Δανεικά...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΠΡΩΤΑ ΤΑ σχετικώς καλά νέα. Η Ελλάδα βρήκε να δανειστεί. Παρά τα δυσοίωνα άρθρα του ξένου Τύπου- ιδίως δε των ροζ «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» - δεν βαρέσαμε κανόνι. Τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου πουλήθηκαν σαν ζεστό ψωμάκι. Εδώ που τα λέμε, ποιος θα έχανε την ευκαιρία να μαζέψει χρεόγραφα χώρας της ευρωζώνης που να αποδίδουν ώς και 6%. Με τα επιτόκια ισοπεδωμένα διεθνώς, δεν υπάρχουν τέτοιες αποδόσεις.
Η ΔΙΑΦΟΡΑαπό τα γερμανικά ομόλογα- που έφθασε φέτος το 3%- έκατσε προχθές στο 2,17%. Αν αυτό είναι το παραπάνω που ζητούν οι επενδυτές για να...

δανείσουν εμάς αντί των Γερμανών, τότε μάλλον τους πιάσαμε Κώτσους. Με όλα όσα έχουν γραφτεί για τη ρακένδυτη Ελλάδα- τον «αδύναμο κρίκο» της ευρωζώνης- θα περίμενε κανείς ότι η διαφορά από την παντοδύναμη Γερμανία θα τιμολογούνταν υψηλότερα. ΟΙ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΕΣειδήσεις τελειώνουν εδώ όμως. Μπορεί η κυβέρνηση Καραμανλή να δανείστηκε, αλλά αυτό ισοδυναμεί με το να δίνεις κι άλλα λεφτά στον χαρτοπαίκτη. Είναι δυνατόν να κερδίσει τα χαμένα, συνεχίζοντας να παίζει στην πράσινη τσόχα;

Ο ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ-ΡΕΚΟΡ- περίπου πενήντα δισ. ευρώ- υποδηλώνει πλήρη εγκατάλειψη κάθε έννοιας οικονομικής πολιτικής. Αλλά και την ψυχολογία μιας διακυβέρνησης χωρίς αύριο.

Δεν τους ενδιαφέρει ποιος θα πληρώσει. Τους ενδιαφέρει μόνο να φθάσουν κουτσάστραβά ώς τις εκλογές. Πού είναι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης να μας πει ότι υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας και να αναφέρει το ποσό που θα έχει να αποπληρώσει καθένα από αυτά; Η απάντηση είναι πως ο Μητσοτάκης κρατάει το στόμα του κλειστό διότι κόπτεται για το μέλλον της πρωτοθυγατέρας του. ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟτη συμπεριφορά του Κώστα Καραμανλή, είναι σαφές ότι έχει πλέον εγκαταλειφθεί η φιλοδοξία να ασκηθεί οικονομική πολιτική. Διαχείριση χρόνου γίνεται. Άρα ουδείς νιώθει να διαψεύδεται με όσα συμβαίνουν. Φαίνεται πως η Ελλάδα βρήκε να τη δανείσουν, όπως διάφοροι στα Δωδεκάνησα έβρισκαν χρήματα από τον αδελφό Παυλίδη και μετά του τα επέστρεφαν.

ΤΕΛΙΚΑ, ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙτόσα δανεικά, που η κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει μερικά παραπάνω. Τα παίρνουν, λένε, για «μαξιλάρι»- μόνο που δεν θα πλακώσει αυτούς, μα όλους εμάς.
{ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ}