Οι Φυλές Των Παραθύρων..

O «χωσέ»,o «κυριλέγκυρος», η «τσούγδω, και το «παιδί του λαού»...
Τους έχεις δει να φωνάζουν στην TV. Γιατί φωνάζουν; Και ποιοι είναι;
Οργίζονται, καταγγέλλουν την κυβέρνηση, κριτικάρουν την αντιπολίτευση, συμπονούν το συνταξιούχο. Συνοψίζουν, σχολιάζουν, κρίνουν, προβλέπουν, προτείνουν. Ο «θίασος» των παραθύρων δε μεταφέρει απλώς ειδήσεις αλλά συχνά δημιουργεί καινούριες, αφού στο σελέμπριτι σίστεμ της τηλεόρασης σημασία δεν έχει τι έγινε, αλλά το τι «εκτιμά ο σχολιαστής» ότι σημαίνει αυτό που έγινε. Απ’ αυτή την άποψη, αν είσαι ψυλλιασμένος θεατής καταλαβαίνεις πως α) έχουν δίκιο αυτοί που λένε πως η τηλεόραση είναι το μέσο που σε κάνει να ...

ψυχαγωγείσαι στο σαλόνι σου από ανθρώπους που δε θα ’βαζες ποτέ στο σπίτι σου και β) αλλά, και τι έγινε, πού αλλού θα βρεις τέτοιο φτηνό μπουρλέσκ, αφού και στον Σεφερλή να πας θα το σκάσεις το πενηντάρικο. Τι, δηλαδή να γίνουμε όλοι BBC;
TΥΠΟΙ ΠΑΝΕΛΙΣΤΩΝ-ΣΧΟΛΙΑΣΤΩΝ
1. O «χωσέ»
Αποστολή της ζωής του είναι να πολεμάει την αδικία, να τα βάζει με το σύστημα και να ξεσκεπάζει εν γένει την κοινωνική σαπίλα – κάτι σαν τον Μπάτμαν, αλλά χωρίς το γελοίο εφέ με τη μάσκα και τα δερμάτινα κολάν. Έχει παρελθόν, έχει χαρτιά, έχει «άκρες» και άποψη που τη «δανείζει» στο κανάλι που του προσφέρει σταθερή φιλοξενία. Το ατού του είναι πως ξέρει την αλήθεια πίσω από την αλήθεια –διότι ως βετεράνος έχει το «δικό» του ρεπορτάζ από τις πηγές που κρατάει στην καβάντζα–, οπότε μπορεί να ξεμπροστιάσει τις μπουρδολογίες του κρετίνου καλεσμένου και να πετάξει μια ατάκα που θα κάνει το δελτίο πουτάνα.
Στα μείον του, το ότι ως αληθινός «σκοτεινός ήρωας» δεν αποκαλύπτεται ποτέ ολόκληρος: λέει λίγα, αφήνει να εννοηθούν περισσότερα, πετάει στο τέλος ένα «να αφήσουμε και κάτι για την εφημερίδα» και μετά μπαίνει στο Batmobile του και χάνεται στα στενά, ανήλιαγα δρομάκια της Γκόθαμ Σίτι.

>Εμφανίζεται: Σε πρωινές εκπομπές, βραδινές εκπομπές, μεταμεσονύχτιες εκπομπές, στο δελτίο και on the spot σε τρομοκρατικές επιθέσεις, απαγωγές, ναυάγια, φυσικές καταστροφές, ένεκα που ’χει φάει τις σόλες του στο ρεπορτάζ και δεν το ’χει σε τίποτα να ξανακατέβει στο πεζοδρόμιο. Καμιά φορά βγαίνει και το μεσημέρι στη Σκορδά για να κάνει το χατίρι της φίλης του της Νανάς.

>Φοράει: Παλιακά πουκάμισα και τιράντες, πόλο μπλούζες ή πουλοβεράκια σε έντονα χρώματα, καστόρινο ή κοτλέ σακάκι.

>Θα πει: «Kάνω τριάντα χρόνια, έξι μήνες και δεκαεφτά μέρες αυτήν τη δουλειά και δεν έχω ξαναδεί τέτοια πολιτική ξεφτίλα». Ή «Πού ακούστηκε να λυμαίνονται τις προμήθειες του Δημοσίου, τα λαμόγια, εδώ υπάρχουν χαρτιά, να πάρει θέση ο υπουργός». Και οπωσδήποτε: «Το μαχαίρι πρέπει να φτάσει στο κόκαλο, το λαό δεν τον κοροϊδεύεις, όσοι φάγανε να πάνε σπίτια τους».

>Εξέχοντα δείγματα: Γιώργος Τράγκας, Νίκος Κακαουνάκης

2. O «κυριλέγκυρος»

Αν και φλερτάρει με την ιδέα του «σκληρού» Μπάτμαν-εμπρηστή, κατά βάθος δεν είναι παρά ένας Μπομπ Σφουγγαράκης που γυρίζει τα κάρβουνα μες στην κουζίνα του κυρίου Καβούρη. Το μενού του είναι ένα τουρλού από ανακοινώσεις, κομματικά δελτία, «αποκλειστικά» που διαρρέουν από «καλά πληροφορημένες πηγές» της τάδε ή το «στενό κύκλο» του δείνα, μαζί με τη γραμμή του καναλιού και –φυσικά!– την προσωπική του κρίση. Παρά ταύτα, παραμένει υπερκομματικός και πασπαρτού, έτοιμος να κατακεραυνώσει τη διαφθορά, την κομματική διαπλοκή, τη γραφειοκρατία, την ανίκανη αστυνομία, τους αλήτες κουκουλοφόρους και τον κακό Πλαγκτόν που θέλει να κλέψει τη μυστική συνταγή του καβουροπάτι.

>Εμφανίζεται: Σε πρωινές εκπομπές, δελτία, τοκ σόου και σε live ανταποκρίσεις από τα «επιτελεία» των κομμάτων.

>Φοράει: Κοστούμι με γαλάζιο πουκάμισο που «γράφει» οn camera, γυαλιά και γραβάτες με έντονες μονοχρωμίες.

>Θα πει: « Η αλήθεια είναι, Όλγα, πως η δήλωση του κυρίου Ταδόπουλου δεν είναι ό,τι καλύτερο για την κυβέρνηση, ιδίως σε μια εποχή που η οριακή πλειοψηφία δοκιμάζει τη συνοχή του κόμματος» ή «Στη Βουλή άναψαν τα αίματα όταν πήρε το λόγο ο κ. Καφρίδης που κατηγόρησε τον πρωθυπουργό για ανικανότητα» ή «Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν άνοιγμα της ψαλίδας στην περιφέρεια, αλλά δεν είναι σαφές αν αυτό μεταφράζεται σε άνοδο του ΠΑΣΟΚ ή σε πτώση της ΝΔ».

>Εξέχοντα δείγματα: Γιάννης Πρετεντέρης, Γιώργος Κύρτσος

3. Η «τσούγδω»

Τα «ζόρικα» κορίτσια των παραθύρων δεν έχουν φτάσει εκεί που έφτασαν από τύχη, και σαν αληθινές Τσιτάρα δε θα αφήσουν ποτέ έναν καλό καβγά να πέσει κάτω. (Eν προκειμένω, υπάρχει ένας διχασμός αν η σωστή φιγούρα κόμικς είναι η Τσιτάρα ή η Ντόρα η Εξερευνήτρια, αφού η μεν πρώτη είναι πιο σκληρή, αλλά η δεύτερη συναναστρέφεται μαϊμούδες, άρα, πάρε και κατάλαβε.) Οι σχολιάστριες των δελτίων είναι εύστροφες, ευέλικτες, ετοιμόλογες, ατακαδόρισσες και –κυρίως– ασταμάτητες, γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν την καχυποψία του κοινού, τη συγκαταβατικότητα του άνκορμαν/της ανκοργούμαν και τα μούτρα του υπόλοιπου πάνελ, που κατά βάθος θα ’θελε να τις στείλει να πάρουν cue από το κουνέλι της Ζέτας Θεοδωροπούλου. Αλλά, σίγουρα, αυτή δεν είναι δουλειά για Θάντερκατς.

>Εμφανίζεται: Στο δελτίο. Αυστηρά. Άντε και σε κάνα τοκ σόου – αν την καλέσει ο Χατζηνικολάου και δεν έχει το πρωί κυβερνητική στο Μαξίμου.

>Φοράει: Τα ταγέρ από το βεστιάριο του σταθμού, που συνήθως της πέφτουν ένα νούμερο μεγαλύτερα και τα μαζεύει στην πλάτη με καρφίτσες. Επίσης, αλυσίδα με ματάκι και χρυσά κοσμήματα, όχι πάντα καλόγουστα.

>Θα πει: «Στη Νέα Δημοκρατία, Νίκο, υπάρχει αναβρασμός» ή «Ο πρωθυπουργός δε σχολιάζει δηλώσεις του επίτιμου» ή «Δυστυχώς, η χώρα πάει για φούντο» και «Μερικοί σημερινοί πολιτικοί καλά θα έκαναν να άναβαν πού και πού κάνα κεράκι στον Κώστα Σημίτη».

>Εξέχοντα δείγματα: Κάτια Μακρή, Μαρία Σπυράκη

4. Το «παιδί του λαού»

Είναι ο «δικός» σου άνθρωπος, ο μικρομεσαίος, ο βιοπαλαιστής, ο συνταξιούχος που δεν τα βγάζει πέρα με την ψωροσύνταξη, ο οικογενειάρχης που τρέμει την εφορία και την πεθερά, ο ταλαίπωρος Ντόναλντ σε έναν κόσμο όπου τα golden boys και οι Γκαστόνε have all the luck. Στο δελτίο καλείται να μεταφέρει τη φωνή της «λαϊκής βάσης», γι’ αυτό δε μετράει τα λόγια του, τσακώνεται με τον καλεσμένο υπουργό, φωνάζει «γιατί καθυστερούν οι υπογραφές, οι άνθρωποι έχουν τόσους μήνες απλήρωτοι», ανεμίζει τα χαρτιά του και γενικά δείχνει τόσο «φιλικός» στο χρήστη, που θέλεις να περάσεις μετά το δελτίο και να τον πάρεις να πάτε για κάνα κρασί. Ή για ορό στο Λαϊκό – όπως πάει, δεν το γλιτώνει το έμφραγμα.

>Εμφανίζεται: Στα μπλόκα των αγροτών. Στις φωτιές στην Ηλεία. Στην εκπομπή του και στο δελτίο σε ρόλο σχολιαστή (άλλα έγραφε το συμβόλαιό του, αλλά, τι να κάνει, βάζει πλάτες για το κανάλι). Ποτέ σε μεταμεσονύχτιες εκπομπές, γιατί την άλλη μέρα έχει πρωινό ξύπνημα.

>Φοράει: Γκρι-αρζάν σακάκι. Άσπρα και καρό πουκάμισα. Ό,τι να ’ναι.

>Θα πει: «Πάλι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι θα πληρώσουν τη νύφη». Η «Εμείς εδώ, Νίκο, δεν κάνουμε εμπόριο ανθρώπινης ευαισθησίας».

>Εξέχοντα δείγματα: Δήμος Βερύκιος, Δημήτρης Καμπουράκης
Από το www.yupi.gr