Μας έμαθε τα πιο απίθανα στέκια της Αθήνας... Είχε τη μοναδική ικανότητα να οσμίζεται τα καλύτερα κουτούκια, τα καλύτερα ουζερί. Μα το αγαπημένο του στέκι ήταν στη γειτονιά του, στο Χαλάνδρι. Το ουζερί του Μήτσου, κάτω από τα σκαλιά του Αϊ-Νικόλα, στην πλατεία.
Του Πάνου του Γεραμάνη του άρεσε ν' ανταμώνουμε στη ζεστή και συντροφική ατμόσφαιρα του μαγαζιού.
Οπως τότε, έτσι και τώρα, φίλοι και σύντροφοί του σμίξαμε εκεί. Να πιούμε ένα τσίπουρο, ένα ποτηράκι κρασί. Σπονδή στον φίλο μας.
Τον τρυφερό, τον άκακο, τον γλυκό άνθρωπο. Τον...
ανιδιοτελή κομμουνιστή, τον «γαύρο» μέχρι τα μπούνια. Μέσω των αμέτρητων εκπομπών του στο κρατικό ραδιόφωνο για το λαϊκό τραγούδι, τον αγάπησαν απλοί άνθρωποι, που δεν είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά.
«Μνημειώδεις» οι συνεντεύξεις του με τους μεγάλους βάρδους, με τους βετεράνους άσους των ποδοσφαιρικών γηπέδων. Στο στέκι του Μήτσου, η Ναυσικά, η αγαπημένη σύντροφός του, τα είχε φροντίσει όλα. Τα ποτά, τους μεζέδες, τα κόκκινα τριαντάφυλλα στα τραπεζάκια.
Παρόντες στο προσκλητήριο του Πάνου ο Δημητριανάκης, ο Δουμουλιάκας, ο «Σαλονικιός», με τα μπουζούκια τους, ο Γιώργος ο Κοντογιάννης με την κιθάρα.
Να παίζουν και να τραγουδούν μέχρι τα ξημερώματα τα σουξέ που αγαπούσε κι έπαιζε στις εκπομπές του ο Πάνος. Λιτό κι απέριττο το ζεϊμπέικικο, όπως αρμόζει στην περίσταση. Από κοντά κι ο Πρόδρομος, με τους στίχους που έγραψε για τον Πάνο. Με το ανεπανάληπτο «τετραγωνισμός του πενταγώνου». Το φως του ήλιου και του φεγγαριού, μόνον για μας είναι γλυκό, για μας τους μυημένους.
Χαίρε Πάνο... Και τούτο μόνο να ξέρεις: «Ο,τι έσωσες μέσα στην αστραπή, ζωντανό στον αιώνα θα μένει...».
Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου