www.koutipandoras.grΔεν υπάρχει τέλος. Μόνο το φυσικό τέλος είναι πραγματικά τέλος. Απλώς συνηθίζουμε να οριοθετούμε τα πράγματα, μιλώντας για τέλος και αρχή. Να αναρωτιόμαστε πού χωράμε, πού περισσεύουμε ,πώς υπάρχουμε. Σαν τα σημάδια που βάζουμε σε μια άγνωστη διαδρομή. Όλα είναι δρόμος λοιπόν. Που τον προετοιμάζεις χωρίς να ξέρεις, που τον περπατάς νομίζοντας πως αυτός, μόνο αυτός, είναι ο δρόμος. Κι όμως πάντα υπάρχει κι άλλος δρόμος. Πάντα υπάρχει ένας άλλος προορισμός. Και πάντα η μαγεία του, είναι το ταξίδι. Και στη δουλειά και στον έρωτα και στη ζωή.
Ένα ταξίδι για...
μας τελειώνει σήμερα. Και ένας δρόμος.
Μόνο ένας δρόμος. Κράτησε πέντε χρόνια. Ευτυχώς όμως δεν τελειώνει ούτε η αξιοπρέπεια, ούτε το κουράγιο. Αυτά ή τα αποκτάς με κόπο και τα κρατάς, ή δεν τα συναντάς ποτέ.
Πάντα αναρωτιόμουν πώς γίνεται οι άνθρωποι που δεν εκτιμώ, να συμφωνούν τόσο πολύ μεταξύ τους. Να είναι φίλοι, αλληλοβοηθούμενοι, συνοδοιπόροι. Τώρα έχω την εξήγηση. Δαρβινισμός. Καθαρός δαρβινισμός. Αρχή της προσαρμογής. Επιβίωση. Ο καθένας ανάλογα με τις προτιμήσεις του, την παιδεία του, επιλέγει την ομάδα του. Κοινωνικοποιείται και ταυτίζεται. Εγώ διάλεξα την δικιά μου ομάδα. Και είμαι τυχερός. Είτε ήταν η ομάδα των συνεργατών μου, οι φίλοι μου, οι άνθρωποι που έζησα μαζί τους. Είτε αυτοί που μοιραστήκαμε δυο γουλιές φτηνό οινόπνευμα για να ξεπεράσουμε το φόβο μας και λίγο φαί στις αποστολές στην άκρη του κόσμου. Ναι είμαι τυχερός. Που ανακαλύπτω πως σήμερα υπάρχει μια μεγαλύτερη ομάδα που με κλείνει μέσα της. Που την αποτελούν άνθρωποι σαν και εσάς. Με ανησυχία, με υπόσχεση, χωρίς υστεροβουλία. Που μέσα τους υπάρχει πάντα ένα «γιατί» και όταν χρειάζεται και ένα «όχι». Που γι’ αυτό, το «ναι» τους θα είναι κατασταλαγμένη άποψη και γνώση. Χαίρομαι που έμαθα πως ανήκω σε αυτή την ομάδα. Την ομάδα σας. Δεν υπάρχει τέλος λοιπόν. Αρχή μόνο μετά από κάτι που τελειώνει.
Auf Wiedersehen τηλεοπτικώς (όπως θα έλεγαν και οι φίλοι μας οι Γερμανοί)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου