Ψυχολογικά ράκος, αναζητεί επειγόντως την οδό διαφυγής...

Από το kourdistoportocali.blogspot.com
Με κρύα καρδιά έγινε βουλευτής, εγκαταλείποντας την δικηγορία-οχι οτι θα έκανε καμιά σπουδαία καριέρα κι εδώ-με κρύα καρδιά διεκδίκησε την αρχηγία του κόμματος, με κρύα καρδιά παντρεύτηκε κι όταν πια βρέθηκε πρωθυπουργός, με κρύα καρδιά υποδύθηκε το ρόλο.
Στους πρώτους μήνες της πρωθυπουργικής του θητείας, είχε μετατρέψει τη Ραφήνα σε μινι Μαξίμου. Εδώ έκανε σχεδόν όλες του τις συναντήσεις. Αλλά ακόμη κι όταν βρισκόταν στην Ηρώδου Αττικού, δεν έβλεπε την ώρα να επιστρέψει σπίτι, σαν γνήσιος παραλίας.
Μόνο που την επόμενη τα μικροπολιτικά των εφημερίδων, σχολιάζαν το...

χαλαρό ωράριό του. Στην αρχή υποπτεύθηκε τους αστυνομικούς -συνοδούς του, ψάχτηκε, ρώτησε, διαπίστωσε ότι η διαρροή ήταν απο αλλού. Ωσπου κάποιος ξύπνιος, του μίλησε για τις κάμερες της Αττικής Οδού. Ηταν η εποχή που είχε βάλει τον Πάκη-πρώην νομικό σύμβουλο των μεγαλονταβατζήδων-και τον Ρουσόπουλο, να συντάξουν τον Βασικό μέτοχο, εισπράττοντας το πρώτο σκαμπίλι της κυβερνητικής ανεπάρκειάς του. Ο Μπόμπολας λοιπόν, μάθαινε απο πρώτο χέρι την ώρα που ο δυστυχής επέστρεφε σπίτι-στη συνέχεια όλη η Αθήνα.
Θ ακολουθούσαν τα χουνέρια για τις συνάξεις της Ραφήνας και τις εκει "αδυναμίες" του.
Η προσωπική του ζωή, δελτίο τύπου η καλύτερα καλογραμμένο Αρλεκιν. Οταν διαπίστωσε οτι την είχε πατήσει, ήταν αργά. Ο Αγγέλου, ο Ρουσόπουλος κι ο Αδριανός, φρόντιζαν να του φουσκώνουν τον εγωισμό,("είσαι γαμάτος, θα σε ζήλευαν ο Αιζενχάουερ, ο Λίνκολν, ο Τσώρτσιλ κι ο Ντε Γκωλ") ώστε να τον κρατάνε σε κατάσταση "μη δυστυχίας".
Ακόμη κι οταν τα σκάνδαλα έπνιγαν την αυλή του, ο μη δυστυχής, σφύριζε κλέφτικα κι είχε πάντα μια δικαιολογία, για τα γαλάζια λαμόγια που τον περιτριγύριζαν. Ακόμη κι όταν ακούστηκε ο γδούπος απο το πέσιμο του Ζαχόπουλου, δεν συνήλθε. Το Βατοπέδι κι όλα όσα ακολούθησαν, εξαιτίας της δικής του ηγετικής ανυπαρξίας-κάτι σαν πρωθυπουργός σε καταστολή-ανάγκασαν τους πολίτες να του κάνουν πλέον το σήμα της ανοιχτής παλάμης. Αντίδοτο οι πληρωμένοι γκαλλοπατζήδες, που εξακολουθούν να του φωνάζουν "είσαι ο καταλληλότερος".
Ωσπου ήλθε η περιπέτεια υγείας κοντινού του προσώπου, να τον κάνει να συνειδητοποιήσει ότι αφέθηκε να επιλέξει λάθος ζωή. Ενιωσε το κόσμο του να κατακαταρρέει, τις "αλήθειες" του να γκρεμίζονται, ένιωσε τόσο αδύναμος ώστε εξομολογήθηκε την τραγωδία του σε δημοσιογράφο, τόσο αφημένος ήταν. Ο "Κουρασμένος" έγινε ανέκδοτο και μετά απο καιρό για να δικαιολογήσουν τη γκάφα του, ψιθύριζαν (οι άθλιοι του επιτελείου του) τις φήμες για την ασθένεια του κοντινού του προσώπου. Τα πάντα όλα, για να διασώσουν το κύρος ενος με το ζόρι πρωθυπουργού.
Τι τραγωδία!..Αλλά ακόμη και τώρα αντί να κρύβεται πίσω απο ένα σμήνος άθλιων μανατζαρέων και επικοινωνιολόγων της συμφοράς, πιο καραμανλικό θα ήταν να βγει και να πει "αγαπητοί συμπολίτες αυτά είχα να σας προσφέρω -εύχομαι στον διαδοχό μου ν αποδειχθεί πιο χρήσιμος για την πατρίδα μας...".
Ετσι απλά, για να μπορεί έστω την ύστατη στιγμή, να κοιτάξει στα μάτια την Ιστορία...