ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Χάρης Καρανίκας Επί 7 χρόνια ο Κρις Στρόμπολος γύριζε ένα αντίγραφο της πρώτης ταινίας του Ιντιάνα Τζόουνς...
Όταν ο 10χρονος τότε Κρις Στρόμπολος αποφάσισε με δύο φίλους του να ξαναγυρίσει σκηνή σκηνή το «Ιντιάνα Τζόουνς και οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού», το 1982, κανείς δεν φανταζόταν ότι τα γυρίσματα θα διαρκούσαν 7 ολόκληρα χρόνια- ούτε βέβαια πως το εγχείρημα αυτό θα γνώριζε επιτυχία 2 δεκαετίες μετά την ολοκλήρωσή του.
Πόσω μάλλον ότι θα δέχονταν συγχαρητήρια επιστολή από τον ίδιο τον Στίβεν Σπίλμπεργκ και ότι κορυφαίος παραγωγός του Χόλιγουντ θα τους έκανε πρόταση να κάνει ταινία τη ζωή τους. «Όπως πολλά...
παιδιά εκείνη την περίοδο, έτσι κι εγώ είχα ενθουσιαστεί υπερβολικά με τον Ιντιάνα Τζόουνς. Τον Ιούλιο του 1981 είδα για πρώτη φορά την ταινία και απλά με συνεπήρε. Δεν ήθελα τίποτα άλλο στη ζωή μου τότε, παρά να παίξω τον ρόλο του Ιντιάνα. Κι έτσι μαζί με δύο φίλους μου, τον Έρικ Ζάλα και τον Τζέισον Λαμπ, αρχίσαμε την περιπέτεια των γυρισμάτων που θα διαρκούσαν επτά χρόνια», λέει στα «ΝΕΑ» ο Κρις Στρόμπολος που κατάγεται από την Πάτμο, την Κρήτη και τα Δέρβενα, ένα χωριό έξω από την Τρίπολη. «Παρά το γεγονός ότι και οι δύο γονείς μου είναι Έλληνες, κανείς τους δεν μου έμαθε ελληνικά. Μάλιστα, όταν ήρθα στην Ελλάδα, οι συγγενείς μου κουνούσαν το δάχτυλο και έλεγαν: “Ντροπή σου Χρήστο που δεν έμαθες τη γλώσσα”».
Παιδικό όνειρο
Το παιδικό όνειρο του Κρις ολοκληρώθηκε στα 18 του. Ωστόσο, για να φτάσουν στο σημείο να πουν «τελευταίο cut», οι τρεις φίλοι πέρασαν πολλά και έμαθαν ακόμα περισσότερα: «Δεν είχαμε απολύτως καμία σχέση με την παραγωγή ταινιών, τη σκηνοθεσία, την ηθοποιία. Νοικιάσαμε λοιπόν μία κάμερα μπέταμαξ και ένας οπερατέρ- φίλος της μητέρας μου που εργαζόταν σε τοπικό κανάλι- μας έκανε σεμινάρια. Οι κομπάρσοι ήταν συμμαθητές και φίλοι μας που έδωσαν και τα περισσότερα ρούχα για τους ήρωες της ταινίας. Στις αρχές του φθινοπώρου του 1982, έπειτα από τρεις μήνες γυρισμάτων, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό που γυρίζαμε δεν βλεπόταν». Η επιμονή του Κρις δεν εξαντλήθηκε στις πρώτες δυσκολίες. Για τα πρώτα τρία χρόνια, που δεν υπήρχε η ταινία σε βίντεο, τα γυρίσματα γίνονταν από... μνήμης. «Όταν δεν θυμόμασταν μία σκηνή, πηγαίναμε ξανά στο σινεμά και βλέπαμε τον Ιντιάνα. Επίσης χρησιμοποιούσαμε τα κόμικς και τα άλμπουμ που κυκλοφορούσαν τότε με αφορμή την ταινία. Φτάσαμε σε σημείο να ζωγραφίσουμε περισσότερες από 600 σκηνές- και αυτές οι ζωγραφιές έγιναν η... Βίβλος μας για τα γυρίσματα μέχρι να βγει το λέιζερ ντισκ της ταινίας το 1984. Σιγά σιγά βλέποντας τις σκηνές μας συνειδητοποιήσαμε ότι η διασκευή που γυρίζαμε δεν απείχε και πολύ από το πρωτότυπο», λέει ο Κρις Στρόμπολος. Χωρίς κασκαντέρ
Ανάμεσα στις πλέον δύσκολες σκηνές ήταν αυτή με το κυνηγητό και το φορτηγό«είχαμε φοβηθεί αρκετά»- αλλά και με το σκάψιμο στην έρημο: «Φανταστείτε μικρά παιδιά στη μέση του πουθενά, βρεγμένα από την μπόρα που έπιασε, χωρίς φαγητό και νερό: γκρινιάζαμε όλοι μαζί, ήταν αξιολύπητο. Πολλές φορές οι αστυνομικοί προειδοποιούσαν ότι θα μας συλλάβουν, αφού κατά τα γυρίσματα έπρεπε να ανατινάζουμε πράγματα, να διακόπτουμε την κυκλοφορία και πολλά. Ευτυχώς δεν μας συνέλαβαν».
Πέρα όμως από τις δυσκολίες, ο Κρις είχε και τα τυχερά του: στα γυρίσματα της διασκευής του Ιντιάνα «αναγκάστηκε» να δώσει το πρώτο του φιλί σε κοπέλα. «Ήμουν πραγματικά αμήχανος στη σκηνή του φιλιού- ήταν η πρώτη φορά που φιλούσα κορίτσι και έπρεπε να το κάνω μπροστά στην κάμερα».
ΜΕ ΝΟΙΚΙΑΣΜΕΝΗ ΚΑΜΕΡΑ
Οι τρεις φίλοι μιμήθηκαν καρέ καρέ τη μεγάλη επιτυχία του Σπίλμπεργκ, που τους αναγνώρισε 20 χρόνια μετά
Σπίλμπεργκ: «Τιμή μου που αντιγράψατε την ταινία μου»
ΟΤΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ η διασκευή, το 1989, η μαγνητοταινία τοποθετήθηκε σε ένα ράφι όπου... σκονιζόταν επί δεκατέσσερα χρόνια. Το 2003 ο σκηνοθέτης Ιλάι Ροθ («Ηostel») έμαθε για την ύπαρξή της, τη ζήτησε από τα παιδιά και την παραχώρησε σε φίλο του για να προβληθεί σε φεστιβάλ καλτ ταινιών στο Όστιν. Έπειτα ο Ροθ την έδωσε στον Σπίλμπεργκ και στον Λούκας, τους δημιουργούς του αυθεντικού «Ιντιάνα Τζόουνς».
«Τότε φοβηθήκαμε πως θα είχαμε κυρώσεις σε ό,τι αφορά τα πνευματικά δικαιώματα», λέει ο Κρις Στρόμπολος. Όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά: όχι μόνο η εταιρεία παραγωγής δεν προχώρησε σε μήνυση κατά του «αντιγραφέα», αλλά με ένθερμη επιστολή του ο Σπίλμπεργκ εξέφρασε τις ευχαριστίες του για τον φόρο τιμής που απέτισε ο Κρις στο έργο του. «Αυτήν την επιστολή την έχω κορνιζάρει και την έχω κρεμάσει στον τοίχο του γραφείου μου. Έναν χρόνο μετά, το 2004, ο Σπίλμπεργκ δέχθηκε να με συναντήσει. Ήταν από τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες της ζωής μου», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Τώρα θα γίνει ταινία η δική μας ιστορία»
ΟΠΩΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ο ελληνικής καταγωγής Ιντιάνα, το συνολικό κόστος του εγχειρήματος ανήλθε στα 5.000 δολάρια. «Τα χρήματα που μας έδιναν οι γονείς μας για χαρτζιλίκι, για δώρα, αλλά και αυτά που μαζεύαμε από δουλειές που κάναμε το καλοκαίρι, όλα πήγαιναν στην ταινία». Μέχρι σήμερα όμως δεν έχουν βγάλει ούτε σεντ, κι αυτό παρά το γεγονός ότι η καλτ διασκευή τους γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και ανά τακτά χρονικά διαστήματα διοργανώνονται προβολές σε διάφορα μέρη του κόσμου. Για παράδειγμα, την προηγούμενη εβδομάδα προβλήθηκε σε κλειστό κύκλο σε αίθουσα στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου και απέσπασε ιδιαίτερα καλές κριτικές. «Όσα χρήματα συγκεντρώνονται από τα εισιτήρια των κλειστών προβολών διατίθενται σε ιδρύματα για νέους σκηνοθέτες και ηθοποιούς». Η ενασχόλησή τους με τη διασκευή του Ιντιάνα οδήγησε τον Κρις και τον φίλο του Έρικ Ζάλα στη σύσταση μιας εταιρείας παραγωγής, όπου και συνεχίζεται η συνεργασία που άρχισε πριν από 27 χρόνια.
Η πραγματική όμως αναγνώριση ήλθε όταν ο Σκοτ Ρούντιν (παραγωγός των «Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους», «Θα χυθεί αίμα», «Οι ώρες» κ.ά.)
τους προσέγγισε για να συμφωνήσουν σχετικά με ταινία που θα έχει θέμα τη ζωή των παιδιών που ξαναγύρισαν τον Ιντιάνα. «Μάλλον θα είναι έτοιμη το 2011», λέει περιχαρής ο Κρις.
ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου