σωρεία αστοχιών και σοβαρών λαθών στην υπόθεση της υπεράσπισης των εθνικών μας συμφερόντων.
Τα σοβαρότερα από τα λάθη στα οποία εδώ και καιρό υποπίπτει η ελληνική εξωτερική πολιτική και τα οποία αφενός αποδυνάμωσαν τις ελληνικές θέσεις και αφετέρου ενθάρρυναν τους Τούρκους να φτάσουν μέχρι το Καστελόριζο, είναι τα εξής:
1. Λάθος γεωπολιτικές εκτιμήσεις.
Εδώ και αρκετό καιρό ο Ερντογάν έχει επιδοθεί, με τις ευλογίες του «φίλου» του του Τραμπ, σε μια συστηματική προσπάθεια αναβάθμισης της θέσης της Τουρκίας και ανάληψης από πλευράς της ενός ρόλου περιφερειακής δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο. Από τις πολεμικές επιχειρήσεις που ανέλαβε και διεκπεραίωσε στη Συρία, μέχρι την ανάμιξη στη Λιβύη, τη διεξαγωγή ερευνών εντός της Κυπριακής ΑΟΖ και την αμφισβήτηση και την παραβίαση της υφαλοκρηπίδας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ο Ερντογάν συστηματικά ξεδιπλώνει εδώ και καιρό το σχέδιό του το οποίο με σαφήνεια κάνει γνωστό.
Την ώρα που αυτά συμβαίνουν στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και ενώ η Τουρκία αναβαθμίζονταν σε περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, η ελληνική διπλωματία επαναπαύονταν στη γεωπολιτική εκτίμηση ότι ο Ερντογάν είναι… απομονωμένος διεθνώς. Μέχρι που τους έβαλε στη θέση τους η αδελφή του πρωθυπουργού και πρώην υπουργός εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη…
2. Εγκατάλειψη της στρατηγικής των συμμαχιών.
Η ελληνική διπλωματία μετά τις εκλογές του 2019 εγκατέλειψε την πολιτική που εφάρμοζε συστηματικά και με επιτυχία η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι τριμερείς και τετραμερείς θεματικές διασκέψεις με τους ευρύτερους γείτονες της περιοχής της Βαλκανικής και της Ανατολικής Μεσογείου μας είχαν φέρει πολύ κοντά στους στρατηγικούς εταίρους μας, οι οποίοι στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής είχαν γίνει υποστηρικτές των ελληνικών θέσεων και συμφερόντων στην περιοχή. Ταυτόχρονα με τη δική μας αναβάθμιση, η στρατηγική των συμμαχιών αποδυνάμωνε και απομόνωνε την Τουρκία στην περιοχή.
3. Λάθος επιλογή συμμαχιών.
Ενώ ήταν γνωστό ότι οι ΗΠΑ ενέκριναν και επιδοκίμαζαν τις ηγετικές πρωτοβουλίες του Ερντογάν στην Α. Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να προσδεθεί στο άρμα του αμερικανού προέδρου. Η επίσκεψη στο Λευκό Οίκο του έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος αντί να παρουσιάσει τις ελληνικές θέσεις, όπως κατ’ επανάληψη είχε κάνει ο προκάτοχός του Αλέξης Τσίπρας, άκουγε αμήχανος και χωρίς να αντιδρά τον Τραμπ να εκθειάζει την Τουρκία και να επαινεί τον ίδιο τον Ερντογάν για τις πρωτοβουλίες του, στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία.
Πώς είναι δυνατόν να ζητάς καταδίκη του Ερντογάν από εκείνη τη δύναμη που υποστηρίζει τις πρωτοβουλίες που απειλούν τη δική σου κυριαρχία; Και πόσο πιο καθαρά έπρεπε να εκπέμψει το μήνυμα της υποστήριξης του Ερντογάν ο αμερικανός πρόεδρος, ώστε να το αντιληφθεί η ελληνική διπλωματία;
4. Εγκατάλειψη της ευρωπαϊκής ασπίδας προστασίας.
Ουδείς υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να έχουμε καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Κάθε άλλο. Είναι σοβαρό λάθος όμως να εγκαταλείπεις το προνόμιο της Ευρωπαϊκής ασπίδας προστασίας που παραδοσιακά έχει η Ελλάδα ως ισότιμος εταίρος της Ενωμένης Ευρώπης, για να προσδεθείς στο άρμα των ΗΠΑ.
