Άπονη ζωή...

Διαβάζοντας εν έτει 2009 ,Λευτέρη Παπαδόπουλο ανατριχιάζεις. Τεχνοτροπία και ύφος 10ετίας '60.
"Αν έγραφα σήμερα στίχους για "φτωχολογιά" κι "άπονη ζωή" θα με δέρνανε", λέει συχνά (σε συνεντεύξεις του) ο ίδιος . Σύμφωνοι, αλλά για το χρονογράφημα με όλο το σεβασμό που πράγματι του έχουμε, αυτό δεν έτυχε να του περάσει από το μυαλό?...
Του Λευτέρη Π. Παπαδόπoυλου
Οι αμαρτίες...
Χθες τελείωσαν, σύμφωνα με το... ελληνικό έθιμο, οι διακοπές του Πάσχα. Σήμερα ξαναγύρισαν στη δουλειά- στα γραφεία τους, εννοείται, στα μαγαζιά τους, εννοείται- χιλιάδες συμπατριώτες μας, που πήραν από τη σημαία μιας εβδομάδας άδεια επιπλέον, για τη Λαμπρή στην «ιδιαίτερη πατρίδα»στο νησί, στο χωριό, στην κωμόπολη. Μυρίζουν ακόμη ...
τσίκνα τα ρούχα τους, έχουν ακόμη στάλες κρασιού στα χείλη τους. Ήρθε η Δευτέρα του Θωμά, μαύρη, δύσκολη μέρα της επιστροφής, από τα μαθητικά κιόλας χρόνια...
Βαριά φορτωμένα εικοσιτετράωρα. Από πολιτικούς, «παράθυρα», εισαγγελείς, «δημόσιες αμαρτίες», καταγγελτικούς τίτλους στις εφημερίδες, σκοτεινά παρασκήνια, απειλές και σκάνδαλα, σκάνδαλα, σκάνδαλα.

Δεν αντέχω.

Όπως δεν αντέχει, υποθέτω, κανείς απ΄ όσους καταλαβαίνουν ότι όλο και περισσότερο κατρακυλάμε προς τα κάτω, προς τον λάκκο με τον ασβέστη, όλο και περισσότερο βουλιάζουμε.

Κοιτάζω τα νούμερα που συνδέονται με την οικονομία. Και δεν με πιάνει ίλιγγος, απλώς. Με πιάνει τρόμος.

Γιατί ο εφιάλτης της ανεργίας έχει σπρώξει πολλούς ανθρώπους- στην Ισπανία ιδίως- να βάζουν αγγελίες στο Διαδίκτυο για να πουλήσουν τα νεφρά τους, τους πνεύμονές τους και άλλα όργανα, για να μπορέσουν να πάρουν πέντε παράδες για να ταΐσουν τα παιδιά τους! Στη Γαλλία, οι άνεργοι έχουν φτάσει τα τρία εκατομμύρια, στη Γερμανία οι εργαζόμενοι «συλλαμβάνουν» και «φυλακίζουν» διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων, για να αποτρέψουν την απόλυση συναδέλφων τους, στις Βρυξέλλες άρχισαν εξεγέρσεις, ο Σαρκοζί φοβάται ότι θα επαναληφθούν, στη χώρα του αυτή τη φορά, τα γεγονότα του αθηναϊκού Δεκέμβρη.

Κι εμείς, εδώ, τι κάνουμε; Μου έρχονται συνεχώς στον νου, οι στίχοι του Σεφέρη: «τρουμπέτες, τραμ, βορβορυγμοί, τρίξιμο φρένων/ χλωροφορμίζουν το μυαλό του όπως μετράς/ όσο βαστάς κι έπειτα χάνεσαι/ στη νάρκη και στο έλεος του χειρούργου/...

Προχωρεί παραπατώντας, δαχτυλοδειχτούμενος/ κι ένας πηχτός αγέρας φέρνει γύρα/ σκουπίδια, καβαλίνα, μπόχα και καταλαλιά».

Μίλησα πιο πάνω για «δημόσιες αμαρτίες». Δεν μετριούνται. Πενήντα χρόνια δημοσιογράφος, έχω δηλητηριαστεί απ΄ αυτές. Και οι πολιτικοί τον χαβά τους, πάντοτε. Φτιάξαν νόμους, όχι για την ευθύνη υπουργών, όπως μηρυκάζουν συνεχώς, αλλά για την προστασία υπουργών, όπως λέει ο Οικονομέας στο Μega. Πόσοι υπουργοί έχουν μπει, αλήθεια, στη φυλακή; Νομίζω δύο, τις τελευταίες τέσσερις ή πέντε δεκαετίες, όπως διάβασα! Και τα αδικήματα για τα οποία κατηγορήθηκαν, φοβερά: θα έστελναν οποιονδήποτε κοινό θνητό, στο... Αλκατράζ!

Και ενώ η χώρα πένεται και όλο και πιο βαθιά βυθίζεται στα χρέη, ένα σωρό βουλευτές έχουν προμηθευτεί αυτοκίνητα Lexus, υβριδικής μεν τεχνολογίας, αλλά και αξίας 75.000 ευρώ!
{ΓΝΩΜΕΣ} ΝΕΑ