Γαία πυρί μιχθήτω για λίγους μήνες εξουσίας...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ
Παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειες, που καταβάλλουν παλιότεροι και όψιμοι φίλοι του Καραμανλή να μας πείσουν ότι όπου να 'ναι θα πάρει τα εκλογικά του φυσεκλίκια και, συντρίβοντας τον Παυλίδη, θα προκηρύξει εκλογές, το σενάριο είναι τζούφιο.

Ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο δεν πρόκειται ο Καραμανλής να ρισκάρει με τις πρόωρες εκλογές. Εκτός αν έχει αποφασίσει να μείνει πρόωρα στη Ραφήνα και, επιτέλους, να ξεκουραστεί.
Ποιες εκλογές και κουραφέξαλα; Ο Καραμανλής ξέρει πολύ καλά ότι αυτές θα...
βάλουν πρόωρη ταφόπλακα σε μια πολιτική διπλής εξαπάτησης, την οποία ο ίδιος έκανε σημαία του και τώρα βρίσκεται στο στάδιο της ολοκληρωτικής κατάρρευσης. Μάλιστα, αυτές τις μέρες αποκαλύπτονται ανάγλυφα και τα δύο σκέλη της, καθώς κουκουλώνονται η μια μετά την άλλη όλες οι δύσοσμες υποθέσεις και τα δημόσια οικονομικά θυμίζουν χώρα λίγο πριν από την πτώχευση, που δανείζεται ασυλλόγιστα φορτώνοντας με τεράστια χρέη τις επόμενες γενιές.

Ο Καραμανλής στήριξε το μεγαλύτερο μέρος της στρατηγικής του για την κατάληψη της εξουσίας στην ηθικολογία και στην επαγγελία της «κάθαρσης» του δημόσιου βίου από τα ανομήματα των προκατόχων του. Ετσι, κατέφυγε σε ηθικοπλαστικές διακηρύξεις του τύπου «σεμνά και ταπεινά» και στον κομπασμό «εμείς δεν κουκουλώνουμε τίποτα». Ωσπου άρχισαν οι δύσοσμες υποθέσεις να κατακλύζουν την αυλή του και άνθρωποί του να απασχολούν τους εισαγγελείς.

Τότε οι διακηρύξεις πήγαν στην άκρη. Ο Παυλίδης των Μανούσηδων και των βρώμικων λιμανιών θα αποδοθεί λευκός στην κοινωνία. Ούτε το περιθώριο μιας πιο ενδελεχούς εξέτασης της υπόθεσής του από τους δικαστές δεν αφήνουν. Κομματική γραμμή και τα σκυλιά δεμένα, δηλαδή απαλλακτικό το πόρισμα. Πρώτο κουκούλωμα. Είχε προηγηθεί, βέβαια, το άλλο μεγαλύτερο κουκούλωμα, του Βατοπεδίου. Και γι' αυτό χρειάστηκε να εφευρεθεί η πρωτοφανής μέθοδος της αποχώρησης (!) της πλειοψηφίας από τη Βουλή. Αυτές τις μέρες παίχτηκε η δεύτερη πράξη της κωμωδίας, όταν κοτζάμ εισαγγελέας του Αρείου Πάγου απάλλαξε προκαταβολικά τους «παραπλανηθέντες» υπουργούς. Εβαλε το χεράκι του και ο πρόεδρος της Βουλής και ο φάκελος Βατοπέδι πήγε, οριστικά πλέον, στις ελληνικές καλένδες. Κι αφού κουκουλώνονται σκάνδαλα τέτοιου μεγέθους, σιγά που θα έδινε κανείς σημασία στην προκλητικά νεοπλουτίστικη συμπεριφορά υπουργών, την οποία κάνει ότι δεν βλέπει ο Καραμανλής.

Αυτή είναι η μια πλευρά της πολιτικής απάτης. Λίγο-πολύ αναμενόμενη, τουλάχιστον από όσους ήξεραν ότι η ηθικολογία είναι γράμμα κενό στην πολιτική, αν δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένη πολιτική και πρακτικά μέτρα, που μπορούν να θεραπεύσουν ένα κομμάτι του προβλήματος της διαφθοράς.

Η δεύτερη πλευρά είναι ακόμη χειρότερη. Ο Καραμανλής ήρθε στην εξουσία κι έκανε «απογραφή», για να αποκαλύψει ότι παρέλαβε «καμένη γη». Εκ των πραγμάτων ο ίδιος και οι οικονομικοί υπουργοί αναλάμβαναν την υποχρέωση να βελτιώσουν ό,τι κακό παρέλαβαν. Δηλαδή, να μειώσουν το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα, να συγκρατήσουν τις κρατικές σπατάλες και να αυξήσουν τα κρατικά έσοδα. Πέντε χρόνια μετά, τίποτα από τα κακώς κείμενα δεν διορθώθηκε. Η κρατική σπατάλη καλπάζει, τα έσοδα έχουν καταβαραθρωθεί, το έλλειμμα (το επίσημο) είναι διπλάσιο απ' όσο είχαν προβλέψει στον προϋπολογισμό (το ανεπίσημο είναι εφιαλτικό).

Και στην κορυφή των κακών το χρέος, το οποίο πλησιάζει το αστρονομικό ποσόν των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ και ένας θεός ξέρει πώς θα αποπληρωθεί. Για να καλύψουν τις τρύπες δανείζονται συνεχώς, απερίσκεπτα, λες και ούτε που τους νοιάζει αν οι νεότερες γενιές φορτώνονται με βάρη που θα τους κυνηγούν σ' όλη τη ζωή τους.

Κρύβουν ή φτιασιδώνουν την πραγματικότητα. Ο Καραμανλής λέει παραπλανητικά ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει καλύτερα από άλλες χώρες την κρίση. Αλλά δεν λέει με πόσο βάρος θα έχει φορτώσει τη χώρα μόλις η κρίση θα περάσει. Γαντζωμένος στην πρωθυπουργική καρέκλα κουκουλώνει ένα ένα τα σκάνδαλα και προσπαθεί να κερδίσει μερικούς μήνες, αρνούμενος να δώσει τη μόνη υπεύθυνη λύση που εξαρτάται από αυτόν: την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.
Ελευθεροτυπία.