Παρέχοντας μάλιστα οικειοθελώς την αμέριστη υποστήριξή σου στα αμερικανικά σχέδια στη Μ. Ανατολή, θέτοντας σε κίνδυνο τις παραδοσιακά καλές σχέσεις με τους Άραβες. Και μάλιστα μόνος εσύ, από όλους τους Ευρωπαίους εταίρους. Όπως επίσης πολύ σοβαρό λάθος ήταν και η εγκατάλειψη του σταθερού δόγματος της ελληνική εξωτερικής πολιτικής, σύμφωνα με το οποίο τα ελληνικά σύνορα είναι συγχρόνως και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με συνέπεια, αντί να σχηματίζουμε μέτωπο με τους Ευρωπαίους απέναντι στις Τουρκικές διεκδικήσεις, να χρησιμοποιείται η γερμανική προεδρία σαν… διαιτητής και όχι σαν θερμός υποστηρικτής της διαφοράς μας με τους Τούρκους.
5. Χωρίς εθνική στρατηγική.
Η ελληνική κυβέρνηση ασκεί εξωτερική πολιτική και υπερασπίζεται τα εθνικά μας συμφέροντα συμπτωματικά, περιστασιακά και κατά το δοκούν. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη σπουδή να υπογραφεί άρον άρον και κάτω από την πίεση της Τουρκικής εισβολής στα νησιά η Συμφωνία για τον καθορισμό της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, μετά από ένα χρόνο αδράνειας;
Και πως να δικαιολογήσει κανείς τον έλληνα υπουργό εξωτερικών που παραδέχθηκε ότι πήγε στο Κάϊρο μετά από τηλεφώνημα του αμερικανού ομολόγου του και χωρίς να γνωρίζει ότι θα υπέγραφε τη Συμφωνία;
Και βέβαια, όπως προκύπτει από το αποτέλεσμα και χωρίς να έχει καταλάβει και τι υπέγραψε! Αφού στη Συμφωνία μειώθηκε η επήρεια της ΝΑ Κρήτης και «ξεχάστηκαν» εκτός ΑΟΖ κάτι νησιά, όπως η μισή Ρόδος, η Κάσος και το Καστελόριζο. Δεν οριοθετήθηκαν δηλαδή ακριβώς εκείνες οι ζώνες που η Τουρκία θεωρεί γκρίζες.
Κι ακόμη, πως αλλιώς αν όχι ως απουσία στρατηγικής μπορεί να εξηγήσει κανείς τις χειμερινές δηλώσεις Δένδια, όταν οι Τούρκοι είχαν εισβάλει σε ελληνικό έδαφος στον Έβρο, ότι για λίγες δεκάδες μέτρα η Ελλάδα δεν προκαλεί εντάσεις; Κι ακόμη, πως εξηγείται αν όχι ως πλήρης απουσία στρατηγικής, το τραγικό γεγονός ότι το τουρκικό ερευνητικό σκάφος, συνοδεία πολεμικών πλοίων, παραβιάζει επί 24ωρο και πλέον την υφαλοκρηπίδα στο Καστελλόριζο, την ώρα που ο ελληνικός στόλος αντί να τους αποτρέψει με αποφασιστικότητα, κάνει… θόρυβο με τις μηχανές για να εμποδίσει τις τουρκικές μετρήσεις;
Όπως εύστοχα δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας, στόχος μας αυτή τη στιγμή δεν είναι να μην κάνουν καλές ερευνητικές μετρήσεις οι Τούρκοι, αλλά να τους αποτρέψουμε από το να τις κάνουν στη δική μας υφαλοκρηπίδα.
6. Χωρίς εθνική συναίνεση.
Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι στις κρίσιμες αυτές ώρες η ελληνική κυβέρνηση δρα απομονωμένη εσωτερικά και ενεργεί μόνη και κατά το δοκούν, χωρίς συναίνεση, χωρίς εθνικό σχέδιο και χωρίς εθνική συμφωνία. Όταν δεν μπορείς να πείσεις ούτε τους συμπατριώτες σου για τη σοβαρότητα του σχεδίου σου, αφού πρώτα έχεις καταπατήσει τους θεσμούς και έχεις προκαλέσει εθνικό διχασμό, ποινικοποιώντας την πολιτική ζωή και επιδιώκοντας να διωχθεί ποινικά ο προκάτοχός σου στην πρωθυπουργία για να τον βγάλεις από τη μέση, πως να πείσεις τη διεθνή κοινότητα για το δίκαιο των αιτημάτων σου;
Κορυφαία απόδειξη της απουσίας εθνικής συναίνεσης στο ζήτημα της υπεράσπισης των εθνικών μας συμφερόντων αποτελεί η κρυφή διπλωματία την οποία ακολουθεί ο πρωθυπουργός. Αφού ουδείς γνωρίζει ούτε τι έχει υποσχεθεί στον Ερντογάν για να αποχωρήσει λίγο καιρό πριν από το Αιγαίο, ούτε τι στάση σχεδιάζει να κρατήσει η ελληνική κυβέρνηση στην απαράδεκτη και ανιστόρητη απαίτηση για συνδιαχείριση στο Αιγαίο, ούτε και τι υποσχέσεις έδωσε στους «συμμάχους» για διενέργεια διμερούς διαπραγμάτευσης με την Τουρκία για ζητήματα που έχουν ήδη επιλυθεί από τη Συμφωνία της Λωζάνης.
7. Αδρανής και υποχωρητική εξωτερική πολιτική.
Αν σε όλα τα παραπάνω σοβαρά σφάλματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής προσθέσει κανείς και τα τραγικά λάθη τακτικής, όπως η αδράνεια που αντικατέστησε την πολυδιάστατη και δραστήρια ελληνική διπλωματία επί ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και η υποχωρητικότητα και η απουσία αποφασιστικότητας με την οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αντιμετωπίσει μέχρι τώρα τις τουρκικές προκλήσεις, από τον άνεμο που επικαλέστηκε ότι ξέσερνε τα τουρκικά σκάφη το χειμώνα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, μέχρι τις φτηνές δικαιολογίες τώρα ότι οι Τούρκοι, αν και άπλωσαν καλώδια, δεν παραβιάζουν την ελληνική υφαλοκρηπίδα επειδή τάχα οι έρευνες παρενοχλούνται από τους θορύβους των μηχανών του ελληνικού στόλου, έχει όλη την εικόνα μιας πολιτικής που όχι απλώς επέτρεψε, αλλά πολύ περισσότερο ενθάρρυνε την τουρκική προκλητικότητα.
Στα δικά μας κενά, δυστυχώς, πατάει η Τουρκία ξεδιπλώνοντας τις προκλητικές και ανιστόρητες διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.
Ακόμη και τώρα όμως, υπάρχουν κινήσεις που μπορούν να βγάλουν την Ελλάδα από τη δεινή θέση:
Να αποτρέψουμε με αποφασιστικότητα το τουρκικά πλοία από το να βρίσκονται εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Ο ελληνικός στόλος το έκανε σε αντίστοιχη δύσκολη κατάσταση τον Οκτώβριο του 2018, να το κάνει και τώρα.
Να ζητήσει ο πρωθυπουργός άμεσα και εκτάκτως, ενόψει των κρίσιμων συνθηκών στο Αιγαίο, στα σύνορα δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με θέμα την καταδίκη της Τουρκίας και την επιβολή κυρώσεων για τις παραβιάσεις του Ευρωπαϊκού χώρου.
Να συγκληθεί άμεσα Εθνικό Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών όπως πολλές φορές σε αντίστοιχες κρίσιμες περιπτώσεις στο παρελθόν και να χαραχθεί μια εθνική στρατηγική για τις επόμενες κινήσεις. Ο Μητσοτάκης έχει την τύχη να έχει ως αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης έναν πολιτικό που δρα με ευθύνη, σε αντίθεση με τον Τσίπρα που είχε απέναντί του έναν αρχηγό που έπαιζε μικροπολιτικά παιχνίδια.
Κλείνοντας, αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο Αιγαίο περιγράφεται εύστοχα από την ελληνική θυμοσοφία:
«Δεν μπορεί κανείς να ανέβει στην πλάτη σου, εκτός αν σκύψεις εσύ»...
Γιάννης Μυλόπουλος
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου