυτό σίγουρα θα έρθει «κατόπιν εορτής», γεμάτο ερωτηματικά ως προς την ασφάλειά του.
Η φύση έχει τρόπους να γελοιοποιεί και τους πιο πετυχημένους προωθητές φαρμακευτικών ουσιών. Στα χρόνια της «αντιτρομοκρατικής υστερίας» των ΗΠΑ παρατηρήθηκε μια αδικαιολόγητη «εμβολιαστική υστερία». Ολοι (συ)ζητούσαν για εμβόλια εναντίων ιών. Ο υπουργός Αμυνας τότε συνέστησε τον μαζικό εμβολιασμό εναντίον πολιομυελίτιδας και ευλογιάς. Ισως το φιάσκο Φορντ εμπόδισε την πραγματοποίηση των σχεδίων του υπουργού, που υπήρξε πρώην μέλος του Δ.Σ. της παρασκευάστριας εταιρείας εμβολίων.
Αλλοι υποστηρίζουν ότι το σχέδιο μαζικού εμβολιασμού αποσοβήθηκε λόγω πρόσφατης εμπειρίας, όπου πρώην υγιείς στρατιώτες των ΗΠΑ γύριζαν στην πατρίδα τους ασθενείς, χτυπημένοι από μια άγνωστη πάθηση, που ονομάστηκε «Σύνδρομο του Κόλπου». Μία από τις αιτίες που ερευνήθηκε τότε ήταν οι πολλαπλοί προληπτικοί εμβολιασμοί ?εντός ελαχίστου χρόνου? στρατιωτών που επρόκειτο να φθάσουν στον Κόλπο. Κάτι που ίσως αντιμετωπίσουν οι Ελληνες: Εμβόλιο κατά της παλαιάς γρίπης, εμβόλιο κατά της νέας γρίπης και ένα κατά της πνευμονίας. «Τρία σε ένα».
Η νόσος γρίπη είναι προσωπική μου υπόθεση. Η πανδημία γρίπης είναι κοινωνικό πρόβλημα. Η νόσος είναι καλοήθης. Η πανδημία λόγω ακατάλληλων χειρισμών εξελίσσεται επικίνδυνα. Υπάρχει, πλέον, ανάγκη ενός «νέου κοινωνικού τριπλού εμβολίου» εναντίον του τρόμου, του άγχους, των παρενεργειών.
Υπάρχουν έρευνες (Αγγλία 2009) όπου αναδεικνύουν ότι το 40% των ανθρώπων επιθυμεί να προσαρμόσει τη ζωή του ανάλογα. Αυτό, όμως, «υπακούει» μόνον όσους εμπιστεύεται και όχι στους «αξιωματούχους».
Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι εξαιρετικά πολύπλοκος. Και το στατιστικά πιθανό ή το ενδεχόμενο και το πραγματικό ιχνηλατείται μόνο μέσα από το πείραμα και την επαλήθευση διά της επανάληψης. Ενώ η προεκλογικού τύπου αντιμετώπιση της γρίπης, προβάλλοντας ως απόλυτο όπλο ένα αδοκίμαστο νέο εμβόλιο, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα, πιθανώς να χαρίσει «νίκες», όπως του προέδρου Φορντ. Παρασύροντας την προσοχή μας μακριά από πρακτικά μέτρα πρόληψης, που είναι λιγότερο μεγαλεπήβολα, αλλά περισσότερο αποτελεσματικά. Η Ιατρική μετά την εμπορευματοποίηση της πρόγνωσης, δηλαδή της έκβασης μιας πάθησης χωρίς αποδείξεις, που επιχείρησε η κ. Πυθία, συνιστά στους λειτουργούς της να επικεντρώνονται σε κλινικές αποδείξεις και θεραπευτικά αποτελέσματα. Αυτά δεν συνοδεύουν -ως τώρα- το νέο αντιγριπικό.?
Τον Φεβρουάριο του 1976, ο ιός της γρίπης Α/Η1Ν1 εντοπίζεται σε στρατιωτική βάση στο Νιου Τζέρσεϊ. Περίπου 200 άνδρες μολύνονται, ενώ ένας πεθαίνει. Ο πρόεδρος Φορντ, βρισκόμενος σε προεκλογικό έτος, εξαγγέλλει πρόγραμμα «βιολογικής ασπίδας» του λαού. Εμβόλια παραγγέλλονται, προκαταβολές κατατίθενται. Ο εμβολιασμός αρχίζει, αλλά μερικές εβδομάδες μετά παρατηρούνται παρενέργειες, μεταξύ αυτών μια μορφή περιφερικής νευρίτιδας, που προκαλεί παράλυση, γνωστή ως σύνδρομο Guillain-Barre. Καταγράφονται 30 θάνατοι. Στις 16/12, ο Φορντ διατάσσει τη διακοπή των εμβολιασμών. Τα εμβόλια καταστρέφονται αλλά η φαρμακευτική εταιρεία εισπράττει $500.000.000 βάσει συμβολαίου. Μέχρι τότε είχαν εμβολιαστεί 40.000.000 Αμερικανοί εκ των 220 εκατομμυρίων. Η αναμενόμενη πανδημία ουδέποτε ταλαιπώρησε τα 180.000.000 των μη εμβολιασμένων.
Από τον Dr Στέφανο Καραγιαννόπουλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου