ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μαρία Λίλα«Έφοδος» της θεραπευτικής μεθόδου και στη χώρα μας την τελευταία πενταετία- Πώς κρίνουν το φαινόμενο τρεις επώνυμοι
Ήταν η ανακάλυψη της Αμερικής στη δεκαετία του ΄70, αλλά τα τελευταία χρόνια η ψυχανάλυση έκανε «έφοδο» και στην ελληνική κοινωνία. Οι μεγάλες ουρές έξω από το Μέγαρο Μουσικής στην εκδήλωση με τον διάσημο ψυχοθεραπευτή κ. Ίρβιν Γιάλομ το απέδειξε και στους μεγαλύτερους αρνητές της.
«Πρέπει να αντιληφθούμε ότι στον τόπο μας λειτουργεί περισσότερο η ψυχοθεραπεία παρά η ψυχανάλυση. Η ψυχοθεραπεία έχει την έπαρση της ίασης, διατείνεται ότι θεραπεύει, ότι είναι διαφορετική», λέει στα «ΝΕΑ» ο ηθοποιός κ. Γιώργος Κιμούλης, τονίζοντας ότι...
«είναι καλύτερα να διαβάζεις μόνος σου τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα και τον Επίκουρο, παρά με σύσταση του ψυχαναλυτή σου, προκειμένου να το συζητήσεις μαζί του».
Η έκρηξη της ψυχανάλυσης στη χώρα μας καταγράφεται την τελευταία πενταετία - πολλοί μιλούν ακόμα και για μόδα. «Παλιά υπήρχε σε κάθε χωριό και ένας τρελός και το στίγμα τού ψυχικά ασθενούς το κουβαλούσε μια ζωή. Αυτό άλλαξε εν μέρει, αλλά δεν διορθώθηκε. Εξακολουθεί να υπάρχει απίστευτος ρατσισμός απέναντι στους ψυχικά πάσχοντες», επισημαίνει ο δημοσιογράφος κ. Ιάσονας Τριανταφυλλίδης, ενώ η μεγάλη ερμηνεύτρια των λαϊκών τραγουδιών μας κ. Χαρούλα Αλεξίου πιστεύει ότι «έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που υπήρχε κοινωνική προκατάληψη απέναντι στην ψυχανάλυση».
«Ανάγκη»
Όπως συμπληρώνει, η ψυχανάλυση δεν ήταν και ούτε είναι σήμερα μόδα, αλλά ανάγκη. Και το αποτέλεσμά της κρίνεται, όπως λέει, από τον ίδιο τον θεραπευόμενο. «Δεν φοβάμαι τη χρήση αγχολυτικών ή αντικαταθλιπτικών φαρμάκων όταν η συνταγογράφηση γίνεται από εξειδικευμένους ψυχιάτρους και ψυχαναλυτές. Γενικά όμως στη χώρα μας υπάρχει τάση για κατάχρηση, πολλοί αγοράζουν φάρμακα που δεν χρειάζονται, επειδή τους το είπε ένας φίλος. Το να καταπίνει κάποιος μόνος του χάπια με φοβίζει περισσότερο και όχι οι γιατροί».
«Δεν πρέπει να συγχέουμε αυτούς που λένε ότι πάνε στον ψυχαναλυτή με αυτούς που παρακολουθούν συνειδητά συνεδρίες. Γνωρίζω φίλους μου που έγιναν καλύτεροι με την ψυχανάλυση και άλλους που χειροτέρεψαν. Πιστεύω ότι είναι μόδα αυτό που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια, όπως έγιναν μόδα και ταινίες με χαρακτηριστικές αναφορές στην ψυχανάλυση. Όμως η ψυχανάλυση δεν παύει να είναι ιατρικό μέσο θεραπείας, αυτός είναι ο σκοπός της και η προσωπική μου γνώμη: “Καλύτερα σε ψυχίατρο παρά σε ψυχολόγο”», επισημαίνει ο κ. Τριανταφυλλίδης.
«Έχω την εντύπωση ότι μόδα έγινε από αυτούς που διαδίδουν ότι κάνουν ψυχανάλυση.. Κατά τη δική μου γνώμη, η αμερικανιά του πράγματος είναι ότι μετέτρεψε την ψυχανάλυση σε χρηστικό εργαλείο εμπορικής απήχησης.», τονίζει ο κ. Κιμούλης.
«Η πρόσφατη αύξηση της αναφοράς στην ψυχανάλυση, όπως και της ζήτησής της με τη μία ή την άλλη έννοια, είναι καρπός αντιφατικών διεργασιών με κάποιες κύριες συνιστώσες», εξηγεί ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής και συγγραφέας κ. Νίκος Σιδέρης.
«Πρώτη είναι η επικράτηση του ναρκισσισμού- ατομικισμού στη βάση της καταναλωτικής εντύπωσης ή ευμάρειας που ενισχύει την τάση φροντίδας του Εγώ και κατ΄ επέκταση τις τεχνικές και τις τεχνογνωσίες προς αυτή την κατεύθυνση». Κάτω από αυτήν την οπτική της «μόδας», «ο ήρωας θεραπευτής με διάφορες επινοήσεις και τεχνάσματα κάνει καλά ή αλλάζει τη ζωή τού θεραπευομένου προς το καλύτερο».
Ο δεύτερος λόγος είναι «η εμπειρία του κενού μέσα σε ένα πέλαγος εικονικής αφθονίας, όπου η απόλαυση είναι υποχρέωση. Αυτός είναι ο σκληρός πυρήνας του σημερινού καταναλωτισμού. Ένας κόσμος χρήσιμος ή ευχάριστος, όχι όμως αγαπητός. Πρόκειται για έναν κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι υποφέρουν, αλλά δεν ξέρουν πώς να εκφράσουν τον πόνο τους. Σε αυτήν την αγριευτική εμπειρία, η επανασύνδεση της οδύνης με τον λόγο είναι ένα μεγάλο, έστω και ασαφές, ζητούμενο».
NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου