Αποχές και απόχες...

Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ
ΓΚΑΡΣΟΟΟΟΝ! ΚΟΚΑΛΑ έχει το μήνυμα; Δυο ώρες περιμένω κι ακόμα να το ρημαδοφέρεις; Τι έγινε; Πού πήγε; Είχες και σου τελείωσε το στοκ; Ή το καπάρωσε κάποιος και το κλείδωσε στη σερβάντα μαζί με τα ασημένια κουταλάκια; Ή αλλάζει χέρια και το παίζουμε «εδώ ο παπάς, εκεί ο παπάς που ΄ναι ο παπάς;»; Ή όλοι το πήρανε, αλλά όλοι το ξεχάσανε στο άλλο τους το σακάκι;

Γκαρσόοον, λέγε, τοποθετήσου, πάρε θέση. Κι αν σου τελείωσε, φέρε έστω ένα γλυκό συκαλάκι στο 12!

Έχω γελάσει πολύ, η πικραμένη η γυναίκα, με το μήνυμα της αποχής και τους αποδέκτες του. Πρώτα απ΄ όλα με τη Ν.Δ.

Που το είδε σαν love story ένα πράγμα.

Ο ψηφοφόρος είναι μια...
κερατωμένη σύζυγος που όμως το τιμάει το στεφάνι της! Απλώς πάει να μείνει για λίγο στη μαμά της γιατί σου κρατάει μούτρα.

Αχ, Καραμανλή μου εσύ, έρωτά μου αγιάτρευτε και καημέ μου μεγάλε, ιστορία μου όμορφη, της ζωής μου φινάλε (το τελευταίο το κρατάμε). Έρωτά μου, έρωτά μου, έρωτά μου, μόνο εσύ με κυβερνάς, είσαι εσύ το κάτι άλλο στην καρδιά μου, μες στις φλέβες μου κυλάς!

Έτσι το ερμήνευσαν αυτοί τώρα! Και ούτε που τους πέρασε απ΄ το μυαλό ότι μπορεί η κερατωμένη απλώς να είπε: «Άι σιχτίρ που θα κάτσω να φάω τα νιάτα μου και την ομορφιά μου με το λαμόγιο που πήγα κι έμπλεξα. Τα κουβαδάκια και σ΄ άλλη παραλία και άμα με ξαναδείς σφύρα μου κλέφτικα»!

Όχι, ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο ο ψηφοφόρος ΤΟΥΣ. Η προίκα από τη μάνα τους, η κληρονομιά από τον πατέρα τους (μαζί με την αποθήκη στου Ψυρή). Έχουν και την κυριότητα και την επικαρπία. Απλώς έμεινε στα μπετά και κάθονται τώρα και το κοιτάνε.

Είναι και ο ιδιοκτήτης πτώμα...

Του λένε να ξεκουνηθεί, εκείνος τη ρουμπίτσα του! Ο καφές ο σωστός θέλει χρόνο για να γίνει το καϊμάκι. Δεν θα τον ξεπετάξουμε επειδή μια χώρα ολόκληρη σκυλοπνίγεται. Έκαστος στο είδος του και η Νου Δου στον καφέ της!

Ο Καρατζαφέρης, πάλι, έκανε δίσκο πλατινένιο.

Πούλησε πολύ το CDάκι με την πολυκατοικία (καλά που δεν μένω στον ίδιο όροφο, Παναγία μου!). Έχει κι εκείνο το ύφος το καλοκάγαθο, το δίπλα πόρτα με τον Μεσσία: «Άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με”. Όπου «παιδία», οι βουλευτές του ρετιρέ που στις επόμενες εκλογές θα μείνουν σπίτι τους να κάνουν μερεμέτια σε βουλωμένα λούκια.

Φρικίασαν οι άλλοι, μίλησαν για αποστασία, πιάστηκαν οι τσελιγκοπούλες μαλλί με μαλλί στο ποτάμι ποια θα πρωτοπάρει τη στάμνα το νερό. Για να ΄ρχονται οι έμορφες τα ρούχα τους να πλένουν, ξένες πλένουν τα ρούχα μου, ξένες τα σαπουνίζουν!

Η Παπαρήγα στα λεφτά της σηκώθηκε απ΄ την πόκα, κυρία. Δεν ξετίναξε την μπάνκα, αλλά δεν έφυγε και ταπί και ψύχραιμη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, ούτε σύρριζα δεν ήρθε. Του ΄φυγε το ψαλίδι και το ΄κανε το φασόν σαλιάρα. Πολύ τσουρούτικο το ποσοστό, ούτε πάνα βρακάκι δεν βγαίνει. Θα είναι τώρα, «δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»... Για την ώρα, μόνο ο Κουβέλης έδειξε να παίρνει το μήνυμα. Οι υπόλοιποι δεν τα τρώνε τα λαδερά.

ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ στη Βουλή (σε δύο πόνταραν, ένας τους έκατσε, αλλά και πάλι καλά τα πήγαν). Το ΠΑΣΟΚ νίκησε καθαρά, προς μεγάλη δυστυχία ορισμένων στελεχών του που πολύ θα ήθελαν να σπάσει τα μούτρα του. Μένει τώρα να δούμε αν διαθέτουν στοιχειωδώς μια κομματική συνοχή, ή αν είναι δώδεκα απόστολοι καθένας με τον πόνο του.

Όσο για την αποχή; Συγγνώμη που ενοχλώ και μη σας κάτσει το σουφλέ, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι 2.000.000 νοματαίοι δεν πήγαν να ψηφίσουν με ενιαίο σκεπτικό: Να στείλουν και καλά το μήνυμα. Σίγουρα υπάρχει μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων που επέλεξαν αυτό τον τρόπο διαμαρτυρίας αφού στάθμισαν σοβαρά τις παραμέτρους. Δικαίωμά τους αναφαίρετο, αν και προσωπικά θεωρώ ότιγια όσους δεν θέλουν να ψηφίσουν- το λευκό μια χαρά την κάνει τη δουλειά του. (Ασχέτως που μερικές ξανθές είδαν το λευκό στην κάλπη και ρώτησαν αν βγαίνει και σε άλλα χρώματα; Ναι χαρά μου, βγαίνει και σε σομόν!)

Αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που επικάλυψαν την αδιαφορία τους με έναν ιδεολογικό μανδύα. «Δεν πάω να ψηφίσω από άποψη, ενώ στην ουσία, δεν πάω να ψηφίσω γιατί βαριέμαι». Άλλοι, πάλι, την έκαναν λόγω τριημέρου. Άλλοι, πού να τρέχουν μες στους καύσωνες σε ένα εκλογικό τμήμα στου διαόλου το κέρατο;

Άλλοι γιατί είχαν ημικρανίες, νεύρα, φαΐ στο φούρνο, το παιδί σε εξετάσεις, την πεθερά με ζάχαρο, τη ρίζα στο μαλλί, τα καλοκαιρινά στο πατάρι, τον άντρα τους με γκόμενα. Διαφορετικοί οι λόγοι, διαφορετικά τα κίνητρα, διαφορετικές οι προθέσεις και εμείς τα κάνουμε όλα σάλα- τραπεζαρία. Κι αν, καλά και ντε, θέλουμε σούμα για να κλείσουμε ταμείο, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι πέρασαν πια ανεπιστρεπτί οι εποχές που ο ψηφοφόρος ήταν ένα σακ βουαγιάζ στον ώμο του πολιτικού. Το έπαιρνε και τον πήγαινε όπου γούσταρε. Και στον γυρισμό του στοίβαζε μέσα και τα άπλυτα κακήν κακώς.

ΠΑΡ΄ ΟΛΑ ΑΥΤΑ (ή μάλλον ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ), το σίγουρο είναι ότι η αποχή ήρθε και θα μείνει. Παρ΄ όλα αυτά (ή μάλλον ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ), είναι σίγουρο ότι καλώς ή κακώς κάποτε απαξιώνεις ό,τι σε απαξιώνει. Παρ΄ όλα αυτά (ή μάλλον ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ), η αποχή είναι απόχη, αλλά η πεταλούδα είναι πιο μάγκας. Και πετάει ψηλά, πετάει ελεύθερη! Κι ας μην το ξέρει... Κι ας μην τη νοιάζει ότι θα ζήσει μόνο μια μέρα! Αυτή την πεταλούδα, την πολύχρωμη δεν θα την καρφιτσώσει πια κανένας κερατάς σε ηλίθιο κάδρο...

Το ΄πιασες το υπονοούμενο, «πονηρέ πολιτευτή»; Ή να σου το ψιλοκόψω και να σου το ταΐσω στο στόμα;

Από τη στήλη Αιχμές (ΝΕΑ)