Με διθυράμβους υποδέχθηκε τη νέα ταινία του Adam McKay, Don’t look up, ο φιλελεύθερος και αριστερός χώρος, σε Ευρώπη και Αμερική. Διόλου παράξενο βέβαια, αφού η ταινία κολακεύει όλες τις ευαισθησίες του εν λόγω χώρου και σκηνοθετεί ένα σύμπαν καθ’ εικόνα και ομοίωση των πιο αυτάρεσκων φαντασιώσεών του.
Το στόρι έχει... ως εξής: δύο επιστήμονες (Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζένιφερ Λόρενς) ανακαλύπτουν έναν τεράστιο κομήτη σε τροχιά σύγκρουσης με τη γη η οποία θα είναι καταστροφική για κάθε ζωή στον πλανήτη. Το τέλος του κόσμου δηλαδή. Όπως είναι φυσικό, σπεύδουν να μεταφέρουν τα δραματικά νέα στην πρόεδρο των ΗΠΑ (Μέριλ Στριπ) – μια θηλυκή καρικατούρα του Τραμπ, η οποία όμως τους αγνοεί γιατί έχει άλλα πιο «επείγοντα» ζητήματα να διαχειριστεί, όπως οι ενδιάμεσες εκλογές.
Απογοητευμένοι στρέφονται στα ΜΜΕ για να ενημερώσουν απευθείας το κοινό, αλλά και αυτά, όπως και οι τηλεθεατές τους, επιδεικνύουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον χωρισμό δύο σελέμπριτις, παρά για τον επικείμενη, βέβαιη καταστροφή του πλανήτη.
Αργότερα, όταν η πρόεδρος (για δικές της πάλι μικροπολιτικές σκοπιμότητες) αλλάζει άποψη και αποφασίζει να κινητοποιήσει το κράτος για να αποτρέψει τη σύγκρουση εκτροχιάζοντας τον κομήτη, τη σταματά, ο χορηγός της, ένας μεγιστάνας των νέων τεχνολογιών, που θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Ίλον Μασκ, Τζεφ Μπέζος και Στιβ Τζομπς. Αυτός θέλει να εκμεταλλευτεί οικονομικά τα πολύτιμα μέταλλα του αστεροειδούς, οπότε προωθεί ένα σχέδιο κατακερματισμού του, ώστε να πέσει στη Γη χωρίς να την καταστρέψει, το οποίο φυσικά αποτυγχάνει.
Η ταινία προγραμματιζόταν να κυκλοφορήσει στο τέλος του 2019, ως μια αλληγορία για την κλιματική κρίση και την άρνηση των κρατών να πάρουν μέτρα που θα την αποτρέψουν – ήταν άλλωστε πρόσφατη η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού, κατόπιν απόφασης του Τραμπ, στην οποία επανήλθαν μετά την εκλογή του Μπάιντεν.
Με την εμφάνιση ωστόσο του κόβιντ, ξαναδουλεύτηκε υπό το φως της διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση του Τραμπ. Εκτός από τον Mckay, σεναριογράφος είναι και ο David Sirota, εκδότης του αριστερού περιοδικού Jacobin και λογογράφος του Μπέρνι Σάντερς στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών το 2020.
Το βασικό μήνυμα του Don’t look up είναι απλό: ο πλανήτης αντιμετωπίζει δύο θανάσιμες απειλές (την πανδημία και την κλιματική κρίση), για τις οποίες οι επιστήμονες έχουν προειδοποιήσει έγκαιρα. Εξίσου απλή είναι και η λύση: να ακολουθήσουμε τις υποδείξεις της επιστήμης η οποία μπορεί να μας βγάλει με ασφάλεια από το αδιέξοδο.
Φευ όμως, οι εγωκεντρικοί και κοινωνιοπαθείς κυβερνώντες ασχολούνται με τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα αδιαφορώντας για την επικείμενη καταστροφή, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι βλέπουν σε αυτή μια ακόμη ευκαιρία κερδοσκοπίας. Οι δε πολίτες είτε παρασύρονται από τους λαϊκιστές πολιτικούς και αρνούνται τον κίνδυνο ή απλώς βολοδέρνουν βυθισμένοι στην αυταρέσκεια των social media και της κουλτούρας των σελέμπριτι. How dare you? Που λέει και η Γκρέτα…
Αρνητές της επιστήμης ή της φιλελεύθερης ιδεολογίας;
Αντί λοιπόν η κοινωνία μας να εμπιστευτεί τους επιστήμονες που είναι και οι μόνοι ικανοί να λύσουν τα προβλήματα μας, καταφεύγουμε στην άρνηση της επιστήμης και της πραγματικότητας, στον καταστροφικό ανορθολογισμό. Στην ταινία έχουμε τους αρνητές του κομήτη, όπως στην πραγματική ζωή έχουμε τους αρνητές του ιού, της κλιματικής αλλαγής, του εμβολιασμού.
Μα πόσο ωμή αλλά απολύτως ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητάς μας! Θα αναφωνήσει κανείς! Αμ δε, το μόνο που αποτυπώνει ρεαλιστικά η ταινία είναι το φιλελεύθερο, προοδευτικό φαντασιακό σε όλη του την αυταρέσκεια.
Ξεκινώντας από την αναλογία που οι δημιουργοί της επιλέγουν για να περάσουν τα μηνύματά τους. Η κλιματική κρίση και η πανδημία παρομοιάζονται με ένα κομήτη ο οποίος πρόκειται να καταστρέψει την πλανήτη – ένας κίνδυνος τόσο άμεσος όσο και θανάσιμος, που δεν επιδέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση. Εξίσου απλή είναι και η λύση: η εκτροπή του κομήτη με πυραύλους. Η επιστήμη είναι ξεκάθαρη, τελεία και παύλα!
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Δημητρη Τσιρκα, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου