Ρετρό...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ, εκεί γύρω στις 4 Ιουλίου, η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα κάνει μια γκράντε δεξίωση. Αφορμή η Ημέρα της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας.
ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ και φέτος. Μόνο που, από δημοσιογραφική άποψη, έχει κάθε λόγο να αναπολεί κανείς το παρελθόν. Πάνε οι εποχές που εκαλείτο εις τους κήπους της πρεσβείας ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, λίγο αναψοκοκκινισμένος διότι είχε παρομοιάσει την επίθεση των ΗΠΑ κατά της Σερβίας ως έργο των δυνάμεων του κακού. Πού είναι ο Νίκολας Μπερνς ο οποίος, όταν δεν ήταν στην...

κερκίδα του Παναθηναϊκού, τσακωνόταν με τον Απόστολο Κακλαμάνη που τον είχε χαρακτηρίσει «ανθύπατο»; Απών και ο αστυνομολάγνος Τόμας Μίλερ, που έκανε τρία πόστα στην Ελλάδα κι είχε εξωθεσμική συμμετοχή στις έρευνες για ΕΛΑ και 17Ν.

ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ η χθεσινή δεξίωση, θα ΄λεγε κανείς πως οι Αμερικανοί δεν υπάρχουν. Γιατί; Διότι η εν Αθήναις διπλωματική αποστολή των ΗΠΑ είναι εδώ και κάποια χρόνια σε γραμμή «νο νιουζ ιζ γκουντ νιουζ»- ελληνιστί «τα μη νέα είναι τα καλύτερα νέα». Και δεν παράγει νιουζ. Ούτε πολλές αμφιλεγόμενες δηλώσεις για τα εθνικά μας θέματα. Ούτε εμφανίσεις που να συζητηθούν- ίσα ίσα που η δημόσια παρουσία του Αμερικανού πρέσβη Ντάνιελ Σπέκχαρτ είναι τόσο κοντρολαρισμένη και ηθελημένα «χαμηλή» που να μην τον καθιστά αναγνωρίσιμο παίκτη στην ελληνική πολιτική ζωή.

ΦΥΣΙΚΑ, ΟΙ εκπρόσωποι της μόνης υπερδύναμης- μέχρι να ενηλικιωθεί η Κίνα- δεν μένουν αδρανείς. Ο Σπέκχαρτ, ας πούμε, επισκέπτεται τακτικά το υπουργείο Άμυνας, αφού το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τα εξοπλιστικά είναι δεδομένο. Και δεν είναι λίγοι οι Έλληνες επώνυμοι που περνούν από τα τραπέζια του πρέσβη στην οικία του. Ωστόσο, ο μινιμαλισμός της αμερικανικής παρουσίας έχει δύο λόγους, έναν γενικό κι έναν ειδικό. Ο γενικός: το κατέβασμα των ρολών των αμερικανικών πρεσβειών μετά το «9/11», ιδίως δε μετά τον πόλεμο του Ιράκ. Ο ειδικός: ο έντονος αντιαμερικανισμός των Ελλήνων που δεν πρέπει να ερεθίζεται.

ΣΤΟ ΦΟΝΤΟ αυτών των διαπιστώσεων εγγράφεται η μείωση της σημασίας της Ελλάδας στους ευρύτερους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Κοινώς, δεν τους πολυβλέπουμε, επειδή δεν μας πολυβλέπουν στον χάρτη. Κάπως έτσι είδαμε στην τηλεόραση την επίσκεψη Ομπάμα στην Τουρκία.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