Κανένας ανασχηματισμός, όση θλίψη και αγανάκτηση και αν προκαλεί στους εχέφρονες, δεν μπορεί να ανακόψει την πτωτική πορεία των ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος και κατά συνέπεια την επερχόμενη συντριβή του στο αμέσως επόμενο εκλογικό πανηγυράκι...Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια απύθμενη γελοιότητα σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα που καλούνται να κυβερνήσουν τη χώρα και να καθορίσουν με τις δουλικές αποφάσεις τους την τύχη των περισσότερων Ελλήνων αλλά και το μέλλον της εδαφικής της ακεραιότητας. Κορυφώθηκε αυτή η γελοιότητα με τα πρόσωπα των νυν λυμαινόντων την εξουσία [τους κρατικούς πόρους εννοείται, τους βγαλμένους από το αίμα των πολλών]. Τέτοια αναισθησία και τέτοια περιφρόνηση προς τον ελληνικό λαό οφείλουν να την ερευνήσουν κοινωνιολόγοι, πολιτικοί αναλυτές (sic), οικονομολόγοι, διπλωμάτες, πανεπιστημιακοί και λοιποί εξέχοντες της πολιτικής φιλοσοφίας και της διανόησης. Πού οφείλεται ο ξεπεσμός, η ρηχότητα και η γλωσσική ανεπάρκεια και κυρίως η χυδαιότητα του πολιτικού λόγου; Γιατί οι πολίτες, εδώ αλλά και παντού, αρνούμαστε να εξεγερθούμε μπροστά σε αυτήν την έλλειψη ισονομίας και την καταβύθιση του κύρους της δικαιοσύνης;
Δίδονται βέβαια εδώ κι εκεί απαντήσεις αλλά είναι ισχνές, άτολμες, αμήχανες και ανεπαρκείς εντέλει και συνήθως ακούγονται σε σεμινάρια και ιδρύματα περιωπής τάχα, μεταξύ αυτάρεσκων και ναρκισσιστών «επιστημόνων» και «κορυφαίων» πανεπιστημιακών. Κούνια που μας κούναγε λοιπόν αφού στο τέλος όλα παραμένουν αναλλοίωτα και όσο πάνε και εκφυλίζονται. Είναι προφανές ότι ουδείς αντιλαμβάνεται την ταχύτητα των εξελίξεων και την καθοδική πορεία των κοινωνιών σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Φρίκη. Παρόλα αυτά η σταδιακή [θεαματική]! άνοδος της της Ακροδεξιάς στον «δυτικό» πλανήτη αναδεικνύει ότι σε τίποτε δεν μας επηρεάζουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ο απόλυτος εξευτελισμός, η ταπείνωση και ο αφανισμός του ανθρωπίνου σώματος. Τι έχουν στο κεφάλι τους οι ακροδεξιοί ουδείς μπορεί να καταλάβει και εννοήσει. Γεγονός αδιαμφισβήτητο η γενική κατρακύλα: της πολιτείας πρωτίστως αλλά και μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Δεν βρίσκει κανείς άκρη.
Ως άριστοι της κυβέρνησης διακρίνονται μόνο στην ξεδιαντροπιά, την αλαζονεία και, πάντα, στον εκχυδαϊσμό της πολιτικής ζωής. Οσες μηνύσεις κι αν δεχτεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν διστάζει να καταλάβει τη θέση τού [για δες...] πρώτου πολίτη της χώρας και ουδόλως αισχύνεται να μιλάει στη Βουλή και να λέει, βροντερά μάλιστα, ότι θα επιδιώξει την εθνική ομοψυχία, αυτός, ένας φανατικός και λυσσασμένος της δεξιάς παράταξης, ψηφισμένος μόνο από το κόμμα του. Δεν ντρέπεται! Απλώς δεν ντρέπεται ο καημένος. Πώς αντιμετωπίζεται μια τέτοια αναισθησία, τόση στενομυαλιά; Οργή, μόνο οργή μπορεί να αισθανθεί κανείς γι’ αυτούς τους πατατοκέφαλους της κυβέρνησης, γι’ αυτούς τους α-νόητους πολιτικούς, που έχουν στρογγυλοκαθίσει στον αυχένα των πολιτών τούτης της ασυνάρτητης χώρας.
Εικασία είναι: εάν στη θέση του Κώστα Αχ. Καραμανλή ήταν κάποιος Ιάπωνας υπουργός πιθανώς θα έκανε χαρακίρι δημοσία· εδώ ο άνθρωπος αυτός δεν ντρέπεται να κυκλοφορεί -ακόμη!- ανάμεσά μας σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Τι παθαίνει κανείς ζώντας σε τούτη τη χώρα της φαιδρότητας και της τραγικότητας -αλλά και τι μαθαίνει για τη μικρότητα μερικών συνανθρώπων...
Γιώργος Σταματόπουλος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου