Η οπή των αμνών...

Ετεροχρονισμένο, αλλά πάντως ενδιαφέρον. Από την tsaousa

Γιορτινό τραπέζι.
Μια φράση κλειδί των μεγαλομπακάληδων και σφαγοτσέλιγκων, που τους γεμίζει τα ταμεία αυτές τις ημέρες και φαρδαίνει την κοιλούμπα του λαουτζίκου, ο οποίος θα ευχαριστηθεί άρτο και θέαμα με ένα αρνί που θα γυρνάει αργά στη σούβλα σαν ταινία του Αγγελόπουλου.

Μύκονος.
Ο προορισμός κάθε οξυζεναρισμένης ξυλόκοτας, που παρά το κρύο και τον αέρα της αναστάσιμης βραδιάς, θα περπατήσει στα καλντερίμια του νησιού με ψηλοτάκουνα πέδιλα και εξώπλατο φορεματάκι, για να καταλήξει να...

φάει σιχαμερή εντερόσουπα γνωστή και ως μαγειρίτσα, δίπλα στον λινοκοστουμαρισμένο γκόμενο που διαθέτει έκθεση αυτοκινήτων στη λεωφόρο Θηβών και παραδίπλα από Κωστόπουλο- Μπαλατσινού, Σοφία Αλιμπέρτη και Έλλη Στάη, γνωστή δημοσιογράφο- κυνηγό (πλούσιων) κεφαλών.

Πυλωτή.
Η Μύκονος όσων θα γιορτάσουν στην Αθήνα με φόρμα και σαγιονάρα, πεθερικά, κουμπάρους, μπατζανάκηδες, ρετσίνες, μπύρες, κόκα κόλες, Γιώργο Μαργαρίτη, Νταλάρα και απλήρωτες δόσεις σε Κωτσόβολο, στεγαστικό, ΔΕΗ, ΟΤΕ και Μιχαλού.

Το νόημα.
Η Ανάσταση του πεθαμένου μέσα κι έξω μας, η ελπίδα για λύτρωση.

Το πρόβλημα.
Ουδεμία σκέψη για αποφυγή θανάτου μέσα κι έξω μας.

Το αποτέλεσμα.
Αρνιά που καταλήξαμε ανήμπορα στη σούβλα.

Άντε βρε, Καλό Πάσχα!

ΥΓ. Θέλω να φάει την πετσούλα μου ο πιο ωραίος γκόμενος.
ΥΓ.2
Επέστρεψα, ξανά μαζί, όπως ο Παπακωνσταντίνου με τη Ράντου.