Γαργάλατα, γαργάλατα...

Του Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ-ΤΕΤΡΑΔΗ
Εάν χειροκροτούσαμε τον κ. Δασκαλόπουλο,θα ήταν σαν να χειροκροτούμε τον Ροκφέλερ...
Ο πρόεδρος των Ελληνικών Βιομηχανιών - πρώην Ελλήνων Βιομηχάνων- που αντιπροσωπεύει τους Ελληνες βιομήχανους, εμπόρους και πλοιοκτήτες, με μια ιστορική ομιλία του στη συνέλευση του οργάνου, που είναι γνωστό στους θνητούς ως ΣΕΒ, κατακεραύνωσε το σημερινό πολιτικό σύστημα για απιστία, διαφθορά, κομματοκρατία, ανηθικότητα, στείρο δημοσιοϋπαλληλισμό.
Στην κορύφωση της ομιλίας του ο Δ. Δασκαλόπουλος, μέχρι πρόσφατα ιδιοκτήτης της γαλακτοβιομηχανίας Δέλτα, απεφάνθη ότι το μεταπολιτευτικό σύστημα έχει στομώσει.
Υπό ...
φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να τον χειροκροτήσουμε. Διαπιστώνει ό,τι και όλοι οι πολίτες και καταγγέλλει ό,τι οι πιο ανήσυχες πένες της αρθρογραφίας και οι πιο αριστερές πολιτικές φωνές. Μάλιστα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου, παρών στη γενική συνέλευση, έσπευσε ενθουσιασμένος να επικροτήσει τις καταγγελίες του προέδρου του ΣΕΒ. Ισως, γιατί οι θητείες του στα υπουργικά αξιώματα ήταν πριν τη μεταπολίτευση...

Εάν χειροκροτούσαμε, όμως, τον κ. Δασκαλόπουλο, που μιλούσε επ' ονόματι των 10.000 κεφαλαιούχων της χώρας θα ήταν σαν να χειροκροτούμε τον Ροκφέλερ εάν κατήγγελλε τον καπιταλισμό για απανθρωπιά. Ο Αμερικανός είχε ευτυχώς και επίγνωση των επιθυμιών του στη ζωή και το θάρρος να τις υπερασπίζεται κιόλας.

Είναι πλέον ή βέβαιο, ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ ξέρει καλύτερα από τον καθένα το μέγεθος της διαφθοράς στη χώρα. Για να είναι τόσο συγκεκριμένος θα ξέρει, ίσως, και ποιοι πολιτικοί και υπάλληλοι διαφθείρονται από ποιους και με ποιον τρόπο. Οχι γιατί έχει κάνει έρευνα. Αλλά, γιατί οι πολιτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι για να διαφθαρούν χρειάζονται κάποιον να τους διαφθείρει. Κοινώς, από κάπου να τα πάρουν, όπως χυδαία λέει ο λαός.

Ισως θα έχει ακούσει ο πρόεδρος του ΣΕΒ για τα θαλασσοδάνεια των ξενοδόχων, επί δεκαετίες, τις κατασπαταλημένες επιδοτήσεις των βιομηχανιών και ναυτιλιακών εταιρειών, την απόλυτη φοροδιαφυγή κάθε κεφαλαιούχου ως φυσικού προσώπου, την καταλήστευση της τσέπης των φορολογουμένων με τα καρτέλ, την καταλήστευση του δημόσιου χρήματος από τις «δουλειές», τους στημένους διαγωνισμούς, τις προμήθειες, τις υπερτιμολογήσεις μιας απόλυτα κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας. Αυτής, που διαφθείρει ήδη από προπολεμικά το μεδούλι της ελληνικής κοινωνικότητας. Δηλαδή, της δυνατότητας του συνόλου των πολιτών να συνυπάρχουν, ευημερούντες με αλληλοσεβασμό.

Ο κ. Δασκαλόπουλος είναι ο εκπρόσωπος του ενός πόλου της διαφθοράς. Που έχει στομώσει την πολιτική ζωή από τη μεταπολίτευση και δώθε. Σαν τέτοιος, προφανώς ξέρει καλύτερα απ' τον καθένα τη βρωμιά και με ονοματεπώνυμα.

Ισως, αν είχε κάτι να προσφέρει στον τόπο, αυτό δεν ήταν μια θρασύτατη, προκλητική στάση απέναντι στον ελληνικό λαό, που αυτοί που εκπροσωπεί κακοποιούν. Η προσφορά του θα ήταν να μας πει με ονοματεπώνυμα ποιοι από τους κεφαλαιούχους των ελληνικών εταιρειών διαφθείρουν ποιους του δημόσιου βίου και της υπαλληλίας. Αυτό μάλιστα.

Η προσφορά του θα ήταν ουσιαστική, επίσης, αν κατήγγελλε τους εργοδότες, που εκπροσωπεί, για απληστία και ανθρωποκυνηγητό, αντί να τους ενθαρρύνει να θεωρούν τους εαυτούς τους ευεργέτες, επειδή «δίνουν δουλειά στον κόσμο»! Χωρίς τον οποίο οι ίδιοι θα ήταν επίσης υπάλληλοι.

Πριν από δύο μέρες πήγα σε μια από τις τρεις γνωστότερες φίρμες εμπορίας επίπλων για να αγοράσω στρώμα, που το 'χε με έκπτωση.

Η ευγενέστατη και πολύ εξυπηρετική υπάλληλος μου ζήτησε -κατά τις επιθυμίες της επιχείρησης- να προκαταβάλω το ένα τρίτο της τιμής (!), να εξοφλήσω το προϊόν, χωρίς να το δω, τρεις μέρες πριν το παραλάβω (!), δεν είχε μηχανισμό πληρωμής με πιστωτική κάρτα από τηλεφώνου όπως έχουν όλες οι επιχειρήσεις της Εσπερίας, και απαιτούσε (η επιχείρηση) να περιμένουμε στο σπίτι 4 ώρες (!) τη μέρα της παραλαβής για να βολευτεί το σύστημα διανομής.

Αυτό δεν είναι ένα παράδειγμα-εξαίρεση. Είναι ο κανόνας για τον Ελληνα, που γίνεται επιχειρηματίας και που δουλεύει με όρους δεσποτείας προς ραγιάδες.

Φταίνε οι ραγιάδες που δεν τον έχουν καρπαζώσει, θα μου πεις. Ναι. Αυτός δεν είναι λόγος για να αποκτάει θράσος και ο πρώην ιδιοκτήτης μιας γαλακτοβιομηχανίας.
Από την στήλη Πέμπτη πένα της Ελευθεροτυπίας.