Πελάτες μου!...

Δριμύ κατηγορώ εναντίον των πολιτικών που δεν λειτουργούν ως "επαγγελματίες" εξαπολύει ο Ντερμπεντέρης. Έτσι τους θέλει τους πολιτικούς. Σαν να κάνουν μια οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να την κάνουν σωστά. Τους πολίτες δε που τους ψηφίζουν τους θεωρεί "πελάτες"! Ήμαρτον Κύριε...
Γιάννης Πρετεντέρης
Είναι επαγγελματίες;
Απορώ με την κουβέντα που γίνεται αν οι επικεφαλής των ευρωψηφοδελτίων της ΝΔ και του ΠαΣοΚ θα μείνουν στις Βρυξέλλες ή θα γυρίσουν πίσω σε πρώτη ευκαιρία: αυτονοήτως θα πρέπει να μείνουν στις Βρυξέλλες. Και οι επικεφαλής και οι υπόλοιποι.
Oι άνθρωποι αυτοί εκλέγονται από τον ελληνικό λαό να...
κάνουν μια συγκεκριμένη δουλειά για πέντε χρόνια. Δεν νοείται να την εγκαταλείψουν στον δρόμο επειδή βρήκαν μια άλλη που τους αρέσει περισσότερο. Εξ όσων μπορώ να γνωρίζω, η δημοκρατία δεν προβλέπει βουλευτές μερικής απασχόλησης, ούτε βουλευτές με σύμβαση χρόνου.

Βέβαια, στην ελληνική πολιτική όλα είναι πιθανά και όλα θεωρούνται θεμιτά. Και αυτό επειδή οι έλληνες πολιτικοί δεν πάσχουν ούτε από έλλειψη ήθους, ή εντιμότητας ή κοινωνικής ευαισθησίας, όπως συνηθίζουμε να τους κατηγορούμε. Πάσχουν πρωτίστως από έλλειψη επαγγελματισμού. Πάσχουν δηλαδή από την έλλειψη ενός μείγματος ευσυνειδησίας, επάρκειας και αποτελεσματικότητας, το οποίο είναι απαραίτητο για να φανούν χρήσιμοι στον τόπο. Ενας πολιτικός ας πούμε με στοιχειώδη επαγγελματισμό αποκλείεται να σκεφτόταν ποτέ «ας πάω τώρα πρώτος στην Ευρωβουλή κι αν έχουμε εκλογές τον Οκτώβριο, καλά να είμαστε, θα γυρίσω πίσω!».

Δεν θα το έκανε διότι ένας τέτοιος πολιτικός θα έδειχνε ότι κοροϊδεύει τους ψηφοφόρους. Και, καλώς ή κακώς, οι ψηφοφόροι είναι οι πελάτες του. Κανείς ευσυνείδητος επαγγελματίας δεν θα δεχόταν ποτέ να αισθανθούν οι πελάτες του ότι τους κοροϊδεύει.

Πόσοι έλληνες πολιτικοί όμως αποτελούν είδος ευσυνείδητου επαγγελματία; Πόσοι λειτουργούν με κανόνες επαγγελματικής συμπεριφοράς; Πόσοι δημιουργούν την εντύπωση ότι γνωρίζουν τα θέματα τα οποία χειρίζονται και ότι μπορούν να τα χειριστούν με επάρκεια; Μετριούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών και σίγουρα θα περισσέψουν δάχτυλα.

Διότι όταν μιλάω για επαγγελματισμό δεν εννοώ φυσικά να κόβουν βόλτες με τους Επιτάφιους, ούτε να τρέχουν από γάμους σε βαφτίσια. Εννοώ ανθρώπους που ασκούν αποτελεσματική διοίκηση (όταν βρίσκονται στη διοίκηση) και εμπεριστατωμένο έλεγχο (όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση). Εννοώ ανθρώπους που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως μια δύσκολη, σοβαρή και απαιτητική δουλειά.

Τέτοιοι άνθρωποι δεν θα συζητούσαν ποτέ για ασυμβίβαστα διότι αποκλείεται να έβρισκαν χρόνο για να κάνουν δεύτερη δουλειά. Δεν θα κουβέντιαζαν ποτέ αν θα γυρίσουν από τις Βρυξέλλες διότι θα είχαν πάρει πολύ σοβαρά την αποστολή τους στις Βρυξέλλες. Κάτι τέτοιους ανθρώπους θα τους ψήφιζα με τα δυο μου χέρια, αλλά δεν βλέπω και πολλούς γύρω μου.
ΒΗΜΑ