Τα όρια ...

Που και που μας αρέσει και κανα' άρθρο του Ντερμπεντέρη.Οπως το σημερινό:
Γιάννης Πρετεντέρης.
Το ζήτημα δεν είναι ότι η Βουλή κάνει υπερωρίες για τον Παυλίδη και τον Μανούση- αυτό είναι απλώς κωμικό... Το ζήτημα είναι ότι η πολιτική ζωή του τόπου δεν μπορεί εδώ και είκοσι χρόνια να απαλλαγεί από τη μετατροπή της σε κλάδο του Ποινικού Κώδικα. Και ότι ενώ γύρω μας τρέχει ο πλανήτης, ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα εξελίσσεται με θεματολογία Πρωτοδικείου.
Ολοι φέρουν ευθύνη γι΄ αυτό το τερατούργημα. Τα...
κόμματα, ο Τύπος, η συμπολίτευση, η αντιπολίτευση, οι πολίτες. Τη μεγαλύτερη ευθύνη όμως τη φέρει η ΝΔ του Καραμανλή. Μια παράταξη η οποία προκειμένου να φτάσει στην εξουσία δεν δίστασε να μετατρέψει τον έλεγχο σε πολιτική και την πολιτική σε εξετάσεις ήθους και ηθικής.

Είναι ευχής έργον ότι αυτή η τεράστια φούσκα σκάει στα χέρια του δημιουργού της. Οτι η ΝΔ πληρώνει σήμερα όχι τον τρόπο που πολιτεύεται, αλλά τον τρόπο που αντιπολιτεύτηκε. Διότι όποιος έλεγχος τής ασκείται στηρίζεται στις παραδοχές που η ίδια έθεσε και στα επιχειρήματα που η ίδια επιστράτευσε για να κάνει τη δουλειά της.

Θυμάμαι το πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο τουΚαραμανλή. Την περίφημη εξαγγελία περί«σεμνότητας και ταπεινότητας». Εύκολη εξαγγελία τότε. Αλλά και επιπόλαιη. Διότι ο Πρωθυπουργός λησμόνησε ότι ούτε η σεμνότητα ούτε η ταπεινότητα διαθέτουν κλίμακα μέτρησης. Και ότι το σεμνό και το ταπεινό προσδιορίζονται, κατά περίπτωση, ανάλογα με τα μούτρα του φέροντος και το κλίμα των καιρών. Τι σόι κριτήρια διακυβέρνησης είναι αυτά που δεν μπορούν να μετρηθούν;

Επιπόλαιη,έγραψα. Το απέδειξε η συνέχεια. Διότι η ΝΔ και ο Καραμανλήςαντιπολιτεύτηκαν τον Σημίτηυπαινισσόμενοι ότι μπορεί να υπάρξει εξουσία χωρίς τη σκοτεινή της πλευρά. Και ότι αυτοί, ερχόμενοι στα πράγματα, προτίθενται να αποτελέσουν μια άσπιλη και άμωμη εξουσία. Αμ δε!

Δεν υπάρχει αθώα διακυβέρνηση,διαπίστωνε εδώ και περισσότερα από διακόσια χρόνια οΣαιν-Ζυστ.

Το ερώτημα είναι αν το πάθημα έγινε μάθημα. Αν τα δύο μεγάλα κόμματα θα συναινέσουν να κλείσουν κάπου εδώ τους λογαριασμούς λάσπης και να μεταφέρουν την αντιπαράθεση στο πεδίο της πολιτικής. Διότι αν δεν το κάνουν τη σημερινή κυβέρνηση Καραμανλήθα ακολουθήσει μια κυβέρνηση ΠαΣοΚ κι ύστερα μια άλλη κυβέρνηση ΝΔ, όλες περιφερόμενες μεταξύ Προανακριτικών Επιτροπών και Ειδικού Δικαστηρίου. Αντε να κυβερνήσεις...

Στην ανοησία, δυστυχώς, δεν υπάρχουν όρια. Αλλά αυτά τα όρια τα έχει ανάγκη ο τόπος. Διότι εκτός από ανακριτές και συνηγόρους χρειάζεται και μια κυβέρνηση.
Το ΒΗΜΑ.